Bardzo wzruszająca opowieść o "parze nie do pary". Jan i Matylda, małżeństwo z kilkunastoletnim stażem i dwójką dzieci, praktycznie nie spędza ze sobą czasu, gorzej, oni w ogóle się nie widują! On wiecznie wyjeżdża w "interesach", ona ciągle źle się czuje, on trwoni jej posag i spłaca pożyczki zadłużając majątek jeszcze bardziej, ona pije ekstrakt słodowy i marzy o wizycie u dr Chałubińskiego, który w jej mniemaniu z pewnością ją uleczy.
Anielka, pozostawiona sama sobie, uczy się pod okiem panny Klementyny, bawi się ze swoim pieskiem Karo i całą sobą chłonie piękno przyrody.
Józef, młodszy brat Anielki, przesiaduje obok matki i ma skłonności hipochondryczne - nie bawi się, bo jest "osłabiony", nigdzie nie wychodzi, bo jest "słabego zdrowia" - tkwi przy matce i zachowuje się tak jak ona.
Poznajemy rodzinę Anielki w momencie, gdy wisi nad nimi widmo bankructwa - chłopi nie chcą układu z panem Janem w sprawie lasu, długi rosną, służba nie jest opłacona...
Anielka, wyjątkowo bystre dziecko, słyszy rozmowę ojca ze Szmulem, zaufanym Żydem i na dziecięcy rozum wie, co się dzieje.

Bardzo dobra, wielowymiarowa powieść z wyrazistymi, żywymi postaciami. Nic nie jest przerysowane, zbyt wydumane, wręcz odwrotnie - bohaterowie z wadami i przywarami wręcz żyją własnym życiem. Widać kunszt Prusa. :)

Mam tylko dwa pytania, na które nie moge odszukać odpowiedzi:

- czy, i jeśli tak to kto i dlaczego podpalił dwór?
- czy śmierć Matyldy była kwestią czasu, czy ktoś jej "pomógł"?

Naprawdę polecam lekturę "Anielki".

Bardzo wzruszająca opowieść o "parze nie do pary". Jan i Matylda, małżeństwo z kilkunastoletnim stażem i dwójką dzieci, praktycznie nie spędza ze sobą czasu, gorzej, oni w ogóle się nie widują! On wiecznie wyjeżdża w "interesach", ona ciągle źle się czuje, on trwoni jej posag i spłaca pożyczki zadłużając majątek jeszcze bardziej, ona pije ekstrakt słodowy i marzy o wizycie...