Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Klasyka fantastyki. Przyjemna i lekka. Jak już ktoś przede mną napisał; doskonała na wprowadzenie do Tolkienowskiego świata.
Czytałam ją dosyć długo i w pewnych momentach chciałam ją odłożyć, ale dobrnęłam do końca i nie żałuję, że miałam przyjemność poznać świat hobbita, jego przyjaciół i samego Bilbo Bagginsa. Powinna spodobać się każdemu kto jest zwolennikiem dzieł fantastycznych.

Klasyka fantastyki. Przyjemna i lekka. Jak już ktoś przede mną napisał; doskonała na wprowadzenie do Tolkienowskiego świata.
Czytałam ją dosyć długo i w pewnych momentach chciałam ją odłożyć, ale dobrnęłam do końca i nie żałuję, że miałam przyjemność poznać świat hobbita, jego przyjaciół i samego Bilbo Bagginsa. Powinna spodobać się każdemu kto jest zwolennikiem dzieł...

Po "Anię z Zielonego Wzgórza" sięgnęłam z własnej chęci. 'Może będzie dobra?' - pomyślałam. Jednak określenie 'dobra' było źle dobrane, bo książka jest rewelacyjna - tak, to prawidłowe określenie.

Ta lektura ma tak niesamowity klimat, że się dosłownie w głowie nie mieści - od razu przedostałam się w świat Ani, Maryli, Mateusza... No po prostu coś cudownego. Niebywałe, że Lucy Maud Mantgomery potrafiła rysować słowami tak przepiękne obrazy. Oczywiście pomogła jej w tym Ania Shirley - bohaterka posiadająca bujną wyobraźnię. W tej książce nie ma nic co mogłoby mnie zrazić do czytania jej. Jest to jedna z najciekawszych lektur, które trzeba czytać w szkole - a może najciekawsza? Moim zdaniem owszem.

Jeśli niedługo uporam się już z moim stosikiem książek, które planuję przeczytać, czym prędzej pobiegnę do biblioteki po drugą część "Ani...". Polecam!

Po "Anię z Zielonego Wzgórza" sięgnęłam z własnej chęci. 'Może będzie dobra?' - pomyślałam. Jednak określenie 'dobra' było źle dobrane, bo książka jest rewelacyjna - tak, to prawidłowe określenie.

Ta lektura ma tak niesamowity klimat, że się dosłownie w głowie nie mieści - od razu przedostałam się w świat Ani, Maryli, Mateusza... No po prostu coś cudownego. Niebywałe, że...

Jak większość lektur nie jest ona jakaś specjalna, ale jest dość interesująca.
Pisarka chce nam przekazać, że nie każdy ma kolorowe dzieciństwo i jak z problemami radzą sobie młode osoby oraz jak próbują je pokonywać.
Najciekawszą postacią w tej książce jest zdecydowanie Ula - jej charakter mi się podobał. Od początku znienawidziłam Pestkę, która była niesamowicie irytująca - ale dlaczego? Nie jestem w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Może jej zachowanie było zbyt przytłaczające...
Tak czy owak lekturę warto przeczytać, bo może ona rozwiązać wiele problemów czytelników, a jeśli nie - może ich zaciekawić.

Jak większość lektur nie jest ona jakaś specjalna, ale jest dość interesująca.
Pisarka chce nam przekazać, że nie każdy ma kolorowe dzieciństwo i jak z problemami radzą sobie młode osoby oraz jak próbują je pokonywać.
Najciekawszą postacią w tej książce jest zdecydowanie Ula - jej charakter mi się podobał. Od początku znienawidziłam Pestkę, która była niesamowicie irytująca...