Napiszę krótko. Toksycznych rodziców można znaleźć wszędzie. Nawet na carskim tronie. Jeśli nie uciekniesz pociągną cie za sobą do grobu, w przenośni i dosłownie. Polecam spojrzeć na książkę od tej strony.

Napiszę krótko. Toksycznych rodziców można znaleźć wszędzie. Nawet na carskim tronie. Jeśli nie uciekniesz pociągną cie za sobą do grobu, w przenośni i dosłownie. Polecam spojrzeć na książkę od tej strony.

Wiem, że historia wbrew pozorom nie jest nauka łatwa w percepcji. Mamy z nią do czynienia od pierwszych klas szkoły podstawowej i jeśli na tym etapie nie trafimy na mentora pasjonatem to trudno później czerpać z niej ciekawość i chęć poznawania. Jeśli na tym pierwszym etapie edukacyjnym źle trafimy, to do końca nauk przedmiotu będzie ciągną się za nami natłok dat, miejsc i osób, które będą suchymi faktami. Ale jeśli połknięty pigułkę to czekają nas niezwykłe przygody i przeżycia.

Tak jest w przypadku książki, do której przeczytania zachęcam. "Ostatnia wielką księżna" to opowieść o schyłku panowania jednej z najpotężniejszych dynastii Wielkiej Rosji - dynastii Romanowów.
Książka potrafi poruszyć najbardziej skryte i wrażliwe struny naszej duszy, wzruszyć i przyjąć do szpiku kości.
To historia opowiedziana oczami najstarszej córki ostatniego cara, Olgi Mikołajewny. Córki, siostry, pielęgniarki, młodej dziewczyny, która wychowywana pod kloszem w otoczeniu najbliższej rodziny i kochających rodziców próbowała zmierzyć się z życiem i przetrwać w kraju u progu wielkich zmian.

Zmian, które doprowadziły Olgę i cała jej rodzinę do piwnicy Domu Ipatiewa, nad ranem 17 lipca 1918 r.

Wciąż targają mną emocje, które towarzyszyły podczas czytania książki.
Nie będę tutaj nic więcej pisać, po prostu POLECAM, abyście zatracili się w tej historii.

Wiem, że historia wbrew pozorom nie jest nauka łatwa w percepcji. Mamy z nią do czynienia od pierwszych klas szkoły podstawowej i jeśli na tym etapie nie trafimy na mentora pasjonatem to trudno później czerpać z niej ciekawość i chęć poznawania. Jeśli na tym pierwszym etapie edukacyjnym źle trafimy, to do końca nauk przedmiotu będzie ciągną się za nami natłok dat, miejsc i...

Ponad sto lat temu nad ranem 17 lipca 1918 roku, bolszewicy zamordowali ostatniego cara Rosji wraz z rodziną. Nie oszczędzono nawet dzieci, które nie umarły od razu, więc je dobito. Ich ciała wrzucono do dwóch szybów górniczych w pobliskim lesie...

Powieść opowiada o losach księżnej Olgi Romanowej, która wychowała się w carskiej rodzinie, gdzie nie zabrakło jej miłości a kiedy dorosła, wiodła szczęśliwe życie kosztując smaku balów czy przyjęć. Kiedy wybuchła I wojną światowa, razem ze swoją siostrą Tatianą, pomaga w szpitalu przy rannych. Wszystko zmieniła rewolucja październikowa, które zakończyła nie tylko rządy jej ojca ale również jej życie...

Autorka opierając się na źródłach historycznych, przedstawiła tę rodzinę, która chciała prowadzić spokojne życie bez parcia na władzę. Oczywiście byli oni tylko ludźmi i też mieli swoje wady a żyjąc w stworzonej przez siebie bańce, nie dostrzegli niebezpieczeństwa w postaci rosnących w państwie nastrojów rewolucyjnych co przyczyniło się do ich zguby.

Wciąż nie wiadomo do końca, kto tak naprawdę wydał wyrok na rodzinę carską, natomiast oficjalnie nigdy nie potwierdzono jej śmierci, gdyż mord na dzieciach byłby bardzo kontrowersyjny i nie przyniósłby chluby bolszewikom. Krążyły plotki, pojawiało się wiele oszustek podających się zwłaszcza za najmłodszą z rodziny Anastazję. Sama pamiętam taki film fabularny emitowany w telewizji dawno temu, gdzie pewna dama twierdziła, że to właśnie ona jest tą księżną.

Powieść świetnie się czyta, gdyż jest fabularyzowana a niektóre fakty historyczne nie zostały dokładnie odwzorowane co podkreśliła autorka. Niemniej jednak to historia o ludziach, którzy kiedyś żyli a ich tragiczne losy są wplecione na zawsze w historię Rosji.

Ponad sto lat temu nad ranem 17 lipca 1918 roku, bolszewicy zamordowali ostatniego cara Rosji wraz z rodziną. Nie oszczędzono nawet dzieci, które nie umarły od razu, więc je dobito. Ich ciała wrzucono do dwóch szybów górniczych w pobliskim lesie...

Powieść opowiada o losach księżnej Olgi Romanowej, która wychowała się w carskiej rodzinie, gdzie nie zabrakło jej miłości a...

Każdy, kto bierze do ręki tę książkę doskonale wie jak ona się skończy, mimo że wokół śmierci rodziny Romanowów urosło wiele spekulacji, odnajdywały się rzekome córki Cara Mikołaja, zapomniane księżniczki, mające dowody na pokrewieństwo ale tu historia mówi swoje.

Bryn Turnbull opowiada nam o życiu wielkiej księżnej Olgi Romanow, dziewczyny szczęśliwej, wychowywanej przez kochających rodziców, otoczonej rodzeństwem, jednym słowem normalny, ciepły dom mimo iż to carska rodzina. Kiedy wybucha I wojna Olga i Tatiana zostają pielęgniarkami, wspierają ludzi i wspominają swoje bywanie na balach które w czasie wojny nie istnieją. Zakochują się, marzą, lecz nawet w najczarniejszych snach, nie przewidują tego co może przynieść im los, a ten dla tej rodziny był okrutny.

Autorka opiera się na wielu źródłach historycznych, nie daje nam opowieści wyssanej z palca. Ta powieść to dwie przestrzenie czasowe, które się przeplatają, czas gdy rodzina prowadziła normalne życie, a później wojna i ten gdy była wzięta już do niewoli.
Historia opowiedziana jest oczami Olgi co dodaje dodatkowego smaku, przeżycia młodej dziewczyny, jej rozterki, a jednocześnie mądrość którą osiągnęła wraz z wiekiem dojrzewania, miałam wrażenie, iż jest bardziej dojrzała od swojej matki, która bezgranicznie ufała nieodpowiedniemu człowiekowi. Rasputin omotał najpierw carycę a później i samego cara, co wydaje mi się przyczyniło do upadku tej rodziny.

Historia którą zna każdy a mimo to warto po nią sięgnąć, autorka stworzyła powieść która jest piękna i jednocześnie tragiczna, ma ogrom emocji i wzruszeń, nie da się jej odłożyć dopóki nie przeczyta się do końca.

Polecam

Każdy, kto bierze do ręki tę książkę doskonale wie jak ona się skończy, mimo że wokół śmierci rodziny Romanowów urosło wiele spekulacji, odnajdywały się rzekome córki Cara Mikołaja, zapomniane księżniczki, mające dowody na pokrewieństwo ale tu historia mówi swoje.

Bryn Turnbull opowiada nam o życiu wielkiej księżnej Olgi Romanow, dziewczyny szczęśliwej, wychowywanej przez...

To historia Olgi, najstarszej córki cara Mikołaja II. Mam wrażenie, że pozostałe siostry zostały przyćmione najmłodszą oraz następcą tronu i mało o nich wiadomo.

Książka składa się z pięciu części obrazujących poszczególne etapy i zmiany życiowe, i bazuje na dwóch liniach fabularnych, z których jedna zmierza do początku drugiej. Sam zabieg całkiem fajny, lubię takie urozmaicenia, ale nie podobało mi się, że skakaliśmy w czasie między każdym rozdziałem. Było to męczące i wolałabym, gdybyśmy naraz poznali więcej z danego wątku zanim przeskoczymy do drugiego.

Ale dzięki tej książce mamy wgląd w to jak wyglądało życie carskiej rodziny, nie zdawałam sobie sprawy, że córki były odizolowane od towarzystwa byle uchronić sekret chorowitego brata. Ale oczywiście jest to ubarwione. W tej historii zagłębiamy się w miłosne przygody Olgi i złamane serca. Obserwujemy jak wspomaga lud w czasie wojny i jakim silnym charakterem była obdarzona. Historia została oparta na pamiętnikach księżnej oraz na innych źródłach podanych w bibliografii.

Atutem tej książki jest też słowo od autorki, w którym rozjaśnia luki i zmiany fabularne wobec prawdziwej historii oraz daje nam jasno znać, że mimo wszechobecnego mitu - cała carska rodzina nie żyje.

Jeżeli ciekawią Cię losy dynastii Romanowów, to sięgnij po tę książkę, poza lekką powieścią oferuje na koniec garść informacji.

Ode mnie 7/10 ⭐

Współpraca barterowa z wydawcą.

To historia Olgi, najstarszej córki cara Mikołaja II. Mam wrażenie, że pozostałe siostry zostały przyćmione najmłodszą oraz następcą tronu i mało o nich wiadomo.

Książka składa się z pięciu części obrazujących poszczególne etapy i zmiany życiowe, i bazuje na dwóch liniach fabularnych, z których jedna zmierza do początku drugiej. Sam zabieg całkiem fajny, lubię takie...

„Ostatnia Wielka Księżna” to książka poświęcona Oldze Romanowej, najstarszej córce cara Mikołaja II oraz jej działaniom w czasie wojennej zawieruchy. Jest to niewątpliwie przejmująca i nostalgiczna historia o tragicznych losach tej rodziny.
Powieść podzieloną mamy na części, które szczerze mówiąc nie do końca wiem z czego wynikają 😁😂, a oprócz tego autorka przedstawia nam historię w dwóch płaszczyznach czasowych - tuż przed wybuchem wojny, na jego początku oraz czasy nadchodzącej rewolucji.
O ile zazwyczaj lubię takie zabiegi tak niestety w przypadku tego tytułu trochę mi to przeszkadzało, przez te przeskoki czasowe nie byłam w stanie do końca zaangażować się, a ponadto odebrało to trochę cały tragizm historii Romanowów.
Jeśli natomiast chodzi o wykreowanych bohaterów byli oni w mojej ocenia mało ludzcy, chociaż z drugiej strony może i ciężko być ludzkim żyjąc w takiej złotej klatce.
Niemniej jednak Bryn Turnbull świetnie przedstawia przywiązanie do kraju, zaściankowość, bliskie relacje z Rasputinem oraz silne więzi łączące carską rodzinę.
Pomimo znajomości historii książkę czytałam z zainteresowaniem chociaż brakło mi w niej „tego czegoś”, a przede wszystkim ludzkiego pierwiastka w bohaterce.

Poza tym duże brawa dla Bryn Turnbull za świetne przygotowanie i ogrom pracy badawczej jaki musiała włożyć podczas pisania tej powieści, bo bibliografia robi wrażenie.
Ponadto świetnie, że w posłowiu autorka sprostowała, które z przedstawionych przez nią sytuacji były fikcją literacką bądź w którym miejscu delikatnie minęła się z prawdą.
Osobiście uważam, że każda książka oparta na historycznych postaciach lub prawdziwych wydarzeniach powinna mieć takie informacje na końcu zawarte.

„Ostatnia Wielka Księżna” to książka poświęcona Oldze Romanowej, najstarszej córce cara Mikołaja II oraz jej działaniom w czasie wojennej zawieruchy. Jest to niewątpliwie przejmująca i nostalgiczna historia o tragicznych losach tej rodziny.
Powieść podzieloną mamy na części, które szczerze mówiąc nie do końca wiem z czego wynikają 😁😂, a oprócz tego autorka przedstawia nam...

Kiedy zasiadłam do czytania książki „Ostatnia Wielka Księżna” Bryn Turnbull, czułam nostalgię i smutek. To dlatego, że wiedziałam jak skończyło się młode życie tytułowej bohaterki. Zatem czy polecam książkę?

Autorka przedstawiła w książce ostatnie lata panowania w Rosji dynastii Romanowów. Niewątpliwym atutem powieści jest to, że historię rodziny carskiej opowiada sama Wielka Księżna Olga Romanowa, najstarsze dziecko cara Mikołaja II i carycy Aleksandry.

To przez pryzmat jej oczu widzimy chorobę carewicza Aleksego, ślepe przywiązanie carycy do Grigorija Rasputina, klęski wojsk rosyjskich na polach bitwy, rewolucję bolszewicką oraz zbliżający się nieuchronnie koniec jej rodziny.

Olga w trakcie swojego krótkiego życia z godnością sprawowała obowiązki Wielkiej Księżnej, a nawet pełniła funkcję pielęgniarki w szpitalu w czasie I Wojny Światowej.

Była także po prostu Olgą. Młodą dziewczyną, która poznawała co to miłość i uwielbiała uczestniczyć w towarzyskich podwieczorkach u swojej ciotki w Petersburgu.

I to jest największa zaleta powieści. Przedstawienie Olgi jako nastolatki, a potem młodej kobiety, z całym workiem zalet i wad. Towarzyszymy jej w rozterkach dotyczących życia prywatnego, jak i państwowego. Nie rozumiemy jej naiwności, a zarazem głęboko wierzymy w jej miłość do rodziny i Rosji.

Aż do ostatniej strony chodziło za mną jedno pytanie. Dlaczego nie uciekli? Dlaczego nie ratowali siebie? Dynastia licząca 300 lat i wspaniała carska Rosja chyliły się ku upadkowi, ale oni mogli to przetrwać. Odpowiedź przyszła od samej Olgi: „Jestem córką Rosji. Córką cara. Nie opuszczę rodziny. Jeśli czeka mnie śmierć, chce umrzeć na rosyjskiej ziemi”.

„Ostatnia Wielka Księżna” to powieść historyczna najwyższych lotów. To także kawał historii zapakowany w sentymentalną walizkę. Jestem pewna, że złamie serce niejednemu czytelnikowi. Moje złamała.
Polecam serdecznie.

Kiedy zasiadłam do czytania książki „Ostatnia Wielka Księżna” Bryn Turnbull, czułam nostalgię i smutek. To dlatego, że wiedziałam jak skończyło się młode życie tytułowej bohaterki. Zatem czy polecam książkę?

Autorka przedstawiła w książce ostatnie lata panowania w Rosji dynastii Romanowów. Niewątpliwym atutem powieści jest to, że historię rodziny carskiej opowiada sama...

Tragiczne losy ostatnich Romanowów poruszają ludzką wyobraźnię od wielu lat. Początkowa niepewność tego, co ich spotkało stała się polem do popisu dla wielu podszywających się pod wielkie księżne, a zwłaszcza pod najmłodszą Anastazję, kobiet, usiłujących zdobyć w ten sposób sławę i majątek. Do 1991 roku oficjalną wersją wydarzeń był komunikat informujący o straceniu wyłącznie cara oraz o przewiezieniu rodziny w "bezpieczne" miejsce. Dziś wiemy już, że była to nieprawda. Fascynacja Romanowami jest nadal ogromna i wciąż powstają na ich temat liczne filmy, seriale oraz książki. Bryn Turnbull jest jedną z autorek, które podjęły się spojrzenia na tę rodzinę innymi oczami, mianowicie oczami najstarszej córki, Olgi.

W "Ostatniej wielkiej księżnej" widać ogrom pracy badawczej wykonanej przez autorkę podczas tworzenia tekstu. Bibliografia robi wrażenie. Wykreowana przez nią fikcja literacka jest wiarygodna. Udało się ukazać zaściankowość carskiej rodziny, ale i to jak silne były między nimi więzi, co paradoksalnie przyczyniło się do śmierci ich wszystkich. Gdyby car wydał starsze córki za mąż, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, to prawdopodobnie ocalilby im życie.

Jest to jednak kolejna powieść historyczna, którą czytałam w tym roku, gdzie zastosowano niefortunny zabieg niewynikających z siebie przeskoków czasowych. Odbiera to moim zdaniem tragizm tej historii i sprawiło, że nie mogłam się do końca zaangażować emocjonalnie. A szkoda, bo to mogła być książka wybitna.

Tragiczne losy ostatnich Romanowów poruszają ludzką wyobraźnię od wielu lat. Początkowa niepewność tego, co ich spotkało stała się polem do popisu dla wielu podszywających się pod wielkie księżne, a zwłaszcza pod najmłodszą Anastazję, kobiet, usiłujących zdobyć w ten sposób sławę i majątek. Do 1991 roku oficjalną wersją wydarzeń był komunikat informujący o straceniu...

„Ostatnia wielka księżna" to opowieść o dynastii, opowiedziana oczami Olgi Romanowej, w której to ukazuje nam ona upadek cesarstwa rosyjskiego oraz tragiczną historię rodziny cara Mikołaja II.
Autorka bardzo precyzyjnie przedstawia fikcję historyczną, która ukazuje rosyjską cesarską dynastię Romanowów .
Czy książkę polecam? „Ostatnia wielka księżna” to prawdziwa gratka dla fanów oraz fanek powieści historycznych, która od środka pokazuje losy rodziny Romanowów.

„Ostatnia wielka księżna" to opowieść o dynastii, opowiedziana oczami Olgi Romanowej, w której to ukazuje nam ona upadek cesarstwa rosyjskiego oraz tragiczną historię rodziny cara Mikołaja II.
Autorka bardzo precyzyjnie przedstawia fikcję historyczną, która ukazuje rosyjską cesarską dynastię Romanowów .
Czy książkę polecam? „Ostatnia wielka księżna” to prawdziwa gratka...

Księżna Olga Romanowa, najstarsza z rodzeństwa, ma zaledwie dwanaście lat, a już musi zachowywać się jak dorosła. Jej młodszy brat, który jest następcą tronu choruje. Zapewnienie ciągłości dynastii Romanowów staje pod wielkim znakiem zapytania.

Większość akcji rozgrywa się w ostatnich latach życia dwudziestokilkuletniej Olgi. Czuć oddech rewolucji i zmian, które zbliżają się wielkimi krokami. Aby zrozumieć, co kierowało bohaterami wracamy co jakiś czas do ich lat dzieciństwa.

Trzeba przyznać, że książka ma bogate tło historyczne, a ogrom postaci, które były obecne na dworze, tylko przybliża nas do poznania przeszłości. Wszystko jest napisane tak, że nie sposób się pogubić. Co więcej, przez kolejne strony przechodzi się gładko, mimo intensywności zdarzeń i skomplikowanych losów rodziny. Uwielbiam wątki, które rozgrywały się między siostrami.

To intensywna powieść historyczna, która dostarcza dużo wiedzy, a fabularyzowane wątki wciągają czytelnika bez reszty.

Księżna Olga Romanowa, najstarsza z rodzeństwa, ma zaledwie dwanaście lat, a już musi zachowywać się jak dorosła. Jej młodszy brat, który jest następcą tronu choruje. Zapewnienie ciągłości dynastii Romanowów staje pod wielkim znakiem zapytania.

Większość akcji rozgrywa się w ostatnich latach życia dwudziestokilkuletniej Olgi. Czuć oddech rewolucji i zmian, które zbliżają...