Nie jest to Pan Samochodzik, nie są to templariusze, ale po którymś rozdziale przykuwa, a na końcu wzrusza. Ciekawe są także dyskusje filozoficzne, cokolwiek to znaczy.

Nie jest to Pan Samochodzik, nie są to templariusze, ale po którymś rozdziale przykuwa, a na końcu wzrusza. Ciekawe są także dyskusje filozoficzne, cokolwiek to znaczy.

Pomysł ciekawy, ale tyle tego.
Bohaterowie papierowi, przeskoki w czasie bardziej utrudniają ogarnięcie całości niż wprowadzają światło.
Całość przekombinowana.

Pomysł ciekawy, ale tyle tego.
Bohaterowie papierowi, przeskoki w czasie bardziej utrudniają ogarnięcie całości niż wprowadzają światło.
Całość przekombinowana.

Niby powinno być ciekawie... jest obraz Rembrandta, tajemnicze morderstwo sprzed lat, wątki historyczne inspirowane prawdziwymi postaciami... a ciągnie się i zwyczajnie nudzi. Taki styl autora, rozwlekły i przesadnie szczegółowy... Szkoda, bo pomysł fajny, zabrakło dobrej redakcji, która nakazałaby skrócić książkę o połowę.

Niby powinno być ciekawie... jest obraz Rembrandta, tajemnicze morderstwo sprzed lat, wątki historyczne inspirowane prawdziwymi postaciami... a ciągnie się i zwyczajnie nudzi. Taki styl autora, rozwlekły i przesadnie szczegółowy... Szkoda, bo pomysł fajny, zabrakło dobrej redakcji, która nakazałaby skrócić książkę o połowę.

,,Sprawa diabła” to wielowątkowa powieść sensacyjna z dobrze rozbudowaną warstwą obyczajową, ciekawym wątkiem kryminalnym i historią w tle. Autor miał ciekawy pomysł na fabułę łącząc fikcję literacką z prawdziwymi wydarzeniami i autentycznymi postaciami z okresu II wojny światowej. Z dużym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów, a także zapoznała się z historią Jasła, które zostało niemal doszczętnie zniszczone.

Choć w książce trudno doszukiwać się wartkiej akcji, to książka nie jest nudna! Wydarzenia opisane zostały z perspektywy różnych bohaterów i w różnych latach, dlatego też książka wymaga skupienia, by samodzielnie łączyć fakty i je analizować. W opowieści nie brakuje traumatycznych wydarzeń, bolesnych doświadczeń i realiów życia w okresie wojny. Jednocześnie dobrze przedstawione zostały sylwetki bohaterów, relacje międzyludzkie i rodzące się uczucie, które nie miało prawa przetrwać. To opowieść, w której ukazano jak decyzja jednej osoby wpływają na losy wielu ludzi, a skrajny fanatyzm niesie za sobą ogromne konsekwencje.

,,Sprawa diabła” to opowieść o malarstwie, zaginionych obrazach i kolekcjonerach sztuki.To historia miasta, które zostało niemal całkowicie zniszczone. To książka o wojnie, tęsknocie, bólu, ale i miłości i nadziei. To misternie poprowadzone śledztwo oraz losy ludzi, których ścieżki przecinają się w najmniej odpowiednim momencie. To także sieć intryg, tajemnic i sekretów.

Choć momentami wielość wątków, bohaterów i zdarzeń może przytłaczać, to jest to opowieść warta poznania. Osobiście potrzebowałam czasu, by wczuć się w opowieść, to jednak z biegiem stron z coraz większym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów. Historia napisana została w przyjemny sposób, łącząc fikcyjne wydarzenia z prawdziwą historią: zarówno miasta jak i ludzi – główni bohaterowie mieli swoje pierwowzory w rzeczywistości. W książce nie brakuje tajemnic i zagadek oraz odpowiedniego klimatu. To naprawdę niebanalna książka, która zmusza do refleksji.

,,Sprawa diabła” to wielowątkowa powieść sensacyjna z dobrze rozbudowaną warstwą obyczajową, ciekawym wątkiem kryminalnym i historią w tle. Autor miał ciekawy pomysł na fabułę łącząc fikcję literacką z prawdziwymi wydarzeniami i autentycznymi postaciami z okresu II wojny światowej. Z dużym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów, a także zapoznała się z historią Jasła,...

Gdyby nie nieco pretekstowy wątek współczesny, postacie narysowane zbyt grubą kreską (z wyjątkiem jednej, fenomenalnej dla odmiany) i nie do końca satysfakcjonujące zakończenie, powiedziałbym że jest to książka bardzo dobra. Ostatecznie uznaję ją za "tylko" dobrą, ale nie sposób odmówić autorowi starannego researchu, umiejętności wynajdywania ciekawych faktów historycznych i splatania ich z fikcją. Przez większość czasu czytało się świetnie, czasami jednak napięcie spadało i książka się dłużyła. Dla lubiących opowieści w stylu "Katharsis" i "Nemesis" Macieja Siembiedy, pozycja obowiązkowa.

Gdyby nie nieco pretekstowy wątek współczesny, postacie narysowane zbyt grubą kreską (z wyjątkiem jednej, fenomenalnej dla odmiany) i nie do końca satysfakcjonujące zakończenie, powiedziałbym że jest to książka bardzo dobra. Ostatecznie uznaję ją za "tylko" dobrą, ale nie sposób odmówić autorowi starannego researchu, umiejętności wynajdywania ciekawych faktów historycznych...

Bardzo ciekawa historia . Fakty historyczne przeplecione z fikcją literacką . Kawałek historii okupowanego Jasła i jego starosty Waltera Gentza , odpowiedzialnego za liczne zbrodnie i za zniszczenie miasta . Coś dla miłośników twórczości Macieja Siembiedy - historia i teraźniejszość połączona zagadką obrazu Rembrandta

Bardzo ciekawa historia . Fakty historyczne przeplecione z fikcją literacką . Kawałek historii okupowanego Jasła i jego starosty Waltera Gentza , odpowiedzialnego za liczne zbrodnie i za zniszczenie miasta . Coś dla miłośników twórczości Macieja Siembiedy - historia i teraźniejszość połączona zagadką obrazu Rembrandta

Nadczłowiek.
Zagrożenie.
Niebezpieczeństwo.
Brak litości.
Podział społeczny.
Eliminacja rasowa.
Brak sumienia.
Wojna.
Śmierć.

Kto za tym wszystkim stoi?
Człowiek czy sam diabeł?
A może tego pytania nie trzeba zadawać?

Jak bardzo trzeba być bezdusznym, żeby stać się wcieleniem diabła?
A może to tylko rozkazy?

Wojna nigdy nie przynosi nic dobrego. Sieje spustoszenie, śmierć i łzy.
Depresja.
Co musi się wydarzyć, żeby powróciły emocje? Żeby wróciło życie? Aby stan depresji zakończył swój żywot?

Ofiary dramatu...
Niewola...
Obozy pracy...
Ludzki dramat... poniżanie, gwałty... Wszystko dla własnych korzyści...

Nienawiść ludzka... Radość z niszczenia...
Gniew, żal, chęć zemsty, zniewagi, upokorzenia, obsesja... a pośrodku nich małe radości, uniesienie, fascynacja, miłość, życie...

Ta książka ma w sobie wiele plusów i tyle samo minusów. Jest zdecydowanie zbyt obszerna. Czasami wątki ciągnęły się w nieskończoność. Niby coś się działo, a ja miałam wrażenie, że jednak nic się nie dzieje. Za dużo historii w historii jak dla mnie. I nic dziwnego, że ona tak się ciągnęła, jak 2 pokolenia detektywów nie mogło rozwiązać zagadki medalika.

Trudno jest napisać recenzję książki, która mnie nie porwała. Trudno jest przelać na papier emocje, które nie wybrzmiały, ale delikatnie tliły się w bohaterach. Nie poczułam ich swoimi zmysłami. Zabrakło mi tego bardzo.
Mimo wielkiej tajemnicy i zagadki medalika, w pewnym momencie przestałam chcieć ją rozwiązać. Było za długo. Same fakty i historia nie wystarczyły mi do poczucia spełnienia.

Na plus rys psychologiczny bohaterów, na minus zbyt mało akcji, za dużo niepotrzebnych zdarzeń, rozebranych na czynniki pierwsze. 500 stron to zbyt długa historia...

Nadczłowiek.
Zagrożenie.
Niebezpieczeństwo.
Brak litości.
Podział społeczny.
Eliminacja rasowa.
Brak sumienia.
Wojna.
Śmierć.

Kto za tym wszystkim stoi?
Człowiek czy sam diabeł?
A może tego pytania nie trzeba zadawać?

Jak bardzo trzeba być bezdusznym, żeby stać się wcieleniem diabła?
A może to tylko rozkazy?

Wojna nigdy nie przynosi nic dobrego. Sieje spustoszenie,...

" Toyota ruszyła w kierunku ratusza. Bartek zdał szybko gościom relację z tego czego się dowiedział. Gdy dojechali przed urząd miasta, wyjaśnił, że musi zapytać o adres pani Katarzyny Woźniak. Gościom zaproponował aby pospacerowali po okolicy, do czasu aż wróci. "
Na tym skończyłam czytanie " Sprawy Diabła " . Autor nie jest Siembiedą jak porównywano go w niektórych recenzjach. Historia jest niewątpliwie ciekawa, niemniej autor nie jest dla mnie mistrzem pióra. Od książki oczekuję, oprócz ciekawej fabuły, pięknego stylu, wyszukanego języka, czegoś co wyróżni właśnie tę pozycję na tle masy wydawanych książek. Szkoda mojego czasu. Wymienianie się seriami dowcipów o Żydach i Niemcach przez bohaterów na stronach książki, to nie jest to czego potrzebuję.

" Toyota ruszyła w kierunku ratusza. Bartek zdał szybko gościom relację z tego czego się dowiedział. Gdy dojechali przed urząd miasta, wyjaśnił, że musi zapytać o adres pani Katarzyny Woźniak. Gościom zaproponował aby pospacerowali po okolicy, do czasu aż wróci. "
Na tym skończyłam czytanie " Sprawy Diabła " . Autor nie jest Siembiedą jak porównywano go w niektórych...

Trochę to powieść historyczna. Trochę kryminał i trochę romans. Mieszanka wręcz wybuchowa. Pełna akcji i emocji. Powieść, w której na szali warzą się losy nie tylko jej bohaterów, ale i losy niemego miasta Jasła, które stało się kolebką wielkiej miłości. Uczucia, które zawładnęło sercem Zofii Kaczkowskiej i niemieckiego podoficera Rudolfa Simona. Jednak nie tylko mury tego miasta przyglądały się tej miłości, za którą zresztą zapłaciły wielką cenę. Podobnie zresztą jak i para kochanków, na los których miał wpływ również niejaki Walter Gentz - ówczesny starosta tego miasta.

W tle rozbrzmiewa również historia handlarza sztuką, niejakiego Hildenbranta Gyurlitta i jego ojca, którego zagadkowa śmierć nie daje spokoju po dziś dzień nadinspektorowi Norbertowi Matule. Trzyma go bowiem w ryzach obietnica złożona ojcu, któremu ta sprawa niegdyś została odebrana. Jak się możemy domyślać z przyczyn czysto politycznych i dla zysku. To właśnie za sprawą tego śledztwa przenosimy się do małego polskiego miasteczka, gdzie za czasów wojny działy się rzeczy niezwykłe. Dobre i złe. Gdzie miłość przeplata się z nienawiścią. Gdzie dobro walczyć musiało z bezwzględnym oprawcą. Gdzie ważyły się losy wielkiej sztuki i jednego z dzieł Rembrandta.

To co w "Sprawie diabła" ważne, to również fakt, iż historia ta nie jest tak do końca wyssana z palca. Nie jest wyłącznie literacką fikcją. Andrzej Jeznach wplótł w nią ogrom faktów historycznych, choćby tych dotyczących historii Jasła - miasteczka zniszczonego w 97 procentach. Dlaczego? Można się tylko domyślać. Prawdziwe są również postacie tej opowieści, choć w ich przypadku, autor na cele powieści znacznie je podkoloryzował. Nie wszystkim pozwolił też zachować prawdziwość imion i nazwisk. Głównym jednak założeniem Andrzeja Jeznacha przy tworzeniu tej książki była próba zrozumienia przyczyny skrajnego fanatyzmu jednego z bohaterów powieści i jego nienawiści do wszystkiego co polskie. Chęć zrozumienia tego, jak kształtowano ówczesne niemieckie pokolenie młodych ludzi, gotowych wstępować w imię miłości do ojczyzny do szeregów NSDAP.

"Sprawa diabła" to również swoista rozprawa filozoficzna, w której pojawia się postać Nietzschego. Przywoływane są jego słowa i toczone w ich obrębie rozmowy. Sposób jednak w jaki autor wplata owe wątki w powieść sprawia ze łatwo zainteresować się filozoficzną myślą jednego z najbardziej rozpoznawanych, ale i najmniej rozumianych filozofów świata.

Ta powieść to niesamowite bogactwo treści. Na wskroś żywych postaci i wątków, które nie sposób wyrzucić z pamięci. Powieść szalenie intrygująca. Ważna i motywująca. Historia, których chce się więcej i więcej.

Na koniec słów kilka o autorze. Andrzej Jeznach to twórca, którego życie poniosło do różnych krajów. Z wykształcenia inżynier budowy okrętów i doktor nauk ekonomicznych. „Sprawa diabła” to jego debiutancka powieść, choć nie pierwsza książka w literackim dorobku. Wzruszająca i angażująca powieść, która doskonale oddaje ducha minionej epoki. Choć niekiedy przewidywalna w rozwoju akcji, wciąga czytelnika w dramatyczne losy bohaterów, pozostawiając po lekturze głębokie wrażenie. Polecam tę książkę nie tylko miłośnikom literatury historycznej, którzy szukają emocjonującej lektury, ale każdemu, kto szuka dobrej prozy. Gotowej pozostać z nim na dłużej.

Trochę to powieść historyczna. Trochę kryminał i trochę romans. Mieszanka wręcz wybuchowa. Pełna akcji i emocji. Powieść, w której na szali warzą się losy nie tylko jej bohaterów, ale i losy niemego miasta Jasła, które stało się kolebką wielkiej miłości. Uczucia, które zawładnęło sercem Zofii Kaczkowskiej i niemieckiego podoficera Rudolfa Simona. Jednak nie tylko mury tego...

" Widać, że nie można nadzorować piekła, nie stając się samemu diabłem.. "
****************
"Rudi od wymierzania sprawiedliwości są sądy, a nie Ci którzy byli ofiarami. Nie ma bardziej stronniczych ludzi niż ci, którzy kochają "
****************
" Jak mi powiedział, Bóg to nie siwy starzec, który rządzi całym światem. To mała pszczoła decyduje, ile owoców wyda drzewo, a zabłąkany pies ocali czasem życie ludziom..."

Są takie książki, o których wiesz, że nigdy ich nikomu nie oddasz, nie wystawisz na sprzedaż...które staną dumnie na półce, bo już bez patrzenia na nie nie wyobrażasz sobie dalszego życia. To poczucie spokoju, że ukochani bohaterowie i ich losy zawsze są zasięgu Twojej ręki. I to jest właśnie ta książka.

Przyznam, że czuje czasem przesyt od historii miłości nazisty do Polki, nie oczekiwałam zbyt wiele po tej lekturze. I jaki to był wielki błąd!
To książka pełna wiedzy, pełna miłości, pełna łez, bólu, fanatycznych przekonań ze sztuką w tle.

Wielki szacunek dla autora za przekazanie w sposób przystępny niesamowicie bogatej wiedzy na temat sztuki, miasta Jasła za czasów wojny. Przyznam, że z wielkim zaciekawieniem czytałam o aukcjach obrazów, jest to zresztą jeden z głównych wątków lektury. Bardzo świeży pomysł.

Mamy historię miłości, ale tak piękną i tak nie przeslodzoną, ale również bez przesadnych i nierzeczywistych dramatów. Jest to miłość ludzka, prawdziwa. Rudi i Zofia są nam bliscy i nie sposób ich nie pokochać.
Stajemy przed wielkim moralnym wyzwaniem, co można zrobić dla miłości i przez krzywdę wyrządzoną ukochanej osobie.

Poznajemy okrutnego kata, staroste Waltera Gentza, który swoim okrucieństwem pozbawia życia żydów bez mrugnięcia okiem. Który niczym diabeł pochłania ludzkie dusze i odbiera wszystko.

Autor również wprowadza nas w świat filozofów, a także w końcu poznałam sekret bezy Pavlova🤫

Są zagadki, tajemnice, dramaty, fakty.
Autor z wielką łatwością przenosi nas w czasie , pozwala słuchać spowiedzi i wspomnień.

Jestem tą historia absolutnie zachwycona.
Pamiętajcie! Zawsze noście przy sobie medalik Św.Antoniego, a nigdy się nie zgubicie 🤫

" Widać, że nie można nadzorować piekła, nie stając się samemu diabłem.. "
****************
"Rudi od wymierzania sprawiedliwości są sądy, a nie Ci którzy byli ofiarami. Nie ma bardziej stronniczych ludzi niż ci, którzy kochają "
****************
" Jak mi powiedział, Bóg to nie siwy starzec, który rządzi całym światem. To mała pszczoła decyduje, ile owoców wyda drzewo, a...