That was fun. Truly. Najwyraźniej Katee to naprawdę either hit or miss, nic pomiędzy - i odnoszę wrażenie, że trafia dużo częściej w krótszych książkach, gdzie nie ma czasu ani odczuć powtarzalności scen seksu, ani tego, że to wszystko nie ma sensu tak naprawdę. Ale cóż w życiu ma sens? Być może nic, jeśli nie możesz sięgnąć po lesbijskiego erotyka Meduza/Kalipso. (Tu nadmienię, że bardzo głupio pomyliłam najpierw Kalipso z Kallisto i zastanawiałam się, czemu na wykresach relacji bohaterów serii pomija się romans starszej siostry Persefony; niemniej, cieszę się ze swojej pomyłki, bo dzięki temu te dwie mogą pozostać razem).

To bardzo zabawne, ale Katee Robert z lawirowania pomiędzy różnymi interpretacjami mitu o pochodzeniu Meduzy bardziej zwycięsko niż Rick Riodan - jednocześnie przyznając, że Atena Meduzę uratowała, jak i zauważając, że zrobiła to w sposób najwygodniejszy dla siebie. Było to zaskakująco subtelne i mało łopatologiczne jak na serię, która subtelnością, delikatnie mówiąc, nie stoi. No i miło, że oszczędzono nam tej najbardziej organicznej części originu Meduzy. Mając wybierać w fikcji dla odmóżdżenia między gwałtem a napaścią z nożem, w ciemno wybiorę napaść z nożem.

Anyways, jako że wiadomo, że erotyki to się muszą kończyć ślubem (wstawić śmiech prowadzącego teleturniej),jest już wręcz wymogiem gatunkowym, żeby podmioty się w sobie zakochały najpóźniej po trzeciej penetracji - tu jednak Robert wymyśliła całkiem wiarygodny sposób, żeby ta miłość instant miała pewien sens, skoro żadna z jej bohaterek *nikogo* nie ma, i sama Kalipso nazywa ich więź trauma bondingiem. Było to dla mnie na pewno bardziej wiarygodne niż Hades i Persefona w "Neon Gods", a tamci mieli ze dwa miesiące; Meduza z Kalipso dosłownie dwadzieścia cztery godziny. Mam wrażenie, że ludzie krytykujący ten szybki rozwój relacji, albo nie wiedzą, po jaki gatunek sięgają, albo tu już przemawia ich bias z powodu, którego nie nazwę, ale jest raczej oczywisty.

Na koniec minuta ciszy dla Dolnego Miasta (taki odpowiednik Hadesu),które poziomem socjaldemokratycznej utopii wg białej Amerykanki w średnim wieku niemal dorównuje ojczyźnie Poloneza z "Krwi i Popiołu". Tamtejsza ekonomia dołącza do wątków fantastycznych w "Dark Olympus". [*]

Either way, bawiłam się naprawdę nieźle; podobał mi się zwłaszcza początek. Myślę, że ta nowelka, choć nie niezbędna do zrozumienia serii właściwej, to dobre wprowadzenie, by sprawdzić, na jaką kolejkę kupujemy bilet, jeśli sięgniemy po "Neon Gods".

That was fun. Truly. Najwyraźniej Katee to naprawdę either hit or miss, nic pomiędzy - i odnoszę wrażenie, że trafia dużo częściej w krótszych książkach, gdzie nie ma czasu ani odczuć powtarzalności scen seksu, ani tego, że to wszystko nie ma sensu tak naprawdę. Ale cóż w życiu ma sens? Być może nic, jeśli nie możesz sięgnąć po lesbijskiego erotyka Meduza/Kalipso. (Tu...