Tadeusz Nowak w pełni sił twórczych i dla kojarzących osobę ta informacja powinna w zasadzie wystarczyć.
Coś od siebie?
Jedna informacja, co prawda nie do końca potwierdzona, ale ponoć w Watykanie, papież po przeczytaniu książki Nowaka chciał zwoływać nadzwyczajny synod. Oto "Półbaśniowa" przyczyna:

"...Bywają psy chłopskie i bywają pańskie. Jedne i drugie, podobnie jak ludzie pochodzą od psiego praboga, urodzonego w psim raju, gdzie nie było pcheł, much, hycli i nie mniej dokuczliwych od nich podrostków rzucających kamieniami, kijami i skamieniałymi na rzemień grudami ziemi. W psim raju, podobnie jak w ludzkim, było pradrzewo, pod którym nie wolno było podnosić ani prawej, ani lewej łapy, żeby ulżyć pęcherzowi, żeby zostawić po sobie smrodliwą pieczęć. Była też w psim raju prasuka stworzona z kawałka psiego ogona. Ona też namówiła prapsa do obsiusiania pradrzewa, za co wypędzono psi ród z należnego mu raju... Odtąd zaczął się gorzki jak piołun psi żywot na ziemi. Psi prabóg, chcąc się zemścić na psim rodzie, zesłał nań plagę much i plagę liszajów. Nie zapomniał też o kleszczach odradzających się nieustannie, wchodzących głęboko pod skórę, wypijających krew. I postawił na psiej drodze istotę do siebie podobną... człowieka. Wtedy psa po raz pierwszy zawiódł węch. Zamiast uciekać od tego stworzenia, pies wyrzucony z raju szedł za nim trop w trop, wylizywał z jego śladów zapach potu i zapach polowania, zapach dymu i zapach gotowanej strawy. Ten przyćmiony węch zemścił się na psim rodzie okrutnie..."

Tadeusz Nowak w pełni sił twórczych i dla kojarzących osobę ta informacja powinna w zasadzie wystarczyć.
Coś od siebie?
Jedna informacja, co prawda nie do końca potwierdzona, ale ponoć w Watykanie, papież po przeczytaniu książki Nowaka chciał zwoływać nadzwyczajny synod. Oto "Półbaśniowa" przyczyna:

"...Bywają psy chłopskie i bywają pańskie. Jedne i drugie, podobnie jak...

To była naprawdę niezwykła książka. Magiczna, poetycka i do tego przesiąknięta na wskroś starą wiejską atmosferą. Każdy rozdział poświęcono konkretnemu tematowi, luźnej myśli, czy wspomnieniom. Stary gawędziarz Jakub, który spędził całe swoje życie na wsi, rozprawiał o życiu w taki sposób, o jaki trudno go posądzić. Jego snucia mają czasami charakter filozoficzny, artystyczny i baśniowy. Ciężka wiejska realność przeplatała się z poetycką fantazją.

Pan Nowak dobrze znał wieś, co można poznać nie tylko po przebogatym słownictwie. Odtworzył także z powodzeniem (choć oczywiście na swój oryginalny sposób) bardzo szczegółowo chłopską naturę. Wszelkie bolączki, namiętności czy marzenia zostały roztrząsane w niezwykle przenikliwy sposób. Piękny był chwalebny tekst o chlebie, o zapomnianych trawach, o kapeluszu, który jest świadkiem tylu zdarzeń, o przeróżnych zapachach czy o dziwactwach natury ludzkiej. Im bliżej przyglądamy się tym kmiecym rozprawom, tym bardziej stają się mgliste i baśniowe.

Podczas czytania tych tekstów odnotowałam podobieństwa do biblijnych przypowieści. Zresztą wiara w Boga była również ważnym elementem wiejskiego żywota. Choć odnajduję się w tym wiejskim światku całkiem dobrze, nie zawsze byłam w stanie nadążać za kierunkiem, w którym zmierzały myśli dziadka Jakuba. Jednak to był dosyć specyficzny typ.

To była naprawdę niezwykła książka. Magiczna, poetycka i do tego przesiąknięta na wskroś starą wiejską atmosferą. Każdy rozdział poświęcono konkretnemu tematowi, luźnej myśli, czy wspomnieniom. Stary gawędziarz Jakub, który spędził całe swoje życie na wsi, rozprawiał o życiu w taki sposób, o jaki trudno go posądzić. Jego snucia mają czasami charakter filozoficzny,...

Kolejna książka nie wiadomo skąd, wędrująca między księgozbiorami, aż trafiła na moją półkę, gdzie długo-długo musiała czekać swego czasu, a gdy nareszcie naszedł, przez ładnych parę dni nie puszczała ze swojej miękkiej pieczy. Nie da się "Półbaśni" czytać ciurkiem ani na jeden raz; można tylko smakować po trochu te poetyckie gawędy chłopa-filozofa Jakubka o naturze ludzi, zwierząt, drzew, małżeństwa i pracy, subtelnie doprawione tradycyjnymi ludowymi obyczajami i wierzeniami. Koloryt XX-wiecznej wsi, trochę humoru i surrealizmu (Jasiek Kwoka wysiadujący jaja złotego ptaka, psi raj),dużo egzystencjalnych przemyśleń (Rzecz o Jakubkach wielu, Rzecz nudna).

Kolejna książka nie wiadomo skąd, wędrująca między księgozbiorami, aż trafiła na moją półkę, gdzie długo-długo musiała czekać swego czasu, a gdy nareszcie naszedł, przez ładnych parę dni nie puszczała ze swojej miękkiej pieczy. Nie da się "Półbaśni" czytać ciurkiem ani na jeden raz; można tylko smakować po trochu te poetyckie gawędy chłopa-filozofa Jakubka o naturze ludzi,...

Nostalgiczne wspomnienia wsi, jaka już nigdy nie wróci, spisane w pięknym, poetycznym stylu szarpiącym duszą czytelnika. Literatura do powolnego smakowania, o zaiste, przemyślanym tytule. "Rzecz o końskiej rozmowie" nie pozwala o sobie zapomnieć.

Nostalgiczne wspomnienia wsi, jaka już nigdy nie wróci, spisane w pięknym, poetycznym stylu szarpiącym duszą czytelnika. Literatura do powolnego smakowania, o zaiste, przemyślanym tytule. "Rzecz o końskiej rozmowie" nie pozwala o sobie zapomnieć.