Antoni Kroh, warszawiak z urodzenia, ale z wychowania bukowianin snuje gawędy o Podhalu i góralszczyźnie. Czyni to w sposób elokwentny i dowcipny, wplatając w swoje słowa całe fragmenty pisane gwarą. Tworzy niepowtarzalny klimat Tatr, ale tych Tatr i Podhala, jakie istniały kilkadziesiąt lat temu, kiedy autor był dzieckiem i pomieszkiwał „zdrowotnie” w Bukowinie Tatrzańskiej. Wtedy spokojnej wiosce, nieporównywalnej atrakcyjnością turystyczną z Zakopanym... W Sklepie Potrzeb Kulturalnych znajdziemy anegdoty, wiele mówiące o mentalności górali. Poza tym książkę tę uznaję za wartościową ponieważ autor zabiera czytelnika w podróż w przeszłość, nawet do wieku XIX, objaśniając pewne zjawiska, które dziś wydają się nam naturalne, jak np. genezę tańca zbójnickiego, czy też kwestię strojów regionalnych. Góralszczyzna kojarzy mi się współcześnie głównie z cepelią i niezłym biznesem, a Kroh pokazuje niegdysiejszą biedę, trudy góralskiego życia, a także zacofanie... Tłumaczy, jaką drogę przebyli ludzie pochodzenia chłopskiego, aby przejść od tradycyjnego do współczesnego trybu życia.
Czas niestety nie stoi w miejscu, rzeczywistość wokół nas również zmienia się błyskawicznie, tak, że dziś pewnie próżno by szukać miejsc opisanych przez Kroha, nie wspominając już o tym, że Bukowina Tatrzańska z zapadłej dziury zamieniła się w centrum turystyczne. Niektóre z prostych, ludowych mądrości pozostają jednak dziwnie trafne.

Antoni Kroh, warszawiak z urodzenia, ale z wychowania bukowianin snuje gawędy o Podhalu i góralszczyźnie. Czyni to w sposób elokwentny i dowcipny, wplatając w swoje słowa całe fragmenty pisane gwarą. Tworzy niepowtarzalny klimat Tatr, ale tych Tatr i Podhala, jakie istniały kilkadziesiąt lat temu, kiedy autor był dzieckiem i pomieszkiwał „zdrowotnie” w Bukowinie...