Absolutnie nie mam pojęcia skąd tak niska ocena! Książka trafiła do mnie z półki bookcrossingowej w bibliotece. Wzięłam ją, choć była niepozorna, bo pierwsza strona mnie zachwyciła:
"Pytam:
po co jest życie?
po co człowiek?
po jakie licho ludzkość, w dodatku podzielona idiotycznie na kraje, narody, społeczeństwa, rasy, wyznania, kolory?
dlaczego chłopcy kochają się w dziewczynach, a dziewczęta w chłopcach, tylko nie w tych co należy i nie na długo, nie na zawsze, choć przysięgają z iskrą w oku, że kochać będą przez wieczność?
dlaczego głupota góruje nad rozwagą, brutalna siła nad subtelnością, wulgarność nad humorem, przyziemność nad fantazją?"
To niesamowita powieść o lecie pewnego nastolatka, którego zdradziła dziewczyna. Wciągają jego rozważania nad sensem życia, wciąga polska wieś lat osiemdziesiątych - pachnąca razowcem ze smalcem, łąkami, wywieszanym na sznurach praniem i wciąga też tajemnica skrywana na Wyspie Szatana i poszukiwania szkatuły z tajemnicą sensu istnienia Wszechświata. Mam 25 lat, jednak zostałam pochłonięta przez świat stworzony przez Minkowskiego w jego powieści dla młodzieży. Nie czytam książek po kilka razy, ale wiem, że do "Wyspy szatana" będę wracać. Może będę ją nosiła zawsze ze sobą tak jak główny bohater nosił "Małego Księcia"?

Absolutnie nie mam pojęcia skąd tak niska ocena! Książka trafiła do mnie z półki bookcrossingowej w bibliotece. Wzięłam ją, choć była niepozorna, bo pierwsza strona mnie zachwyciła:
"Pytam:
po co jest życie?
po co człowiek?
po jakie licho ludzkość, w dodatku podzielona idiotycznie na kraje, narody, społeczeństwa, rasy, wyznania, kolory?
dlaczego chłopcy kochają się w...