Nie wiedziałem czego się spodziewać po przeczytaniu pierwszej części Trylogii Valisa. Miłe zaskoczenie, książka wciągnęła mnie mocniej niż Valis, zdecydowanie lżejsza i ciekawsza.

Nie wiedziałem czego się spodziewać po przeczytaniu pierwszej części Trylogii Valisa. Miłe zaskoczenie, książka wciągnęła mnie mocniej niż Valis, zdecydowanie lżejsza i ciekawsza.

Książka mnie porwała, chociaż do łatwych nie należy. Wizja świata, w którym przyszłość i przeszłość toczą się równolegle, przecinają się, mają na siebie wpływ - dla mnie intrygujące. Zacytuję Maję Lidię Kossakowską: to "wykładnia świata nadprzyrodzonego, rzeczywistości, roli Boga i upływu czasu, którą Dick odszukał i stworzył podczas podróży poprzez mistyczne teorie, nauki i wyobrażenia wielu ludów i kultur".
Dla mnie nowe są teorie Drzewa Życia, elementy mitologii sumeryjskiej, babilońskiej, fenickiej, hetyckiej i wielu innych. Czy istnieje druga rzeczywistość? Jakiś inny, prawdziwy świat? Jaki jest sens naszego istnienia? Czy jest coś takiego jak plan Boży? Czym jest tzw. dobro i zło? Czy to ma dla nas jakiekolwiek znaczenie? Czy Bóg ma dwie osobowości/ aspekty? Masę pytań. Ta książka pobudziła mnie intelektualnie, zainspirowała do refleksji i wypełniła moje duchowe potrzeby. Polecam.

Książka mnie porwała, chociaż do łatwych nie należy. Wizja świata, w którym przyszłość i przeszłość toczą się równolegle, przecinają się, mają na siebie wpływ - dla mnie intrygujące. Zacytuję Maję Lidię Kossakowską: to "wykładnia świata nadprzyrodzonego, rzeczywistości, roli Boga i upływu czasu, którą Dick odszukał i stworzył podczas podróży poprzez mistyczne teorie, nauki...

. "Boża inwazja" to nie jest świat wymyślony, to świat ujrzany. W miarę normalna książka opowiadająca o powtórnym wcieleniu Boga .Są tu refleksje o człowieczej naturze. Nie brakuje też poczucia humoru..........................................................................................................................W Bożej inwazji przeplata się światło i ciemność, Bóg i szatan... To trochę barokowe teatrum z objawieniami, słupem różowego światła i gorejącym krzewem
"Są książki, które wspomina się po latach. Są takie, które robią wrażenie. Ale są i takie, które... dosłownie wywracają świat na drugą stronę. Tę inną, tajemniczą, magiczną, a czasem lekko przerażającą.
Tym była dla mnie niewątpliwie "Trylogia Valisa" Philipa Dicka, szczególnie zaś jej dwie pierwsze części - Valis i Boża inwazja...
Czytając Bożą inwazję, doceńmy jej głębię. Jej tragiczny rys, pytania o sens świata, o istnienie Boga, zła, dobra, śmierci i szaleństwa. Jej przewrotność, krzywy uśmiech, drwinę i groteskę...
Ale także obcowanie z nieznanym. Z nadprzyrodzonym".
z przedmowy Mai Lidii Kossakowskiej.

. "Boża inwazja" to nie jest świat wymyślony, to świat ujrzany. W miarę normalna książka opowiadająca o powtórnym wcieleniu Boga .Są tu refleksje o człowieczej naturze. Nie brakuje też poczucia humoru..........................................................................................................................W Bożej inwazji przeplata się światło i ciemność, Bóg...

Świetna książka Dicka. Chciałoby się rzec, że to Apokalispa wg Dicka:)
Książka wciąga i trzyma w napięciu do samego końca. Zwrócę uwagę również na to, że dla osób religijnych może ona być obrazoburcza, bo porusza temat ponownego przyjścia mesjasza na świat i łączy w sobie różne światopoglądy nie do końca zgodne z katolicyzmem.
Dla mnie ta książka to creme de la creme Dicka. Książka jest lepsza nawet od "Ubika".
Polecam
Ocena 10/10 :)

Świetna książka Dicka. Chciałoby się rzec, że to Apokalispa wg Dicka:)
Książka wciąga i trzyma w napięciu do samego końca. Zwrócę uwagę również na to, że dla osób religijnych może ona być obrazoburcza, bo porusza temat ponownego przyjścia mesjasza na świat i łączy w sobie różne światopoglądy nie do końca zgodne z katolicyzmem.
Dla mnie ta książka to creme de la creme Dicka....

Oj... umęczyłem się małe co nieco z tą książką, ale przyznaję, że było warto choć osobiście, gdybym miał ją łączyć z wcześniej przeczytanym przeze mnie „Valisem” i zaliczyć ją jako kontynuację „Valisa"- z pewnością bym tego nie zrobił.
Wizje światów i boskich sił rządzących nimi przedstawione przez Philipa K. Dicka w „Bożej inwazji” są naprawdę intrygujące a w wielu miejscach kontrowersyjne zwłaszcza dla czytelnika, który Biblię: Stary i Nowy Testament czytał wielokrotnie tak jak np.w moim przypadku.
Czytając powyższe dzieło, czułem w trakcie lektury pewien niepokój i obawę czy autor nie zapędzi się zbytnio i nie zacznie szydzić i obrażać Prawdziwego Boga, na szczęście obyło się bez tego, choć nie brak tu gorzkich wymówek i pretensji w kierunku stwórcy, czy słusznych? W moim mniemaniu bezpodstawnych, opierających się na dość często spotykanym toku myślenia u ateistów w stylu: ktoś skoczył z własnej woli w przepaść, dlaczego Bóg z tym nic nie zrobił?
Odpowiedź: skoczył, bo taka była jego wola...wolna wola.
Interesujące i ciekawie opisane w „Bożej inwazji” są światy alternatywne, miejsca gdzieś w innych wymiarach, innych równoległych wszechświatach, w których wydarzenia toczą się w odmiennych, ale możliwych wersjach.
Bez wątpienia książka do łatwych nie należy, nie tyle w zrozumieniu samej treści, bo ta jest dość przejrzysta, ile w ciężarze poruszanych kwestii związanych z siłami duchowymi otaczającego nas świata. Polecam.

Oj... umęczyłem się małe co nieco z tą książką, ale przyznaję, że było warto choć osobiście, gdybym miał ją łączyć z wcześniej przeczytanym przeze mnie „Valisem” i zaliczyć ją jako kontynuację „Valisa"- z pewnością bym tego nie zrobił.
Wizje światów i boskich sił rządzących nimi przedstawione przez Philipa K. Dicka w „Bożej inwazji” są naprawdę intrygujące a w wielu...

Kogoś trochę poniosło przy pisaniu recenzji i nazywaniu tej książki czymś od Dicka co trzeba przeczytać.
Nie, nie trzeba.
Mimo całej mojej miłości do twórczości Philipa K. Dicka ta książka to chyba kumulacja wszystkiego co Dicka interesowało w szeroko pojętej religii.
Problem w tym, że zamiast zrobić z tego książkę w której Bóg ponownie wysyła "siebie" na ziemie w postaci dziecka, musi się wszystkiego uczyć i ma jakieś tam przygody, powstał pseudo biblijny bełkot o walce Jah z Belialem bez ładu i składu, przez który przebrną tylko weterani twórczości owego twórcy. Mi się udało w 5 dni. Innym może to zająć i 5 razy tyle przez wylewające się z kartek religie i dyskusje filozoficzne.
Książka kurzyła się u mnie na półce 4 lata, czy to długo? Chyba tak. Czy żałuje, że tyle czasu zajęło mi jej przeczytanie? Nie, to jedna z tych książek ulubionego autora którą odhacza się tylko dlatego, że wypada znać wszystkiego jego/jej utwory. Nie polecam i na pewno do tej książki nie wrócę.

Kogoś trochę poniosło przy pisaniu recenzji i nazywaniu tej książki czymś od Dicka co trzeba przeczytać.
Nie, nie trzeba.
Mimo całej mojej miłości do twórczości Philipa K. Dicka ta książka to chyba kumulacja wszystkiego co Dicka interesowało w szeroko pojętej religii.
Problem w tym, że zamiast zrobić z tego książkę w której Bóg ponownie wysyła "siebie" na ziemie w postaci...

Zmęczyłem 204 z 312 stron. Początek jak naprawdę dobre sf, samotne kopuły na odległej planecie, później zaczął pojawiac się bóg Jahwe i to też było ok. A później to już bełkot filozoficzny...

Zmęczyłem 204 z 312 stron. Początek jak naprawdę dobre sf, samotne kopuły na odległej planecie, później zaczął pojawiac się bóg Jahwe i to też było ok. A później to już bełkot filozoficzny...

O ile mam szacunek dla Vallis i niesamowitych pomysłów Dicka, pomimo narkotycznego tła, w jakim te pomysły się rodziły, z drugim tomem cyklu już sobie nie radzę. Niestety uznaję go za bełkot zniszczonego umysłu, niegdyś genialnego, teraz stłamszonego przez lęk przed śmiercią.

O ile mam szacunek dla Vallis i niesamowitych pomysłów Dicka, pomimo narkotycznego tła, w jakim te pomysły się rodziły, z drugim tomem cyklu już sobie nie radzę. Niestety uznaję go za bełkot zniszczonego umysłu, niegdyś genialnego, teraz stłamszonego przez lęk przed śmiercią.

Wchodzę w świat Dicka dla metafizyki i dla tej wizji, bo nie potrafię znaleźć innego określenia dla tego typu wyobraźni. "Boża inwazja" to nie jest świat wymyślony, to świat ujrzany. Wyjście poza okowy czasu i przestrzeni, poza więzienie rozumu w zrodzoną w wyobraźni wizję - oto główny temat Dicka. Przerażające jest to zło, w którym wedle Dicka tkwimy , nie mając o tym pojęcia i łudząc się , że los leży w naszych rękach. Ale jest Nadzieja i ona jest właśnie w "Bożej inwazji" obecna najmocniej. Nadzieja, że to wszystko ma jakiś głębszy sens, sens , który daje ulgę.

Wchodzę w świat Dicka dla metafizyki i dla tej wizji, bo nie potrafię znaleźć innego określenia dla tego typu wyobraźni. "Boża inwazja" to nie jest świat wymyślony, to świat ujrzany. Wyjście poza okowy czasu i przestrzeni, poza więzienie rozumu w zrodzoną w wyobraźni wizję - oto główny temat Dicka. Przerażające jest to zło, w którym wedle Dicka tkwimy , nie mając o tym...

Trochę niedoceniona książka autora, inna od jego poprzednich dzieł. Nie radzę zaczynać od niej przygody z twórczością P. Dicka. Jeśli jednak macie już za sobą kilka jego utworów, szczerze polecam, bo w tej powieści można dostrzec nowe nurty wyobraźni i filozofii PKD

Trochę niedoceniona książka autora, inna od jego poprzednich dzieł. Nie radzę zaczynać od niej przygody z twórczością P. Dicka. Jeśli jednak macie już za sobą kilka jego utworów, szczerze polecam, bo w tej powieści można dostrzec nowe nurty wyobraźni i filozofii PKD