„Pierwszy dzień reszty życia zawsze przypomina, że życie można zmienić… Nigdy nie jest za późno na skruchę, nigdy nie jest za późno na wyrzeczenie się głupoty i zawsze można zacząć wszystko od nowa.”

Akcja powieści toczy się w dwóch płaszczyznach, w roku 1945 i w 2005.
W Związku Radzieckim Stalin dla upamiętnienia swoich zasług i dla podkreślenia swojego znaczenia, postanawia przyznać sam sobie nowe specjalne odznaczenie Generalissimusa – najwyższe w państwie. W tym celu powstaje również order odpowiadający temu tytułowi. Zlecono to najlepszemu jubilerowi. Z rąk Stalina trafia on w ręce szejka kuwejckiego jako początek wspaniałej współpracy i nawiązania dobrych stosunków. Przez kolejne lata aż do 2005 roku order przechodzi przez różne ręce, interesuje się nim zarówno rosyjski wywiad jak i FBI ale nie tylko. Trwa pogoń za czymś, czego nikt prawie nie widział, a każdy pragnie. Powodując wiele szczęśliwych i nieszczęśliwych wydarzeń dla swoich posiadaczy staje się również obiektem zainteresowania samego pisarza, który jakby tworzy tym samym powieść w powieści. Referuje czytelnikowi to, o czym będzie traktowała jego powieść, igra z czytelnikiem, mieszając fikcję z pozorną prawdą.

Jurij Drużnikow na pewno musiał wykazać się dużą wiedzą, doświadczeniem i fantazją. Od historii radzieckiej, przez rosyjską teraźniejszość, do amerykańskiej realności, autor doskonale odzwierciedla realia charakterystyczne dla każdego okresu w historii w każdym z tych miejsc. Zestawia ze sobą świat zachodni i wschodu, nie stroniąc od elementów groteski i satyry w ich ukazaniu. Z dużą dawką ciętego humoru przekłada swoje wersety na przeróżne gatunki i style literackie. W tej sensacyjno-obyczajowo-polityczno-autobiograficznej powieści łączy tematykę społeczną, polityczną, historyczną, szpiegowską, miłosną. Elementy komiczne wplata pomiędzy wątki poważne czy dramatyczne, porusza problemy ogólnoludzkie, prowadzi dysputę na temat ludzkiej egzystencji (między Bogiem a Diabłem)

Mi najbardziej spodobały się rozdziały poświęcone Stalinowi czyli te z 1945. Duże zainteresowanie wzbudza we mnie postać Stalina, zarówno z punktu widzenia historycznego, jako wodza jak i jako człowieka. Tutaj właśnie Drużnikow doskonale przedstawia charakter przywódcy radzieckiego. Opisuje wnikliwie jego przemyślenia, prezentuje jego poglądy na bieżącą sytuację polityczną i społeczną. Do tego jeszcze zgłębia istotę, charakter Rosji, Związku Radzieckiego i rosyjskiej duszy:

„Rosyjska dusza to jedna wielka zagadka: najbardziej konsekwentna w swej absurdalności, najtrwalej dążąca do celu, chociaż nie ma pojęcia, gdzie tego celu szukać, najbardziej oddana temu, czego nigdy nie było albo już dawno nie ma. Wielokrotnie już nastawał dla Rosji pierwszy normalny dzień, ale go nie zauważyła i za każdym razem okazywała się nieprzygotowana do reszty swojego życia – nie była w stanie zrezygnować z fetyszy, odwiecznych mitów, wodzów na ścianach i w brązie, z gwiazd wysadzanych brylantami, ukrywających nędzę.”

Jeden dzień reszty życia to powieść inteligentna, wielopłaszczyznowa, bogata wielością wydarzeń, dostarcza rozrywki na wysokim intelektualnym poziomie.

„Pierwszy dzień reszty życia zawsze przypomina, że życie można zmienić… Nigdy nie jest za późno na skruchę, nigdy nie jest za późno na wyrzeczenie się głupoty i zawsze można zacząć wszystko od nowa.”

Akcja powieści toczy się w dwóch płaszczyznach, w roku 1945 i w 2005.
W Związku Radzieckim Stalin dla upamiętnienia swoich zasług i dla podkreślenia swojego znaczenia,...