Książka jest ciekawa, szybko się ją czyta, a jeszcze szybciej kończy. Na wyróżnienie zasługuje pomysł, czyli tajemnicza planeta Delmak, na którą przybywa czternastu naukowców-indywidualistów; mamy więc niewielką grupę, ale bardzo dobrze przedstawioną pod kątem wzajemnych stosunków. Psychologiem się nie znam, lecz ,,Labirynt śmierci" wydaje mi się udanym eksperymentem psychologicznym. To zdecydowanie na plus. Punktuje również sama fabuła, tym bardziej, że książka bardziej przypomina kryminał niż sci-fi. Zagadkowy Budynek, pojawiające się nie wiadomo skąd i rejestrujące otoczenie mini roboty, problem z odczytaniem rozkazów (które miały wyjaśnić powód znalezienia się na ów planecie), niemożliwość powrotu, a potem nagła śmierć członka grupy i tylko więcej kłopotów, i próby ratowania żyć, których jest coraz mniej... i w końcu Philip K. Dick, który jest klasą samą w sobie, tylko...
Tylko... nie wiem, czegoś mi zabrakło. Nie do końca podoba mi się przedstawiony świat, chciałabym, żeby bohaterowie byli ciut bardziej charakterni, a powieść może bardziej rozbudowana. Nie umiem określić, co spowodowało niedosyt, lecz b y ł o. Mimo bardzo dobrego zakończenia.
Właśnie, zakończenie jest świetne, dotrwajcie do niego.

Książka jest ciekawa, szybko się ją czyta, a jeszcze szybciej kończy. Na wyróżnienie zasługuje pomysł, czyli tajemnicza planeta Delmak, na którą przybywa czternastu naukowców-indywidualistów; mamy więc niewielką grupę, ale bardzo dobrze przedstawioną pod kątem wzajemnych stosunków. Psychologiem się nie znam, lecz ,,Labirynt śmierci" wydaje mi się udanym eksperymentem...