Gilgamesz jest sztuką - punktem odniesienia wszystkich najbardziej zapalonych miłośników literatury, przedmiotem pożądania; rozmawiać o nim można tylko w kontekście najstarszego, przedbiblijnego dzieła - przyjąć pozycję zachwyconego czytelnika lub osoby, która widzi w tym tylko artefakt bez współczesnej wartości literackiej. Oczywiście, Gilgamesz się nam rozmył w czasie, ilość przekładów i interpretacji jest całkiem pokaźna, dlatego rozmawianie o nim, podobnie jak o mitologii czy Biblii, jest sztuką.

Bez eposu o Gilgameszu literatura by nadal istniała - ludzka skłonność do wymyślania historii wraz z rozwojem pisma musiała w końcu doprowadzić do dzieła. Patrzę więc na niego jak na kawałek starożytnej cywilizacji, która jest nam nadal tak bliska - historii, która w swojej strukturze posiada już schematy, które pojawiają się w późniejszych eposach, bajkach, dziełach popkultury - choć z wieloma ciekawymi punktami, jak na przykład postać głównego bohatera, który jest nie w połowie, nie w całości, ale w dwu trzecich bogiem.

Nie uważam Gilgamesza za szczególnie fascynującego ze współczesnego punktu widzenia - oczywiście, dzięki swojej autentyczności, ukazywaniu prawdziwie antycznego, przedhelleńskiego świata z punktu widzenia jego mieszkańców, ta dosyć prosta historia staje się o wiele ciekawsza; nie powiedziałbym też, że brakuje w niej rzeczy prawdziwie oryginalnych, które można nieustannie odwoływać do współczesnej kultury a czyta się z reguły bez znudzenia i szybko. W skrócie: dla każdego miłośnika literatury pięknej wartościowa rzecz.

Gilgamesz jest sztuką - punktem odniesienia wszystkich najbardziej zapalonych miłośników literatury, przedmiotem pożądania; rozmawiać o nim można tylko w kontekście najstarszego, przedbiblijnego dzieła - przyjąć pozycję zachwyconego czytelnika lub osoby, która widzi w tym tylko artefakt bez współczesnej wartości literackiej. Oczywiście, Gilgamesz się nam rozmył w czasie,...