To chyba najdziwniejsza książka jakie czytałam... Właściwie to mam co do niej mieszane uczucia. Jak osoby, które pisały przede mną napiszę, że okładka sprawiła, że zajrzałam do tej książki.

Nie będę pisać tu żadnego streszczenia czy coś, bo nie widzę w tym sensu.

Zacznę od początku... Pierwszych kilkaset stron było dla mnie katorgą. Zastanawiałam się nawet czy nie porzucić tej książki, ale ciekawość zwyciężyła. Akcja niestety zaczyna się dopiero pod koniec. Cała powieść wydaje mi się napisana strasznie chaotycznie. Początek był po prostu nudny, nie wspominając o tym, że 3/4 całej książki to marzenia i domysły o Danielu. Jego postać mi się podobała, ale już miałam tego dość... Sama bohaterka jest też strasznie irytująca. Lucy - samo to imię mi się nie podoba - jest osobą uległą i tchórzliwą, w dodatku jest także słaba, płaczliwa i nie potrafi postawić na swoim.


Dodam jeszcze, że jest to pierwsza - i zapewne ostatnia - książka Lauren Kate, którą przeczytałam. Nie wiem czy tylko mi wydała się taka niedopracowana i naciągana? W każdym razie nie zamierzam czytać kolejnych części, bo nie wiem czy bym to zniosła.

Na koniec dodam, że choć moja opinia nie jest pozytywna to książkę czytało się w miarę szybko. Niespecjalnie przypadła mi do gustu, ale może komuś innemu się spodoba.

To chyba najdziwniejsza książka jakie czytałam... Właściwie to mam co do niej mieszane uczucia. Jak osoby, które pisały przede mną napiszę, że okładka sprawiła, że zajrzałam do tej książki.

Nie będę pisać tu żadnego streszczenia czy coś, bo nie widzę w tym sensu.

Zacznę od początku... Pierwszych kilkaset stron było dla mnie katorgą. Zastanawiałam się nawet czy nie...