To takie mistrzowskie u Heinricha Bölla, że potrafi przykuć uwagę swoimi sugestywnymi opisami realiów w powojennych Niemczech. Obojętnie na którą stronę nie zajrzałem, to spotykałem się z żywymi problemami ludzkimi. Podążałem za autorem, będąc głodny kolejnych silnych wrażeń płynących ze smutnych poetyckich opisów. Przez całą powieść była wraz ze mną nędza, scharakteryzowana przez pajdę chleba, czasami marmoladę, papierosy, zawroty głowy i sypiące się tynki. A pewnego razu spotkałem się z ładnym przedstawieniem bliskości damsko - męskiej, w której druga połowa jawi się nam jako obca osoba w momencie pocałunków, pomimo faktu, że ją dobrze znamy. W pełni zgadzam się z książkowym opisem, że wątek rozwijającego się uczucia pomiędzy bohaterami jest poprowadzony z nadzwyczajną delikatnością i głębią.

Do tej pory czytałem jedynie fragment Zwierzeń klowna i z jakiegoś niezrozumiałego dla mnie teraz powodu zaprzestałem jego zgłębiania. A jak dostrzegam dzięki temu tytułowi, Nagroda Nobla nie była przyznana autorowi na wyrost.

To takie mistrzowskie u Heinricha Bölla, że potrafi przykuć uwagę swoimi sugestywnymi opisami realiów w powojennych Niemczech. Obojętnie na którą stronę nie zajrzałem, to spotykałem się z żywymi problemami ludzkimi. Podążałem za autorem, będąc głodny kolejnych silnych wrażeń płynących ze smutnych poetyckich opisów. Przez całą powieść była wraz ze mną nędza,...