Czytając twórczość Dicka zawsze zastanawiam się, gdzie kończy się narkotyczny trip autora, a zaczyna czysty geniusz. Sięgając po tę książkę, dla żartu uznałem, że Dick pewnie wzorował tę pozycję na twórczości Lovecrafta (nazwisko tytułowego bohatera może się kojarzyć ze spopularyzowanym przez H.P.Lovecrafta pojęciem "eldritch" jako opis nadprzyrodzonych, niepokojących zjawisk). W praktyce jest to zbyt daleko idące skojarzenie, jednakże książka ma pewien niepokojący charakter. Przypomina on jednak bardziej "Solaris" Lema.

Wracając do "Trzech stygmatów Palmera Eldritcha", trzeba uwzględnić, że jest to książka wielowarstwowa i wielowątkowa. Momentami ciężko rozpoznać, gdzie mamy do czynienia z rzeczywistością, a halucynacjami. Niczym kryminał potrafi zainteresować czytelnika na początku, po czym spójnie zwieńczyć w zaskakujący sposób historię. Niczym dobre S-F potrafi stworzyć wiarygodny świat. Niczym horror, potrafi trzymać w niepokojącym napięciu. Wreszcie, nie zabrakło typowych dla Dicka wątków, skłaniających do filozoficznej refleksji. Ta spójna całość została scalona w "Trzech stygmatach Palmera Eldritcha".

Polecam.

Czytając twórczość Dicka zawsze zastanawiam się, gdzie kończy się narkotyczny trip autora, a zaczyna czysty geniusz. Sięgając po tę książkę, dla żartu uznałem, że Dick pewnie wzorował tę pozycję na twórczości Lovecrafta (nazwisko tytułowego bohatera może się kojarzyć ze spopularyzowanym przez H.P.Lovecrafta pojęciem "eldritch" jako opis nadprzyrodzonych, niepokojących...