"Morderczy dotyk" to nietypowy thriller romantyczny, który może wydawać się prosty i banalny, momentami do przewidzenia, jednak nietypowe wskazówki, które pozostawia po sobie tajemniczy psychopatyczny morderca, dodają książce wiele uroku. Zarówno Nicole, jak i Griffin skrywają swoją tajemniczą przeszłość. Właściwie do ostatnich stron zagadką pozostaje trauma z przeszłości przystojnego detektywa Powella, jak i małżeństwo, za którego upadek wini się agentka Baxter. Ponadto poznajemy pokrótce historię ofiar, ale nie jest to zbyt wiele informacji, są one łatwo przyswajalne, dzięki czemu o wiele lepiej poznajemy zmagania ofiar z okrutnym losem.

"Morderczy dotyk" to nietypowy thriller romantyczny, który może wydawać się prosty i banalny, momentami do przewidzenia, jednak nietypowe wskazówki, które pozostawia po sobie tajemniczy psychopatyczny morderca, dodają książce wiele uroku. Zarówno Nicole, jak i Griffin skrywają swoją tajemniczą przeszłość. Właściwie do ostatnich stron zagadką pozostaje trauma z przeszłości...

Jest to typowy, dobry thriller romantyczny. Ocena zależy od tego, czy ktoś miał większą nadzieję na thriller, cz może na romans... Ja zdecydowanie po thrillerach romantycznych oczekuję romansu z nutą sensacji w tle... I się nie zawiodłam. Miłość jest, seryjny morderca też, no i on - zdecydowany, silny i nieziemsko przystojny:) Zdecydowanie polecam, a tym którzy oczekują czegoś na podobieństwo "Milczenia owiec" zachęcam do sięgnięcia po innych Autorów.

Jest to typowy, dobry thriller romantyczny. Ocena zależy od tego, czy ktoś miał większą nadzieję na thriller, cz może na romans... Ja zdecydowanie po thrillerach romantycznych oczekuję romansu z nutą sensacji w tle... I się nie zawiodłam. Miłość jest, seryjny morderca też, no i on - zdecydowany, silny i nieziemsko przystojny:) Zdecydowanie polecam, a tym którzy oczekują...

Nie mam nic przeciwko przeczytaniu raz na jakiś czas thrillera, w którym znajdzie się trochę romansu, w końcu dentystka też baba :) Czasami udaje mi się nawet trafić na taki wytwór, nazywany przeze mnie "thrillerem dla bab", który nie męczy aż tak bardzo stężeniem cukierkowatości i przewidywalności. Niestety, mimo szczerych chęci "Morderczy dotyk" mnie zmęczył.

Zacznijmy od zaskakujących postaci i nieprzewidywalnej fabuły. On - zabójczo przystojny i obłędnie bogaty. Ona - głównie piękna, ale tym razem również twarda agentka FBI. Nienawidzą się szczerze i do bólu, czemu dają wyraz przez mniej więcej pierwszą połowę książki, tak co drugie zdanie. Niezmiernie trudno się było domyślić, że w końcu zapałają do siebie ognistym uczuciem, ale w końcu to nastąpiło :) Zbliżyła ich do siebie ni mniej ni więcej tylko seria brutalnych morderstw.

Morderca zaś to niezły drań, porywa młode, wysportowane kobiety, torturuje i urządza polowania na swoje ofiary na własnej posesji. Kiedy wreszcie je dopada i uśmierca, wiesza zwłoki na drzewie i zdejmuje skalp, psychopata jeden. Tylko ma mały problem - jego ofiary nie są takie, jakich się spodziewał. Oczekiwał woli walki i lepszej rozrywki. Dlatego wpadł na pomysł porwania... tak! Agentki FBI!

Agentka Baxter zostaje oczywiście porwana tuż po pierwszej wspólnej nocy spędzonej ze swoim największym wrogiem (może ktoś pomyśli, że będą żyli długo i szczęśliwie i przeżyje wstrząs? :P). Niestety, ja wstrząsu z tego powodu nie przeżyłam. Dalej akcja trochę się rozkręciła i chyba tylko dzięki temu skończyłam czytać tę książkę. Może nawet skusiłabym się na ocenienie jej wyżej, ale wyjaśnienie kilku tajemnic z życia pana przystojnego i bogatego odebrało mi te chęci, niestety bez spoilerowania nie mogę Wam wyjaśnić o co chodzi, może przekonacie się sami, chociaż nie namawiam.

Nie mam nic przeciwko przeczytaniu raz na jakiś czas thrillera, w którym znajdzie się trochę romansu, w końcu dentystka też baba :) Czasami udaje mi się nawet trafić na taki wytwór, nazywany przeze mnie "thrillerem dla bab", który nie męczy aż tak bardzo stężeniem cukierkowatości i przewidywalności. Niestety, mimo szczerych chęci "Morderczy dotyk" mnie zmęczył.

Zacznijmy...

Kryminał,nawet nawet.Chociaż nie lubię kryminałów.
Ale warto zagłębić się w lekturze tylko po to, by zobaczyć co dzieje się w mózgu Skalpiarza.

Kryminał,nawet nawet.Chociaż nie lubię kryminałów.
Ale warto zagłębić się w lekturze tylko po to, by zobaczyć co dzieje się w mózgu Skalpiarza.

Hm... Podobała mi się. Lubię takie połączenie romansu z powieścią sensacyjną. ;> Muszę jednak powiedzieć, że wkurzało mnie ujednolicenie bohaterek, które były porywane. Każda zachowywała się tak samo, to znaczy każda do siebie mówiła. Jakby autor uważał, że każdy tak robi, a przecież niekoniecznie tak musi być. Pomysł ciekawy, ale może też trochę za mało opisów podczas porwań. No i za mało faktów z życia Griffa. I trochę mnie zirytował fakt, że on przeżył to samo... Tak dziwnie. O. I zapomniałabym o najważniejszym - znowu czytam drugą część nie wiedząc, że była jakaś pierwsza... ;(
PS. Fajnie opisane że w końcu policja nie jest taka szybka i od razu łapie mordercę, tylko najpierw musi zginać kilka ludzi. ;>

Hm... Podobała mi się. Lubię takie połączenie romansu z powieścią sensacyjną. ;> Muszę jednak powiedzieć, że wkurzało mnie ujednolicenie bohaterek, które były porywane. Każda zachowywała się tak samo, to znaczy każda do siebie mówiła. Jakby autor uważał, że każdy tak robi, a przecież niekoniecznie tak musi być. Pomysł ciekawy, ale może też trochę za mało opisów podczas...

„Morderczy dotyk” to kontynuacja „Gry o śmierć”, gdzie rozpoczyna się pogoń za zabójcą królowych piękności. W drugiej części daje o sobie znać „wspólnik” wspomnianego zabójcy, tylko Nicole Baxtrer i Griff Powell podejrzewali, że nie działał sam. I się nie mylili. Teraz to oni stają się przynętą w nowej grze, bo nikt nie powiedział, ze to już koniec koszmaru. Przeciwnie, to dopiero początek.
Skoro on jest „łowcą” to musi zdobyć swoją zwierzynę. A przecież zwierzyna musi umieć uciekać i walczyć, a czasem błagać o życie. Dlatego jego ofiarami nie mogą być zwykłe, przeciętne kobiety, o nie! To nie dawałoby tyle satysfakcji. Jego zwierzyna musi być piękna, waleczna i wysportowana. Najpierw je porywa, potem przez 21 dni przetrzymuje i każe im uciekać, tylko po to by za każdym razem je odnaleźć, a potem zabić.

Nie spodziewaj się opisów morderstw na miarę Stephana Kinga, czy dialogów Camilii Lackberg, ale nie ulega wątpliwości, ze z morderstwami na pewno będziesz mieć do czynienia. Nie powinnam podważać tytułu ponieważ to autor sam decyduje jak nazwie swoje działo, jednak z fabuły wynika, iż powieść Barton powinna nazywać się „Morderczy pościg”. Po pierwsze dlatego, ze wspomniany łowca goni swoje ofiary, a po drugie tych morderstw jest naprawdę dużo. W przeciągu połowy książki czytelnik na „starcie” dowiaduje się o 5 zabójstwa, a potem pojawiają się kolejne 4. To zdecydowanie za dużo jak na około 200 stron powieści. Dlatego czytają możesz być zmęczona/y kolejną osobą znalezioną w lesie, powieszoną do góry nogami. To tak jak w przypadku słodyczy, im więcej zjesz na raz, tym bardziej Cię mdli.

Beverly Barton to bardzo przewidywalna pisarka. Wszystkie jej powieści są pisane według jednego schematu. Fabuła powieści jest prosta, z jasnym przekazem, który mimo tytułowych morderstw nie robi na czytelniku większego wrażenia. Nawet gdy sięgniesz po tę pozycję, spokojnie będziesz mógł/a spać w nocy bez większych problemów 

https://kurtynablog.wordpress.com/2014/11/10/morderczy-dotyk-beverly-barton/

„Morderczy dotyk” to kontynuacja „Gry o śmierć”, gdzie rozpoczyna się pogoń za zabójcą królowych piękności. W drugiej części daje o sobie znać „wspólnik” wspomnianego zabójcy, tylko Nicole Baxtrer i Griff Powell podejrzewali, że nie działał sam. I się nie mylili. Teraz to oni stają się przynętą w nowej grze, bo nikt nie powiedział, ze to już koniec koszmaru. Przeciwnie, to...

Pełna emocji i zwrotów akcji książka, która wciąga z każdą stroną coraz bardziej. Historia świetna, zarówno w opisie porwania i więzienia, jak i emocji przeżytych przez osoby porwane. Zakończenie porywające. Gorąco polecam!! Z pewnością sięgnę do niej nie raz.

Pełna emocji i zwrotów akcji książka, która wciąga z każdą stroną coraz bardziej. Historia świetna, zarówno w opisie porwania i więzienia, jak i emocji przeżytych przez osoby porwane. Zakończenie porywające. Gorąco polecam!! Z pewnością sięgnę do niej nie raz.

kocham, kocham, kocham.

kocham, kocham, kocham.

Nic szczególnego. Główni bohaterzy banalni. Morderca z kompleksem boga banalny. Fabuła banalna, zero zaskoczenia. Najciekawsze były opisy kopulacji głównych postaci. Można przeczytać z nadmiaru czasu.

Nic szczególnego. Główni bohaterzy banalni. Morderca z kompleksem boga banalny. Fabuła banalna, zero zaskoczenia. Najciekawsze były opisy kopulacji głównych postaci. Można przeczytać z nadmiaru czasu.

Ta książka jest kontynuacją "Gry o śmierć". Jeżeli jesteś ciekawy/wa jak dalej potoczą się losy Griffina Powella i Nicole Baxter oraz co takiego w swoim chorym umyśle zaplanował niezłapany zabójca królowych piękności - to musisz sięgnąć po tą książkę! :) Lekka, łatwa i przyjemna, a jednocześnie trzymająca w napięciu do samego końca. :)

Ta książka jest kontynuacją "Gry o śmierć". Jeżeli jesteś ciekawy/wa jak dalej potoczą się losy Griffina Powella i Nicole Baxter oraz co takiego w swoim chorym umyśle zaplanował niezłapany zabójca królowych piękności - to musisz sięgnąć po tą książkę! :) Lekka, łatwa i przyjemna, a jednocześnie trzymająca w napięciu do samego końca. :)