Sięgnąłem po "Zimną stal" zaraz po przeczytaniu pierwszej części trylogii - "Szybkiego cashu" - głównie dlatego, że chciałem się dowiedzieć, co stało się z bohaterami pierwszego tomu.
I tu pierwsza niespodzianka - z trójki bohaterów poprzedniej książki pojawia się tu tylko Jorge i to w dodatku w niewielkiej, epizodycznej roli.
Zaczynamy z trójką nowych bohaterów - to zaskoczenie numer dwa - Lapidus zadbał tym razem o większą różnorodność. W "Szybkim cashu" wszyscy byli z tej samej bajki, co mogło wywoływać znużenie. Tutaj mamy trzech różnych bohaterów - Araba Mahmuda będącego mentalnym przedłużeniem bohaterów pierwszej części, policjanta oraz byłego najemnika zmagającego się z szokiem pourazowym. Oczywiście domyślamy się, że losy całej trójki prędzej czy później się przetną i tak się dzieje. Oprócz barwnych, komiksowych przygód sztokholmskiego półświatka (czym w gruncie rzeczy był "Szybki cash") dostajemy tu dużo więcej: pełnokrwisty kryminał, opowieść o przyjaźni i szaleństwie. Trzech różnych bohaterów różnicuje też język opowieści; dużo mniej tu komiksu typowego dla "Szybkiego cashu".
Podsumowując drugi tom sztokholmskiej trylogii Lapidusa jest moim zdaniem po prostu lepszy, niż pierwszy, a niebawem mam zamiar się przekonać, jak prezentuje się "Życie de luxe" - ostatnia część cyklu.

Sięgnąłem po "Zimną stal" zaraz po przeczytaniu pierwszej części trylogii - "Szybkiego cashu" - głównie dlatego, że chciałem się dowiedzieć, co stało się z bohaterami pierwszego tomu.
I tu pierwsza niespodzianka - z trójki bohaterów poprzedniej książki pojawia się tu tylko Jorge i to w dodatku w niewielkiej, epizodycznej roli.
Zaczynamy z trójką nowych bohaterów - to...