Fajna odskocznia na weekend

Fajna odskocznia na weekend

"Robiąc interesy w Japonii, robisz je z Yakuzą"
W świecie neonów, ulicznych latarni i ciemnych zaułków, tuż pod nosem japońskiej policji mieszka i pracuje Joan Ontari - tytułowa reporterka. Niepozorna kawiarenka, w której jej dłonie mieszają aromatyczne kawy, staje się areną ukrytych intryg i niebezpieczeństwa. A serce Joanny bije rytmem ryzyka, gdy wsłuchuje się w szept ulicznych plotek i cichych rozmów. Jak mówią, "najciemniej pod latarnią" - Joan perfekcyjnie zakamuflowała się pod nosem Yakuzy i policji. Gra na nosie obu tym instytucjom, publikując artykuły pod pseudonimem, w których obnaża brudne interesy Yakuzy i niekompetencje policji. Ale to nie tylko pragnienie walki z przestępczością daje jej motywację. To także nieuchronne przyciągnięcie do komendanta Kazuhiro, który przemyka między liniami prawa i chaosu. Do czego doprowadzi romans z komendantem? Kto stanie im na drodze? Duch z przeszłości, który wyszedł z cienia, sięgnął po władzę i po nią. Ale czy on jest jeszcze tym, kim był kiedyś? Między nimi tkwią wspomnienia, jak stare fotografie, które trzymają w rękach. Między miłością a nienawiścią jest krucha granica, a jej przekroczenie wymaga odwagi i ma swoje konsekwencje.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i uważam je za udane. Zaintrygował mnie opis, który zostawiam wam już w zapowiedzi, ale też i okładka.Lubię połączenie romansu z kryminałem i bardzo przyjemnie spędziłam czas. Bardzo fajnie zachowane proporcje między kryminałem a romansem. W jednym i w drugim są zwroty akcji, które zaskakują. Jest tajemniczo, niebezpiecznie i klimatycznie. Nie mogę jednak powiedzieć, że doznałam efektu "wow" w 100% - tak na siedemdziesiąt procent. Może dlatego, że fabuła historii jest przedstawiona z perspektywy Joan, zabrakło mi perspektywy dwóch pozostałych bohaterów. Ale to ciekawa historia, i na pewno sięgnę po kontynuację. Chcę odkryć więcej z mrocznego oblicza Japonii i pięknej kultury, a także smaczków o Yakuzie. Jeśli macie ochotę zanurzyć się w innym klimacie, to to będzie dobry wybór.

"Robiąc interesy w Japonii, robisz je z Yakuzą"
W świecie neonów, ulicznych latarni i ciemnych zaułków, tuż pod nosem japońskiej policji mieszka i pracuje Joan Ontari - tytułowa reporterka. Niepozorna kawiarenka, w której jej dłonie mieszają aromatyczne kawy, staje się areną ukrytych intryg i niebezpieczeństwa. A serce Joanny bije rytmem ryzyka, gdy wsłuchuje się w szept...

⛩️ Recenzja w ramach booktour z Reporterką
Anna Crevan ⛩️
"Porażka często jest źródłem zwycięstwa."
Jest to moje trzecie spotkanie z książką, gdzie akcja powieści rozgrywa się w Japonii.
O Yakuzie słyszał chyba każdy z nas. W wielu filmach akcji możemy się spotkać z informacjami o japońskiej organizacji przestępczej.
Joan Onari prowadzi małą kawiarnię w Tokio. Jej lokal służy jej nie tylko jako źródło utrzymania, ale również miejsce zbierania wielu cennych informacji, które później publikuje pod pseudonimem.
Kobieta ma swój własny cel. Ujawnić i nagłośnić niekompetencję policji w walce z Yakuzą.
Morderstwo w korporacji powiązanej z organizacją przestępczą stanie się dla Joan początkiem osobistego pola walki oraz powrotu demonów z przeszłości.
Czy romans z komendantem Kazuhiro zapewni Joan ochronę przed Yakuzą?
Kultura japońska jest odmienna od naszej. Panują tam inne zasady i zachowania niż w Europie.
Niektóre z nich mogą nam się wydać dziwne. Jednak dla ludzi żyjących w Japonii jest to coś normalnego.
Autorka w bardzo dobry sposób pokazuje nam zasady panujące w tym kraju wplatając je w akcję książki.
Nie znajdziemy tu widowiskowych i emocjonujących pościgów czy strzelaniny. Mam wrażenie, że Yakuza działa bardziej z ukrycia wykonując wyrok na skazanej osobie.
Książkę czytało mi się przyjemnie i bardzo szybko. Choć nie powiem, były momenty, gdy zachowanie głównej bohaterki mnie trochę irytowało.
Z jednej strony romansuje z komendantem policji, z drugiej strony wdaje się w romans z dawnym przyjacielem.
Dodatkowo przeszłość nie daje jej o sobie zapomnieć.
"Lawina ruszyła. Od jakiegoś czasu balansowałam na krawędzi. Teraz spadałam po równi pochyłej i wiedziałam, że tego upadku nie przeżyję."
Sama historia nie wzbudziła we mnie szybszego bicia serca, niemniej jednak można z nią miło spędzić czas.
Zabrakło mi tu trochę większej dawki emocji.
Mam jednak wrażenie, że pewna powściągliwość bohaterów jest związana właśnie z kulturą japońską.
Jeśli macie ochotę na romans z Yakuzą polecam wam Reporterkę.

⛩️ Recenzja w ramach booktour z Reporterką
Anna Crevan ⛩️
"Porażka często jest źródłem zwycięstwa."
Jest to moje trzecie spotkanie z książką, gdzie akcja powieści rozgrywa się w Japonii.
O Yakuzie słyszał chyba każdy z nas. W wielu filmach akcji możemy się spotkać z informacjami o japońskiej organizacji przestępczej.
Joan Onari prowadzi małą kawiarnię w Tokio. Jej lokal...

Reporterka - chociaż bardziej paparazza - wykorzystuje ukłądy w jakuzie dla swej pisaniny, potem wdaje się w romans z policjantem, a potem dziwi się, że są konsekwencje. Słabe.

Reporterka - chociaż bardziej paparazza - wykorzystuje ukłądy w jakuzie dla swej pisaniny, potem wdaje się w romans z policjantem, a potem dziwi się, że są konsekwencje. Słabe.

🪷 Dotychczas nie czytałam książek,gdzie akcja toczy się w Japonii. Przeczytałam ogromną ilość mafijnych powieści,ale Yakuza- to dla mnie nowość czytelnicza 😉

🪷Joan Onari prowadząc popularną kawiarnię w Tokio może pochwalić się szerokim pokrojem gości. Jej klientami są zwykli ludzie czy policjanci z pobliskiego posterunku. Dziewczyna wykorzystuje swoją pracę jako dobry nośnik informacji do kolejnej profesji. Jako J.Fox pisze artykuły dla prasy a tam nie szczędzi słów krytyki wobec stróżów prawa.

🪷Kluczowym czynnikiem jest przyprowadzenie świadka morderstwa przez tamtejszego komendanta,Kazuhiro.
Dziewczyna zakładając to wyjątkowe miejsce zasłużyła się u gangsterów,ten pozorny spokój chyba się kończy...

🪷Romans w połączeniu z kryminałem jest zawsze mile u mnie widziany. Ale jak jeszcze dodamy do tego wątek mafii to już mogę śmiało się rozpływać. To odkrywanie kolejnych sekretów Ykuzy zaskoczyło mnie. Do tej pory myślałam, że Bratva jest...dziwna,ale ta organizacja jeszcze bardziej sprawiła, że moje dotychczasowe poglądy zostały zachwiane.

🪷 Autorka na kartach książki odkrywa nie tylko mroczne oblicze Japonii,ale ukazuje piękno kultury dalekiego wschodu. Jak na romans przystało oczywiście nie zabrakło rozgrzewających scen. Ciekawie poprowadzonej fabuły nie mogę streścić,by nie zdradzić najciekawszego. To dopiero początek, który mam wrażenie zapisze się jako niezwykle interesujący dla miłośników takiego klimatu.

🪷 Coś nowego w mojej kolekcji jest postanowieniem noworocznym i mam nadzieję, że ten tytuł przyozdobi wasze prywatne zbiory😉

🪷 Dotychczas nie czytałam książek,gdzie akcja toczy się w Japonii. Przeczytałam ogromną ilość mafijnych powieści,ale Yakuza- to dla mnie nowość czytelnicza 😉

🪷Joan Onari prowadząc popularną kawiarnię w Tokio może pochwalić się szerokim pokrojem gości. Jej klientami są zwykli ludzie czy policjanci z pobliskiego posterunku. Dziewczyna wykorzystuje swoją pracę jako dobry...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Zaintrygował mnie opis, coś odrobinę innego niż pojawiające się książki na rynku. Okładka także intrygująca i maiłam co do niej pewne oczekiwania. Mało kiedy z góry zakładam, że książka będzie dobra, by potem nie rozgraniczać jej w kwestii czy była lub nie była rozczarowaniem. Mimo to po opisie ma się jakieś wyobrażenia.

Joan to młoda kobieta, która od dziecka mieszka w Japonii. Jednak jej dzieciństwo nie należało do udanych. Osierocona przez matkę i ojczyma jako 5-letnie dziecko dzieciństwo spędzała w sierocińcu. Obecnie prowadzi kawiarnie, która cieszy się pewną renomą. Jednocześnie korzysta z tego, że obok jest posterunek policji i często ma informacje z pierwszej ręki. Umie słuchać a oprócz tego ma swoich informatorów. Dzięki temu pisze niepochlebne artykuły pod pseudonimem. Naraża się tym nie tylko pollicji ale także i pewnej organizacji. Wszystko się zmieni gdy nawiązuje romans z komendantem policji a jej podwójne życie sprowadza na nią kłopoty.

Fabuła książki jest poprawna, ma potencjał ale nie do końca forma przypadał mi do gustu. Przede wszystkim opisana jest oczyma Joan, brak rozdziałów a jedynie wątki ogrodzone są **** co bardzo mi utrudniało czytanie. Można się pogubić, zwłaszcza gdy autorka przeskakuje szybko z wątku na wątek. Historia jest nawet ciekawa, nie powiem, żeby się jej nie czytał źle, nawet dobrze i szybko ale nie ma tego czegoś, co sprawi, żeby była jakaś wyjątkowo ciekawa. Wątki są dziwnie skonstruowane i czasem akcja tak się zmienia, że one do siebie do końca nie pasują. Jeśli chodzi o dialogi to jest ich początkowo mało, większość to przemyślenia głównej bohaterki. Potem pojawia się ich więcej ale są jakieś takie bez polotu. W książce mamy dużo scenek erotycznych, które mi nie podeszły. Nie ma w nich ognia, pasji są jakby napisane na siłę, by urozmaicić historie.

Postacie są dość dobrze wykrowane ale nie do końca są takie, jakie lubię. Zwłaszcza główna bohaterka, która zachowuje się racjonalnie, dziecinie. Nawiązuje romans z komendantem ale z jednakową łatwością oddaje się przyjacielowi z dzieciństwa. Nie potrafi zdefiniować, uczuć, sam nie wie czego chce a jej działania są mało przemyślane. Gubi się w tych intrygach, podejmuje decyzję pod wpływem emoji. W książce mamy kilka postaci ale są one bardziej poboczne i stanowią tło. Druga taką postacią, która ma znaczenie jest komendant policji Juni, który od początku wzbudzał sympatię, I choć do końca nie był szczery wobec Joan, to jednak miał swoje powody.

Historia sama w sobie jest dość ciekawa, intrygująca ale nie jest to historia , która czytałam z wypiekami na twarzy. Poprawna ale nie zachwyciła. Dodatkowo to tom 1 serii i muszę przyznać, ze nie wiem, czy sięgnę po kontynuację. "Reporterka" to pierwsza książka w tym roku, którą można uznać za "rozczarowanie", choć nie odradzam po jej sięgnięcie.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Zaintrygował mnie opis, coś odrobinę innego niż pojawiające się książki na rynku. Okładka także intrygująca i maiłam co do niej pewne oczekiwania. Mało kiedy z góry zakładam, że książka będzie dobra, by potem nie rozgraniczać jej w kwestii czy była lub nie była rozczarowaniem. Mimo to po opisie ma się jakieś wyobrażenia....

Joan Onari prowadzi w Tokio kawiarnie i z tego jest znana. Aby ją otworzyć, zadłużyła się u pewnych gangsterów, jednak ma z nimi układ, więc nie za bardzo się tym przejmuje. Kobiecie idzie dość dobrze, ma wielu stałych klientów, również policjantów. Jednak to tylko jedna jej twarz, o drugiej nie wie prawie nikt, choć wielu by chciało. Pod pseudonimem pisze artykuły, w których nie jednemu zaszła za skórę. Niejednokrotnie wytyka w nich niekompetencje policji w walce z Yakuzą (organizacją, o której wszyscy wiedzą, choć oficjalnie nie istnieje). Dzięki kawiarni ma możliwość zdobywania informacji, o których inni nie mają pojęcia, a to dlatego, że często prowadzone są tam przesłuchania, zazwyczaj nieoficjalne.
Pewnego dnia dochodzi do zabójstwa, a świadek zostaje przyprowadzony do jej kawiarni. To tu ma odbyć się wstępne przesłuchanie, jak tylko dotrze komendant. Dzięki temu Joan po raz kolejny wie dużo więcej niż inni i zamierza to wykorzystać. Ten artykuł zmieni wiele, a ona podpadnie ludziom, z którymi nie należy zadzierać. Między nią a komendantem Kazuhiro zaczyna się dziać, więcej niż powinno, wdają się w romans. Na dodatek jego podwładna zaczyna podejrzewać, kim naprawdę jest Joan, tylko na razie nie ma dowodów. Czy je zdobędzie? Jak potoczy się znajomość Joan z komendantem Kazuhiro? Czy kobieta będzie bezpieczna? Co zrobią członkowie Yakuzy?

Historia, jaką znalazłam w książce, mnie się podobała. Uważam, że była ciekawa, wciągająca, wywołująca emocje podczas czytania. Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły zaskoczyć. Pełna niebezpieczeństwa, namiętności, sekretów. Czytało się ją dość szybko (mnie całość zajęła jeden wieczór).

Główną bohaterką jest Joan, kobieta o dwóch twarzach. Z jednej strony prowadzi kawiarnię, z drugiej jest reporterką, o czym prawie nikt nie wie. To kobieta silna, odważna, niezależna (no prawie, nie licząc długu, jaki zaciągnęła u pewnych ludzi). Osobiście ją polubiłam.

„Reporterka. Seria: Romans z Yakuzą” to książka, która mnie się podobała, a historia była ciekawa, wciągająca, niebanalna. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2024/01/reporterkawydawnictwoamare.html

Joan Onari prowadzi w Tokio kawiarnie i z tego jest znana. Aby ją otworzyć, zadłużyła się u pewnych gangsterów, jednak ma z nimi układ, więc nie za bardzo się tym przejmuje. Kobiecie idzie dość dobrze, ma wielu stałych klientów, również policjantów. Jednak to tylko jedna jej twarz, o drugiej nie wie prawie nikt, choć wielu by chciało. Pod pseudonimem pisze artykuły, w...

To jest tak słaba książka, że aż brakuje mi słów! Autorka całe napięcie chcę wyrazić w wykrzyknikach, fabuła i logika wyskoczyły przez okno, a główna bohaterka ma do zaproponowania zero intelektu. Sceny erotyczne zatrważająco beznadziejne. Lepsze rzeczy czytałam na Blogspocie 10 lat temu. Nie polecam.

To jest tak słaba książka, że aż brakuje mi słów! Autorka całe napięcie chcę wyrazić w wykrzyknikach, fabuła i logika wyskoczyły przez okno, a główna bohaterka ma do zaproponowania zero intelektu. Sceny erotyczne zatrważająco beznadziejne. Lepsze rzeczy czytałam na Blogspocie 10 lat temu. Nie polecam.

„Ludzie potrafią w kilka dni zmienić swoje życie. Czy ja też będę potrafiła? Czy miałam w sobie tyle odwagi? Na pewno miałam dość żalu i wściekłości. Oraz determinacji”.

Joan w Tokio prowadzi małą kawiarenkę, która usytuowana jest w idealnym miejscu do pozyskiwania informacji. Sąsiedztwo komisariatu policji oraz wieżowca największej firmy w mieście to idealne połączenie. Kobieta niby przypadkiem, a usłyszy zawsze jakieś ciekawe fakty. Pomagają jej w reporterskiej karierze.

Przesłuchanie świadka morderstwa w jej kawiarni rozpoczyna bieg zdarzeń, które będą miały poważne konsekwencje. Jakie? Nie będę Wam zdradzać. Warto się dowiedzieć samemu.

Zainteresował mnie motyw grupy Yakuzy, nie często czytam książki związane z japońską grupą przestępczą. Ciekawiło mnie przedstawienie tego wątku przez autorkę w swojej historii.

„Która oficjalnie nie istnieje, a trzyma w ryzach całe miasto. I każdy, ale to każdy, kto chce tu robić interesy, musi z nimi się dogadać lub umrzeć. Płać lub zgiń”.

Po przeczytaniu mam trochę mieszane uczucia, z jednej strony mi się podobało, a z drugiej czegoś mi zabrakło.

Podobały mi się zawiłe intrygi, wszechobecne kłamstwa i ta świadomość, że nie można nikomu ufać. Na każdym kroku trzeba uważać co i komu się mówi, nigdy nie wiesz, dla kogo pracuje dana osoba. Tajemnice z przeszłości również dodają smaczku w całej fabule.

Zastrzeżenia mam trochę co do zakończenia, nie tak sobie wyobrażałam koniec. Zachowanie głównej bohaterki mnie trochę rozczarowało. Mam nadzieję, że w kolejnym tomie trochę się zrehabilituje.

Podejrzewam, że ten tom miał być tylko rozgrzewką do dalszych przygód. Przynajmniej ja to tak odebrałam. Ciekawi mnie, co autorka ma w zanadrzu na kolejne części.

Z pewnością z czystej ciekawości sprawdzę, co tam dalej będzie się działo z Joan.

„Ludzie potrafią w kilka dni zmienić swoje życie. Czy ja też będę potrafiła? Czy miałam w sobie tyle odwagi? Na pewno miałam dość żalu i wściekłości. Oraz determinacji”.

Joan w Tokio prowadzi małą kawiarenkę, która usytuowana jest w idealnym miejscu do pozyskiwania informacji. Sąsiedztwo komisariatu policji oraz wieżowca największej firmy w mieście to idealne połączenie....

To nawet mogłoby mieć sens. Sam pomysł na książkę był nawet intrygujący. Akcja dziejąca się w Japonii też jest plusem. To mogło zagrać ale niestety język, jakim posługuje się autorka, "przemyślenia" głównej bohaterki na poziomie 13 roku życia, dialogi, które praktycznie nie istnieją a jak się już pojawiają to nie mają większego sensu to wszystko sprawiło że przebrnęłam przez tą pozycję z wielkim bólem. Zdecydowanie nie polecam.

To nawet mogłoby mieć sens. Sam pomysł na książkę był nawet intrygujący. Akcja dziejąca się w Japonii też jest plusem. To mogło zagrać ale niestety język, jakim posługuje się autorka, "przemyślenia" głównej bohaterki na poziomie 13 roku życia, dialogi, które praktycznie nie istnieją a jak się już pojawiają to nie mają większego sensu to wszystko sprawiło że przebrnęłam...