Dubhe wyrusza na dwór Dohora, aby go zabić, gdyż tylko to może uwolnić ją od klątwy, którą zagnieździła w niej Sekta Zabójców. A wraz z nią Theana, która nie wie, co popchnęło ją do tak radykalnej decyzji. Przecież ma biernie się przyglądać jak Dubhe będzie zabijać człowieka...
Tymczasem Lonerin i Sennar szukają starego elfickiego artefaktu, który ma uniemożliwić Gildii wskrzeszenie Astera, a Ido chroni przed łapskami Gildii wnuka Sennara i Nhal-Sana.

Tak, jeszcze trochę a napiszę streszczenie. Ale żadne streszczenie nie odda wspaniałości i wybitności tej książki. Muszę przyznać, że pierwszy tom "Wojen Świata Wynurzonego" nie powalił mnie na kolana. Drugi był niezły, ale ten jest lepszy. Nie wiem do końca czemu tak uważam, po prostu ten jakoś bardziej mi się spodobał.

Po lekturze tej książki myślę, że nigdy nie należy tracić nadziei. Że zawsze jest inne wyjście, nawet jeśli wszystko wydaje się stracone. Trzeba tylko je znaleźć. Choć to nie jest łatwe.

Książka warta przeczytania. Daje dużo przyjemności z czytania, choć nie porusza prostych czy wesołych tematów. Ogółem mówiąc, polecam każdemu. Nawet jeśli "każdy" nie lubi czystego fantasy.

Dubhe wyrusza na dwór Dohora, aby go zabić, gdyż tylko to może uwolnić ją od klątwy, którą zagnieździła w niej Sekta Zabójców. A wraz z nią Theana, która nie wie, co popchnęło ją do tak radykalnej decyzji. Przecież ma biernie się przyglądać jak Dubhe będzie zabijać człowieka...
Tymczasem Lonerin i Sennar szukają starego elfickiego artefaktu, który ma uniemożliwić Gildii...