Thriller psychologiczny Aleksandry Burt pt 'Gdzie jest Mia' opowiada historię świeżo upieczonej matki zmagającej się z depresją poporodową oraz dziwnym zniknięciu jej siedmiomiesięcznej córki Mii.

Sporo opisu uczuć, emocji. Niekiedy za dużo, przez co zdarzało mi się omijać niektóre opisowki.

Thriller psychologiczny Aleksandry Burt pt 'Gdzie jest Mia' opowiada historię świeżo upieczonej matki zmagającej się z depresją poporodową oraz dziwnym zniknięciu jej siedmiomiesięcznej córki Mii.

Sporo opisu uczuć, emocji. Niekiedy za dużo, przez co zdarzało mi się omijać niektóre opisowki.

Fajna książka, trzymająca w napięciu. Nie jest ciężka, lekko się ją czyta. Momentami łatwo przewidzieć ciąg dalszy wydarzeń, ale mimo wszystko polecam.

Fajna książka, trzymająca w napięciu. Nie jest ciężka, lekko się ją czyta. Momentami łatwo przewidzieć ciąg dalszy wydarzeń, ale mimo wszystko polecam.

Niestety, tą książka nie przypadła mi do gustu. Potencjał może i ma. Bo jest to opowieść o matce, która zmaga się z depresją poporodową. Jest zostawiona sama sobie, mąż jej nie rozumie i przez to nie potrafi jej pomóc. W pewnym momencie Estelle nie wie już co jest rzeczywistością, a co wytworem jej wyobraźni. I staje się najgorsze. Jej dziecko znika z domu, w którym była tylko ona.
Fabuła wydaje się ciekawa. Co z tego, jak większość książki stanowią przemyślenia matki, właściwie o wszystkim. O życiu, śmierci, słońcu, gwiazdach, demonach i wielu innych rzeczach.
Irytująca była również nieudolność policji, która nie znalazła żadnych śladów w mieszkaniu Estelle, a wezwani do kłótni z Anną Lieberman funkcjonariusze byli po prostu poprawni politycznie.
Przeczytałam, ale zadowolona z tej przygody nie jestem.

Niestety, tą książka nie przypadła mi do gustu. Potencjał może i ma. Bo jest to opowieść o matce, która zmaga się z depresją poporodową. Jest zostawiona sama sobie, mąż jej nie rozumie i przez to nie potrafi jej pomóc. W pewnym momencie Estelle nie wie już co jest rzeczywistością, a co wytworem jej wyobraźni. I staje się najgorsze. Jej dziecko znika z domu, w którym była...

Książka jakich wiele, początkowo dobrze się zapowiadała, z czasem coraz słabsza. Atmosfera zamiast gęstnieć rozrzedzała się.

Książka jakich wiele, początkowo dobrze się zapowiadała, z czasem coraz słabsza. Atmosfera zamiast gęstnieć rozrzedzała się.

Początek książki ma potencjał, który dość szybko zostaje zmarnowany. Już w połowie książki można domyślić się, jak potoczy się dalej historia, co oczywiście zostaje dalej potwierdzone. Czyta się trochę jak instrukcję obsługi nowej pralki, emocje jak na grzybach.

Początek książki ma potencjał, który dość szybko zostaje zmarnowany. Już w połowie książki można domyślić się, jak potoczy się dalej historia, co oczywiście zostaje dalej potwierdzone. Czyta się trochę jak instrukcję obsługi nowej pralki, emocje jak na grzybach.

Jak to możliwe, że kilkumiesięczne niemowlę zostaje porwane z mieszkania a matka nie zgłasza tego od razu na policję? W dodatku nie istnieją żadne dowody potwierdzające uprowadzenie dziewczynki. W dodatku w mieszkaniu nie ma żadnych przedmiotów świadczących o tym, że dziecko kiedykolwiek tam przebywało.
Śledztwo w sprawie zaginięcia dziecka rozpoczyna się dopiero, kiedy matka trafia do szpitala w wyniku wypadku samochodowego. Kobieta cierpi na amnezję a jedyne co pamięta, to fakt że jej córka zniknęła z mieszkania. Trafia ona do szpitala psychiatrycznego pod opiekę lekarza, który pomaga jej przywołać wspomnienia i odkryć co naprawdę przydarzyło się malej Mii.
Narracja poprowadzona tak, aby nawet czytelnik zwątpił w wersję wydarzeń prezentowaną przez matkę zaginionej dziewczynki. Kobieta ostatecznie przypomina sobie ciąg wydarzeń, które doprowadziły do jej wypadku. Okazuje się, że Mia została porwana przez mieszkańca tej samej kamienicy w której mieszkała kobieta. Mężczyzna wraz z siostrą uprowadzali dzieci biednych kobiet i "sprzedawali" je innym rodzicom. Mężczyzna widząc, że bohaterka nie radzi sobie z opieką nad Mią postanawia uprowadzić dziewczynkę. Po kilku latach poszukiwać zaginiona Mia wraca do swojej matki.

Jak to możliwe, że kilkumiesięczne niemowlę zostaje porwane z mieszkania a matka nie zgłasza tego od razu na policję? W dodatku nie istnieją żadne dowody potwierdzające uprowadzenie dziewczynki. W dodatku w mieszkaniu nie ma żadnych przedmiotów świadczących o tym, że dziecko kiedykolwiek tam przebywało.
Śledztwo w sprawie zaginięcia dziecka rozpoczyna się dopiero, kiedy...

Nie jest to typowy thriller jaki znam, który ma rozwiązanie na koniec. Tu już wszystko wiadomo w połowie, przez co pod koniec jest już nudno.

Nie jest to typowy thriller jaki znam, który ma rozwiązanie na koniec. Tu już wszystko wiadomo w połowie, przez co pod koniec jest już nudno.

DNF 61%.

Czekam i czekam, aż zacznie się dziać coś znaczącego. Coś, co sprawi, że się zaangażuję, że będę zaciekawiona albo że chociaż wywoła minimum uczuć, ale ta historia jest mi kompletnie obojętna i szkoda mi marnować na nią czas.

DNF 61%.

Czekam i czekam, aż zacznie się dziać coś znaczącego. Coś, co sprawi, że się zaangażuję, że będę zaciekawiona albo że chociaż wywoła minimum uczuć, ale ta historia jest mi kompletnie obojętna i szkoda mi marnować na nią czas.

Ta książka to najbardziej zmarnowany potencjał jaki widziałam w ostatnim czasie

Zaczyna się całkiem ciekawie, kobieta budzi się w szpitalu, nie pamięta co się stało, pamięta tylko, że ma córkę i że dziewczynka zaginęła

Już, już zacierałam ręce szykując się na ciekawą powieść, a tu lipa. Akcja zwalnia, zwalnia po czym praktycznie stoi w miejscu

Główna bohaterka nie wzbudziła mojej sympatii, irytowała mnie ogromnie i marzyłam, żeby książka skupiła się na innym bohaterze, nawet drugoplanowym, może należałoby bardziej skupić się na ojcu Mii, na jego myślach, emocjach

W pewnym momencie przestała mnie interesować ta ksiazka, nie obchodziło mnie już co stało się z dzieckiem, czy się odnajdzie czy nie, chciałam po prostu skończyć tą książkę i wziąć się za coś innego

Zakończenie jest bardzo słabe, pomimo oczywistego happy endu

Nie polecam, jest to typowe czytadło bez żadnych wartości. Przeczytane, zapomniane. Szkoda czasu

Ta książka to najbardziej zmarnowany potencjał jaki widziałam w ostatnim czasie

Zaczyna się całkiem ciekawie, kobieta budzi się w szpitalu, nie pamięta co się stało, pamięta tylko, że ma córkę i że dziewczynka zaginęła

Już, już zacierałam ręce szykując się na ciekawą powieść, a tu lipa. Akcja zwalnia, zwalnia po czym praktycznie stoi w miejscu

Główna bohaterka nie...

Książka bardzo słaba. Przewidywalna, rozwleczona. Już "nad Niemnem" chyba byłoby bardziej porywające. Dawno nie pamiętam żebym coś tyle męczyła.

Książka bardzo słaba. Przewidywalna, rozwleczona. Już "nad Niemnem" chyba byłoby bardziej porywające. Dawno nie pamiętam żebym coś tyle męczyła.