odkąd pamiętam 'świat zofii' stał u mnie w domu na jednej z półek wypełnionych książkami. gdzieś pomiędzy 'miłością w czasach zarazy', opowiadaniami Stachury, a podręcznikami do matematyki.
chciałam przeczytać tę pozycję już w podstawówce, ale non-stop słyszałam, że jestem jeszcze za mała na taką książkę, że jej nie zrozumiem. potem nadeszła fascynacja inną literaturą. jeszcze później 'świat zofii' gdzieś się zawieruszył pomiędzy tonami innych książek nałogowo sprowadzanych do domu.

swoją przygodę z Gaarder'em rozpoczęłam od 'przepowiedni dżokera', by później zgłębić się w 'córkę dyrektora cyrku' i zakochać się w nim całkowicie poprzez 'dziewczynę z pomarańczami' oraz poznać 'maję'.

'świat zofii' to opowieść o wzajemnym przenikaniu się literackiej fikcji i rzeczywistości połączona z podróżą przez historię filozofii bardzo przystępnie wytłumaczoną (dla młodszych), a zarazem skłaniającą do refleksji (dla starszych). ojciec Hildy i jego wymyślny prezent dla córki, Zofia i Alberto, którzy poznają się korespondencyjnie z inicjatywy nauczyciela filozofii (Alberto) chcącego wprowadzić uczennicę (Zofię) w świat słynnych myślicieli poszczególnych epok. ale czy na pewno?

w pewnym momencie nie wiadomo, co tak naprawdę dzieje się na kartkach książki, którą trzymamy w rękach, co na łamach tej, którą czyta jedna z bohaterek, a co jest rzeczywistością.

a może to wszystko sprawka naszego umysłu, który zwyczajnie płata nam figle?

odkąd pamiętam 'świat zofii' stał u mnie w domu na jednej z półek wypełnionych książkami. gdzieś pomiędzy 'miłością w czasach zarazy', opowiadaniami Stachury, a podręcznikami do matematyki.
chciałam przeczytać tę pozycję już w podstawówce, ale non-stop słyszałam, że jestem jeszcze za mała na taką książkę, że jej nie zrozumiem. potem nadeszła fascynacja inną literaturą....