Ten utwór to powieść fantasy dla młodzieży, którą kupiłam za bezcen w koszu wyprzedażowym, gdy poleciła mi ją zaprzyjaźniona nastolatka. Trochę długo ta książka czekała na swoją kolej, ale w końcu się doczekała.
Cóż, mogę tylko żałować, że takich utworów nie było na rynku czytelniczym, gdy ja byłam nastolatką. Żałuję, że ominęła mnie tak fascynująca przygoda z literaturą tego nurtu.
Ale nawet teraz byłam bardzo zainteresowana pomysłem, jaki mieli autorzy tej powieści na świat przedstawiony, opisany w całym cyklu.

Książka zatytułowana: "Jestem Numerem Cztery" to początek cyklu "Dziedzictwa planety Lorien".
Od samego początku uwaga czytelnika skupiona zostaje na słowach skierowanych przez autora do mieszkańców Ziemi oto one:
"Wydarzenia opisane w książce są prawdziwe. Imiona i miejsca zostały zmienione, by chronić Loryjczyka nr 6, który pozostaje w ukryciu. Przyjmijcie to jako pierwsze ostrzeżenie. Inne cywilizacje naprawdę istnieją. Niektóre usiłują was zgładzić.".

Planeta Lorien zagubiona gdzieś w Kosmosie, została napadnięta przez brutalnych Mogadorczyków, którzy wymordowali jej prawowitych mieszkańców Gardów. Gardom udało się ocalić dziewięcioro dzieci dysponujących niezwykłymi mocami. Wszystkie (były w różnym wieku) wraz z cepanami, czyli ich
opiekunami/ obrońcami/ nauczycielami, schroniły się na Ziemi, rozproszyły i ukryły wśród ludzi w różnych częściach naszego świata. Moce tych wyjątkowych dzieci miały pomóc Gardom odzyskać Lorien. Dzieci zostały zabezpieczone czarem, który sprawia, że Mogadorczycy mogą je zabić tylko w kolejności tj. według numerów.

***
"Kiedy jedno z nas zostaje zabite, wokół prawej kostki tych, którzy jeszcze żyją pojawia się blizna."

Numer 4 ma już 3 bolesne blizny wokół prawej kostki. On ma zginąć następny.
A kiedy zginą dzieci Gardów, Mogadorczycy zaatakują Ziemię.

Duża część tej powieści to retrospekcja umiejętnie i z umiarem wplatana w fabułę. Ten zabieg sprawia, że czytelnik stopniowo poznaje wiele spraw i wątków zaistniałych w przeszłości, które działy się podczas zagłady planety Lorien. To angażuje uwagę oraz podsyca ciekawość odbiorcy utworu. Pierwszoosobowa narracja pozwala poznać emocje głównego bohatera i patrzeć jego oczami na otaczających go ludzi, którzy nie zdają sobie sprawy z zagrożenia w jakim się znaleźli. Akcja w utworze jest wartka, dużo w niej zwrotów, zaskoczeń, zawirowań, scen walki, ale jest też miejsce na wzruszające epizody. Pod pewnymi względami fabuła tego utworu jest dużo lepiej skonstruowana niż w "Igrzyskach śmierci" i " Niezgodnej".

Wśród bohaterów największą sympatię budzi Sam, który nie jest główną personą powieści. To Ziemianin, przyjaciel Numeru 4.
W utworze pojawiają się znane motywy literackie: zacieranie śladów, ciągłe przeprowadzki, zmiana personaliów, bunt nastolatka, pójście do nowej szkoły, przemoc szkolna, przyjaźń- która daje wsparcie w każdej sytuacji oraz nastoletnia miłość.
I właśnie w wątku miłosnym dostrzegam słaby punkt tej historii. Sara, wybranka Numeru 4, to dosyć mdła istota, ktoś jak Mery Sue, przez co wątek miłosny jest trochę nijaki. Ale może był to celowy zabieg fabularny, który miał pokazać jak bardzo bezbronni i zagubieni okażą się mieszkańcy Ziemi, gdy zetkną się z bezwzględnością Mogadorczyków.

Twórcy tej historii (James Frey i Jobie Hughes) zastosowali także ciekawy zabieg literacki. Wydali ją pod pseudonimem Pitacus Lore. Z opisu na okładce dowiadujemy się, że Pitacus Lore jest głową starszyzny Loryjczyków i od 12. lat żyje wśród nas na Ziemi. Ten zabieg był, według mnie, bardzo interesującym eksperymentem literackim.
Przyznam, że zafascynowała mnie ta powieść. Gdybym przeczytała ją jako nastolatka, z pewnością otrzymałaby ocenę 10/10.
Na półce mam kolejne części, niestety nie wszystkie, ale jest szansa zdobyć je w bibliotece lub kupić w Skupszopie. 🙂

I na koniec cytat i przesłanie płynące z tego utworu:
"Nie porzucaj jeszcze nadziei, to ostatnia rzecz jaką można zrobić. Jeśli straciłeś nadzieję, straciłeś wszystko. A kiedy ci się wydaje, że wszystko stracone, kiedy wszystko wygląda tragicznie i beznadziejnie, zawsze jest nadzieja."

Przeczytana w ramach październikowego wyzwania LC: książka, którą ktoś mi polecił.

Ten utwór to powieść fantasy dla młodzieży, którą kupiłam za bezcen w koszu wyprzedażowym, gdy poleciła mi ją zaprzyjaźniona nastolatka. Trochę długo ta książka czekała na swoją kolej, ale w końcu się doczekała.
Cóż, mogę tylko żałować, że takich utworów nie było na rynku czytelniczym, gdy ja byłam nastolatką. Żałuję, że ominęła mnie tak fascynująca przygoda z literaturą...

Już dawno nie czytałam tak prostej w języku książki. Momentami miałam wrażenie, że autor śpieszył się pisząc opowieść. To też spowodowało, iż miałam wrażenie jakby miał dużo do przekazania, a nie do końca potrafił dobrze operować językiem. Debiut? Nie wiem, ale strzelam, że tak :)
Z początku trochę mnie odrzucało, lecz im dalej tym lepiej. Styl autora idealnie pasuje do wartkich akcji, więc końcówka - świetna. No i.. nigdy nie przypuszczałabym, że pociekną mi łzy. Zaczęłam doceniać prostotę opowieści. Sięgnę po kolejną część!

Już dawno nie czytałam tak prostej w języku książki. Momentami miałam wrażenie, że autor śpieszył się pisząc opowieść. To też spowodowało, iż miałam wrażenie jakby miał dużo do przekazania, a nie do końca potrafił dobrze operować językiem. Debiut? Nie wiem, ale strzelam, że tak :)
Z początku trochę mnie odrzucało, lecz im dalej tym lepiej. Styl autora idealnie pasuje do...

Książka bardziej młodzieżowa, ale lekka i przyjemna, szybko się czyta, idealna na jesienne wieczory.

Książka bardziej młodzieżowa, ale lekka i przyjemna, szybko się czyta, idealna na jesienne wieczory.

Genialna książka. Dawno nie czytałam nic tak wciągającego.

Genialna książka. Dawno nie czytałam nic tak wciągającego.

"Ceną wspomnień jest wspomnienie smutku, jaki ze sobą przynoszą".

Pierwszy raz przeczytałam tą książkę 9 marca 2011 roku.. Jak te 10 lat szybko zleciało!
Jaka ja byłam do niedawna rozczarowana, że dwa ostatnie tomy "Dziedzictw Planety Lorien" nie zostały u nas wydane.. Z racji, że nie potrafię czytać książek płynnie po angielsku latami przeszukiwałam internet, aby znaleźć jakieś wzmianki o kolejnych tomach w Polsce lub o jakimś nieoficjalnym tłumaczeniu, ale nic z tego.. Wreszcie, po tylu latach oczekiwania jakaś dobra duszyczka postanowiła rozradować wszystkich fanów i przetłumaczyła dwa ostatnie tomy serii i do tego krótkie dodatki w formie nowelek! DZIĘKUJĘ CI DOBRY CZŁOWIEKU! ♥ Wreszcie dowiem się jak skończy się ta genialna historia! Ale zanim się za nie zabiorę muszę najpierw odświeżyć sobie poprzednie tomy, a więc..

Po 10 latach postanowiłam wrócić do tej historii i przypomnieć skąd wzięła się u mnie obsesja na jej punkcie. Przyznam, że trochę obawiałam się czy po tylu latach ta książka spodoba mi się tak samo jak z pierwszym razem, ale okazało się, że niepotrzebnie się martwiłam.

"Jestem numerem cztery" jest tak samo świetne jak dekadę temu! Tak, ma swoje wady, których nie dostrzegałam (lub też nie zwracałam na to zbytniej uwagi) mając te 15 lat m.in. przewidywalność czy czasami nierozważność bohaterów, ale w żaden sposób nie odebrało mi to frajdy z czytania. Wątek miłosny też jakby taki na siłę (już chyba za pierwszym razem tak za nim nie przepadałam),mógłby się pojawić w późniejszych tomach, ale nie jest jakoś mega irytujący, więc potraktowałam go z przymrużeniem oka. Ale co najważniejsze! Akcja była tutaj od początku do końca, z krótkimi chwilami przerwy na szybkie złapanie tchu, ale o nudzie (przynajmniej w moim przypadku) nie było mowy. Świat przedstawiony, jego funkcjonowanie i bohaterowie są opisani zrozumiale, prostym językiem co zasługuje na duży plus, bo nie lubię kiedy nie wiem o czym czytam lub muszę się domyślać w trakcie.
Choć książka jest lekko przewidywalna to potrafiła przyprawić mnie o nagłe przyspieszenie bicia serca czy nawet łzy pod koniec.. Tak, drugi raz!
Już od pierwszej strony zaczęłam przejmować się losami Gardów, ich Cepanów i całej planety Lorien (a nawet Ziemii, w mniejszym stopniu, ale też) i nie zostali mi obojętni po dziś dzień ♥. Mamy tu superbohaterów z supermocami i z supermisją, czyli coś co lubię najbardziej!

Tak, już wiem skąd się mi wzięła w gimnazjum fascynacja kosmosem. Już wiem, co mnie w ten temat wciągnęło i kto jest temu winien. Starszyzna Loryjczyków na pewno maczała w tym palce i jestem pewna, że nie było to bezcelowe ;)

Jeśli ktoś czytał tą książkę i jednak go nie porwała tak jak mnie to proszę, dajcie jej szansę, bo w tym przypadku wiem, że im dalej tym lepiej. To mogę wam zagwarantować! Loryjczycy są naprawdę S U P E R! Daję słowo!

"Ceną wspomnień jest wspomnienie smutku, jaki ze sobą przynoszą".

Pierwszy raz przeczytałam tą książkę 9 marca 2011 roku.. Jak te 10 lat szybko zleciało!
Jaka ja byłam do niedawna rozczarowana, że dwa ostatnie tomy "Dziedzictw Planety Lorien" nie zostały u nas wydane.. Z racji, że nie potrafię czytać książek płynnie po angielsku latami przeszukiwałam internet, aby znaleźć...

Hej czy ta książka jest wydana tylko na podstawie filmu ?

Hej czy ta książka jest wydana tylko na podstawie filmu ?

Lekka młodzieżówka. Jak czyta się z takim nastawieniem to można się dobrze zrelaksować. Jak ktoś szuka hard sci-fi, albo jakichś mrocznych przesłań, to oczywiście będzie zawiedziony. Całkiem niezła seria.

Lekka młodzieżówka. Jak czyta się z takim nastawieniem to można się dobrze zrelaksować. Jak ktoś szuka hard sci-fi, albo jakichś mrocznych przesłań, to oczywiście będzie zawiedziony. Całkiem niezła seria.

Ta książka to początek pięknej serii 'DZIEDZICTWA LORIEN' Pittacusa Lore. Jest to seria fantastyczna i pełna akcji. Na pewno nie będziesz się przy niej nudzić! Świetna opowieść dla młodzieży.Fabuła powieści jest ciekawie skonstruowana, wątek miłosny jest fajny, a sami bohaterowie dają się lubić! Bardzo przyjemna seria! Zachęcam do poczytania!

Ta książka to początek pięknej serii 'DZIEDZICTWA LORIEN' Pittacusa Lore. Jest to seria fantastyczna i pełna akcji. Na pewno nie będziesz się przy niej nudzić! Świetna opowieść dla młodzieży.Fabuła powieści jest ciekawie skonstruowana, wątek miłosny jest fajny, a sami bohaterowie dają się lubić! Bardzo przyjemna seria! Zachęcam do poczytania!

Przyznaje się, że mam słabość do historii o obcych na Ziemi i o walce o to, co utracone, więc podobało mi się. Szczerze przyznać jednak trzeba, że nie jest powieść wybitna, ani zapierająca dech w piersiach. Jest przyjemna, lekka i interesująca. Pomysł jest świetny, a główny bohater i jego opiekun interesujący i nie nużący. Historia miłosna to spory minus, bo jest powierzchownie zbudowana, ale jakoś bardzo nie irytuje. Ale jest tak nakreślona, że równie dobrze mogłoby tego wątku nie być. Reasumując mam pozytywne odczucia i skłonna sięgnąć po kolejne części.

Przyznaje się, że mam słabość do historii o obcych na Ziemi i o walce o to, co utracone, więc podobało mi się. Szczerze przyznać jednak trzeba, że nie jest powieść wybitna, ani zapierająca dech w piersiach. Jest przyjemna, lekka i interesująca. Pomysł jest świetny, a główny bohater i jego opiekun interesujący i nie nużący. Historia miłosna to spory minus, bo jest...

Książka mnie nie zachwyciła.
Prawdę mówiąc męczyłam się czytając ją. Nie odpowiadał mi sam sposób prowadzenia narracji.
Ponadto bohaterom jakby czegoś brakuje. Jakby sam autor nie miał pomysłu na wykreowanie postaci.
Dopiero końcówka mnie zainteresowała i poniekąd nawet wciągnęła.
Jednak spodziewałam się więcej po ten pozycji.

Książka mnie nie zachwyciła.
Prawdę mówiąc męczyłam się czytając ją. Nie odpowiadał mi sam sposób prowadzenia narracji.
Ponadto bohaterom jakby czegoś brakuje. Jakby sam autor nie miał pomysłu na wykreowanie postaci.
Dopiero końcówka mnie zainteresowała i poniekąd nawet wciągnęła.
Jednak spodziewałam się więcej po ten pozycji.