Już długo przymierzałam się do tej książki, która z opisu wydała mi się interesująca (choć nawet gdyby nie była, pewnie i tak bym po nią sięgnęła, bo to w końcu King!) i w mrocznym klimacie, jaki u tego autora bardzo cenię. Jednakże po kilku pierwszych rozdziałach stwierdziłam, że przebrnięcie przez nią nie będzie takie proste. Język, jakim napisana jest Historia Lisey, wydał mi się trudny, a niektóre wtrącenia całkiem niezrozumiałe, może nawet pokręcone. Odłożyłam więc książkę na pewien czas (nie zamierzając jednak z niej zrezygnować) i pozwoliłam sobie na małą przerwę.
Kiedy podjęłam się w końcu dalszego czytania szło mi już znacznie lepiej. Przede wszystkim z każdą kolejną stronę wszystko powoli zaczęło się wyjaśniać. Przyzwyczaiłam się także do nieco nietypowego stylu całej opowieści, a wręcz polubiłam go.
Koniec końców, ostatnie strony pochłonęłam bez zastanowienia, nie mogąc się oderwać. I w rezultacie Historia Lisey stała się jednym z moich ulubionych tytułów jeśli chodzi o prozę Kinga.
Dlatego też tych, którzy sięgną po tę książkę uprzedzam, by nie zrażali się do niej od razu, bo mimo iż pierwsze strony mogą okazać się trudne, to jednak warto przez nie przebrnąć i doczytać do końca. Sama historia może nie ma w sobie nic porywającego (choć oczywiście oryginalności jej nie brak), ale ten styl, te wtrącenia (mam tu na myśli specjalne słowa klucze Lisey i Scotta) naprawdę ją wzbogacają. Jednym słowem- polecam.

Już długo przymierzałam się do tej książki, która z opisu wydała mi się interesująca (choć nawet gdyby nie była, pewnie i tak bym po nią sięgnęła, bo to w końcu King!) i w mrocznym klimacie, jaki u tego autora bardzo cenię. Jednakże po kilku pierwszych rozdziałach stwierdziłam, że przebrnięcie przez nią nie będzie takie proste. Język, jakim napisana jest Historia Lisey,...