Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od huku bombardowania. Od tego jednego ogłuszającego dźwięku. Jej życie się zmieniło... już na zawsze. Czy Anna będzie w stanie odnaleźć się w wojennej rzeczywistości? Jak wiele będzie musiała poświęcić, jak wiele własnych granic przekroczyć, by ocalić bliskich? Jak już pewnie wiecie, tematyka wojenna to nie do końca moje klimaty, jednak po ostatnich genialnych książkach Yarros postanowiłam zaryzykować i sięgnąć po debiutancką (choć nie było to kompletnie odczuwalne) powieść Magdaleny Wojtkiewicz. I bardzo dobrze zrobiłam! "Błękitna wstążka" do cna nasączona została emocjami. Niezrozumieniem, poczuciem niesprawiedliwości, przeszywającym lękiem, bólem po stracie najbliższych, obezwładniającą bezradnością. Chwilami lektura sama w sobie stawała się naprawdę przytłaczająca, ale jednocześnie chęć poznania dalszych losów bohaterów skutecznie sprawiała, że nie sposób było się od niej oderwać. Na pierwszy plan bezsprzecznie wysuwa się tutaj wątek zakazanej, naznaczonej wojną miłosnej relacji, która nigdy nie powinna się wydarzyć. Ale to również przepięknie oddana siła nieoczywistej siostrzanej więzi, która jest w stanie przetrwać naprawdę wiele. Ponadto Wojtkiewicz na kartach swojej powieści ukazała, jak ogromną przemianę przeszła główna bohaterka. Jak ze spokojnej, nieco bujającej w obłokach młodej dziewczyny, przeobraziła się w dojrzałą, pewną swego kobietę. Jej przykład dosadnie uzmysławia, że każde doświadczenie ostatecznie czyni nas silniejszymi. I że o prawdziwe uczucie warto walczyć - mimo przeciwności losu. "Błękitna wstążka" to niezwykle poruszająca, dotykająca najczulszych strun powieść, która zmusza do głębszych refleksji. Zdecydowanie warta przeczytania, polecam!