Pisanie powieści na podstawie gry komputerowej rzadko okazuje się dobrym pomysłem. Kiedy ma ona dobrą fabułę, autor próbuje na siłę ją przerabiać (lub co gorsza, jej nie zna), kiedy ma słabą, przedstawiony w grze świat jest kiepską podstawą do stworzenia ciekawej opowieści. Niestety, w tym przypadku pan Whitton nawet nie próbował. Historia jest kompilacją fabuły kilku filmów (jak ,,Braterstwo wilków" z 2001 roku) z przeżyciami (przepraszam, raczej ze szlakiem bojowym, bo w ,,Kronikach" o jakichkolwiek przeżyciach nie może być mowy) jednej z postaci z gry Sacred (a od postaci w niej występujących nikt nie wymagał głębokiej osobowości). Jest nią wampirzyca, co powinno dawać autorowi duże pole do popisu. Ponownie niestety, jest to jeden z najbardziej bezosobowych wampirów jakie spotkałem w literaturze. Niby stara się unikać kłopotów, nie używać swoich mocy i prowadzić normalne życie, ale tak naprawdę tylko szuka okazji żeby popisywać się swoimi sztuczkami. Wszystko to jest okraszone kiepskim i bardzo przewidywalnym stylem. W zasadzie, książka wygląda jakby była napisana przez średnio utalentowanego gimnazjalistę (z całym szacunkiem dla gimnazjalistów). Lub została wygenerowana przez edytor powieści fantasy, bo po lekturze którejś z kolei takiej powieści zaczynam podejrzewać jego istnienie...

Pisanie powieści na podstawie gry komputerowej rzadko okazuje się dobrym pomysłem. Kiedy ma ona dobrą fabułę, autor próbuje na siłę ją przerabiać (lub co gorsza, jej nie zna), kiedy ma słabą, przedstawiony w grze świat jest kiepską podstawą do stworzenia ciekawej opowieści. Niestety, w tym przypadku pan Whitton nawet nie próbował. Historia jest kompilacją fabuły kilku...