Już od pierwszych kartek widać było, że Meyer jest początkującą pisarką. Jest styl pisania jest taki... dziwny. Nie potrafię go zdefiniować, ale wiem, że nie jest zbyt zaawansowany, ani... poprawny.

Po książkę sięgnęłam ze względu na znajomą mi osobę, która podobno pochłonęła ją jednym tchem. Jednak w moim przypadku było zupełnie inaczej. Pomijając to, że przeczytałam ją w zaledwie 2 dni to ani mnie nie wciągnęła, ani nawet nie zainteresowała. Ni to horror, ni to romans. Nic nie było w niej strasznego i nic nie było w niej nic z romansu. Wiele jest w niej zaś niedorzeczności i głupoty. Tekst Edwarda, który mnie naprawdę rozbawił: Czytam w myślach ludziom, który myślą normalnie, ale nie mogę czytać w twoich. - (pisane z pamięci). Mogłabym wymieniać i wymieniać fragmenty, które rozbawiły mnie do łez, ale po co.

Edward niby ideał, jednak nie dla mnie. Był odrażający. I nie - nie dlatego, że był wampirem, ale dlatego, że mówił jakby do swojej wnuczki lub córki, a nie drugiej połówki. Bella też nie przypadła mi do gustu. Była wręcz irytująca. Jedyne postacie, które polubiłam to Alice i Jacob. Czuje do nich jakiś sentyment, którego nie czuję do innych bohaterów.

Czytając tę lekturę chciałam ją jak najszybciej skończyć. Ale mimo mojego negatywnego nastawienia na tę sagę, postaram się sięgnąć po "Księżyc w nowiu" - mam po prostu pod ręką, więc czemu nie ;)

Już od pierwszych kartek widać było, że Meyer jest początkującą pisarką. Jest styl pisania jest taki... dziwny. Nie potrafię go zdefiniować, ale wiem, że nie jest zbyt zaawansowany, ani... poprawny.

Po książkę sięgnęłam ze względu na znajomą mi osobę, która podobno pochłonęła ją jednym tchem. Jednak w moim przypadku było zupełnie inaczej. Pomijając to, że przeczytałam ją w...