Giovanni Giacomo Casanova - któż nie zna TEGOŻ osobnika? Dorzucę jeszcze genialną wersję filmową - i oficjalnie można umierać z nadmiaru szczęścia i cudowności. Geniuszu podniety. Genialny kochanek, genialny człowiek renesansu, choć żyjący w epoce oświecenia. Czyż nie tak zapamiętaliśmy wszyscy Casanovę? Głównie jako tego kochanka, takiego niemal przysłowiowego.

A tak faktycznie, jak było?

Casanova napisał, jeśli dobrze pamiętam, 17 pamiętników. Z czego ja miałam tylko jeden, w dodatku dość... zbiorczy. przynajmniej w moim odczuciu. Ale nie żałuję, że zapoznałam się z tą pozycją, choć było to już dość... dawno. Znaczy, w tym roku, ale jeśli dobrze pamiętam, "Pamiętniki" odstawiłam na półkę w lutym. No nic. Do rzeczy.

Dostajemy świetny, wysmakowany, ale i jednocześnie bardzo trudny obraz epoki francuskiego oświecenia. Poznajemy Casanovę takim, za jakiego on się uważał (uwaga, mój obraz może zaburzać kilka świetnych artykułów na ciekawostkihistoryczne.pl) - a uważał się za niespecjalnie przystojnego, przeciętnego człowieka. Więc... gdzie był jego sekret sławetnego uwodziciela...? Czemu nie wyłaniał się z pamiętników tak, jakbyśmy tego oczekiwali...? Wyłaniał. Ale my jesteśmy na to za ślepi, a tłumacz chciał pokazać nam tylko najistotniejsze elementy życia głównego bohatera.

Samą pozycję wręcz pochłaniałam, zafascynowana zarówno archaizmem epoki (było nie było, ponad 3 stulecia to jednak spory czas!)

Nie.

Wyłania nam się za to obraz świetnie uchwyconej epoki. Specyficznego gorsetu moralności, sztywności, ale i rozwiązłości. Lekki styl autora, jego niebanalne poczucie humoru oraz świetny styl i prowadzenie tłumaczenia sprawiają, że tą cieniutką pozycją się jednocześnie rozkoszuję, ale i wręcz nią żyję. Ta pozycja to wspaniały obraz czasów, obyczajów, świata wokół czasów, w jakich żył Casanova. Jasne. Kochał kobiety. Kochał też życie - i to wyraźnie pojawia się na kartach jego "pamiętników". Pokazał, że był zwykłym człowiekiem, ale obdarzonym wielkim umysłem. Świetnym obserwatorem, który potrafił z najbardziej zwykłej sytuacji uczynić niezwykły spektakl i opisać ją w sposób nie zostawiający zmysłom wiele do wyobraźni. Smakowity styl lekkość, geniusz... oto Casanova wyłaniający się z pamiętników.
A kobiety? Oh, z pewnością wielu chce widzieć soczyste obrazki scen erotycznych, opisy zbliżeń i opisy ciał kochanek. Nie, nie ma tu czegoś, do czego przywykliśmy, mówiąc o literaturze "erotycznej". W tym wypadku ten erotyzm jest wysublimowany i wysmakowany, ledwie zauważalny, w całokształcie jest wspaniale wkomponowany. Nie nachalny, nie wyraźny, ale stale obecny. Casanova raz po raz daje nam po nosie, pokazuje, że choć był legendarnym wręcz kochankiem i mógł mieć każdą kobietę (na co ma swe przepisy, które wielu panom zdecydowanie polecam!), to nade wszystko, był genialnym obserwatorem. Bystrym, świeżym i nieoczywistym.

Zdecydowanie...

To książka, jaka zapada w pamięć...

//Opinię można przeczytać również na: http://kaginbox.blox.pl/2016/07/Pamietniki.html

Giovanni Giacomo Casanova - któż nie zna TEGOŻ osobnika? Dorzucę jeszcze genialną wersję filmową - i oficjalnie można umierać z nadmiaru szczęścia i cudowności. Geniuszu podniety. Genialny kochanek, genialny człowiek renesansu, choć żyjący w epoce oświecenia. Czyż nie tak zapamiętaliśmy wszyscy Casanovę? Głównie jako tego kochanka, takiego niemal przysłowiowego.

A tak...