Książka ta jest dla mnie fenomenem i na długo zostanie mi w pamięci, choć ma kilka dość poważnych błędów w koncepcji. Mnie te błędy nie obeszły zbytnio, ale u innych tę historię mogą skreślić...

Główna bohaterka żyje w dość surrealistycznym świecie, gdzie jej własna rodzina wierzy jej mniej niż Brandanowi (skądinąd - całkiem obcemu, który zawsze powinien być tym mniej ważnym dla rodziny wg mnie). Dziwne jest to, że Miranda powołuje się na więzy rodzinne, przyjaźnie, ale kiedy w zasięgu wzroku pojawia się Brendan - wszystko okazuje się funta kłaków warte. Ale to jeszcze nic, bo poparcie takich stanowisk znajduje się wśród opisów. Zresztą, dla studenta psychologii taka manipulacja nie powinna być szczególnie trudna. Szczególnie natomiast dziwić może to, że po wyraźnych sygnałach Brendana "chcę zniszczyć ci życie", ona ma jeszcze skrupuły. Jakby nie mogła siąść w rodzinnym gronie i na spokojnie z rodzicami oraz siostrą sprawy wyjaśnić od podstaw. Mało, pozwala zamieszkać u siebie w mieszkaniu. No, ja bym na jej miejscu pogoniła towarzystwo od razu. Ale nie. Bo siostra. Bo co sobie pomyślą. Nie wiem, nie dociera to do mnie. Miranda jest trochę masochistką i nawet jeśli odczuwa się z nią jakąś więź (czytelnik myśli sobie: "oni ci nie wierzą, ale przecież ty i ja znamy prawdę, nie, Mirrie?"), to właściwie doskonale potrafiłam zrozumieć też Brandana ("znam twój tajemniczy uśmiech").
Pod koniec książki zdziwiłam się, że po tylu precyzyjnych działaniach Bren zdecydował się na tak niechlujną robotę wobec Mirrie, więc zakończenie właściwe niezbyt mnie zaskoczyło.
Książka nadal jest jednak dużo lepsza niż gorsza i będę mile ją wspominać.

Książka ta jest dla mnie fenomenem i na długo zostanie mi w pamięci, choć ma kilka dość poważnych błędów w koncepcji. Mnie te błędy nie obeszły zbytnio, ale u innych tę historię mogą skreślić...

Główna bohaterka żyje w dość surrealistycznym świecie, gdzie jej własna rodzina wierzy jej mniej niż Brandanowi (skądinąd - całkiem obcemu, który zawsze powinien być tym mniej...