Składanka wypowiedzi N., dziennikarzy, kilku krytyków i literaturoznawców o pisarstwie N. oraz autora biografii o sobie i powieściach N.
Publikacja pozostawia duży niedosyt, bo jak na biografię mało tu samego Nienackiego. Sporo faktów, ale i sporo spraw pominiętych lub zepchniętych na siódmy plan. Ciekawe są fragmenty wywiadów udzielonych przez pisarza (które mówią co nieco o jego osobie).
Najwięcej uwagi poświęca pan Molenda przynależności politycznej (dostęp do dokumentów IPN - patrz biografia Alfreda Szklarskiego) i popularności cyklu Pana Samochodzika - to za mało na to, co ja rozumiem przez biografię.

Składanka wypowiedzi N., dziennikarzy, kilku krytyków i literaturoznawców o pisarstwie N. oraz autora biografii o sobie i powieściach N.
Publikacja pozostawia duży niedosyt, bo jak na biografię mało tu samego Nienackiego. Sporo faktów, ale i sporo spraw pominiętych lub zepchniętych na siódmy plan. Ciekawe są fragmenty wywiadów udzielonych przez pisarza (które mówią co nieco...

Co najmniej dobra, porządnie napisana biografia mojego ukochanego pisarza. Ogromny plus za zdjęcia.

Co najmniej dobra, porządnie napisana biografia mojego ukochanego pisarza. Ogromny plus za zdjęcia.

Recenzja dla Wydawnictwa Prószyński i S-ka „Nienacki. Skandalista od Pana Samochodzika” Jarosława Molendy


Napisanie tej recenzji nie będzie sprawą łatwą. Jako zagorzały FAN całej serii o Panu Samochodziku i jako wielbicielka głównego jej bohatera, odgrywanego przez BOSKIEGO Stanisława Mikulskiego, moją rolę mogę porównać do obecnej fanki Keanu Reevsa czytającej na prawie 500 stronach same szokujące informacje na temat reżysera topowych filmów w jakich zagrał.
Ideał upadnie? Raczej nie. Seria o Panu Samochodziku pozostanie w moim sercu na zawsze, a Stanisław Mikulski nikomu swojego kunsztu aktorskiego udowadniać nie musi, zaś autor książek o Panu Samochodziku … No cóż, książka, którą trzymam w dłoniach oparta jest na materiałach źródłowych, na faktach, a zebrał ich autor tej biografii nie mało, wręcz, powiedziałabym, dokonał tytanicznej pracy i książkę zaopatrzył w taką mnogość zdjęć samego Nienackiego, maszynopisów i wycinków z gazet, że jedynie pozazdrościć iż tyle, po latach zachowało się dokumentacji po tym autorze.
Powrócę jeszcze może na chwilkę do początku: otóż w czasach mojej, i podobnych mojemu rocznikowi, młodości nie mieliśmy takiego wyboru filmów i programów młodzieżowych z jakim mamy do czynienia obecnie. Seria o Panu Samochodziku, Teleranek, Pomysłowy Dobromir, Pora na Telesfora czy też Zrób to sam Pana Słodowego, to w zasadzie podstawy naszych „ramówek” z tamtych czasów. No można by tu dołożyć jeszcze słynną Podróż za jeden uśmiech, Czterdziestolatka, czy Czterej Pancerni i pies, ale na tym powoli kończymy repertuar.
Tak, że trudno się dziwić, iż Pan Samochodzik stał się hitem i główną rozrywką, którą znał każdy – młody czy stary.
I tu nagle taka sensacja. Biografia Nienackiego wywraca nasze ideały. Poznajemy jego tajemnice, charakter, wypowiedzi, a nawet sięgamy po jego historię z alkoholem i skandale, których był bohaterem. A nazbierało się tego, co najmniej tyle ile materiałów źródłowych. Ja w czasach mojej młodości nie doszukiwałam się w powieściach o słynnym Panu Tomaszu ani ideologicznego przesłania, jakim podobno seria jest obdarzona, ani nie wyczuwałam niedomówień, eufemizmów czy jakiejkolwiek sztuki manipulacji. Przepraszam, może coś przeoczyłam w moim życiu, ale piszę jak było w moim przypadku i nie każdy musi się ze mną zgodzić. Na obronę powyższych słów dodam, że serial ściągał tłumnie młodzież i dorosłych przed telewizory, boiska i parki pustoszały – bo właśnie w telewizji pojawić się miał tajemniczy Pan Samochodzik, harcerze i piękne panie, które kradły serce pana Tomasza.
W książce Jarosława Molendy odnajdujemy nagromadzenie nazwisk, szczegółów i wydarzeń z życia Nienackiego zebranych na dodatek z tak niesamowitą pieczołowitością, że przyznam szczerze tak szczegółowej i opasłej biografii dawno nie czytałam.
Wszystkim, którzy chcą się zapoznać z niezwykle burzliwym życiem znanego wszystkim Nienackiego mogę jedynie polecić tę pozycję, z pewnością nie raz i nie dwa autor Was zaskoczy.

Recenzja dla Wydawnictwa Prószyński i S-ka „Nienacki. Skandalista od Pana Samochodzika” Jarosława Molendy


Napisanie tej recenzji nie będzie sprawą łatwą. Jako zagorzały FAN całej serii o Panu Samochodziku i jako wielbicielka głównego jej bohatera, odgrywanego przez BOSKIEGO Stanisława Mikulskiego, moją rolę mogę porównać do obecnej fanki Keanu Reevsa czytającej na...

Przyznam, że nie czytałam opinii, wzięłam z biblioteki, bo swego czasu zaczytywałam się w książkach Nienackiego. A szkoda. Rzadko się zdarza mieć w ręku coś tak topornie napisanego. Przeleciałam głównie dla zdjęć.

Molenda chwali się w notce biograficznej, że napisał pięćdziesiąt książek (z tego w ciągu ostatnich trzech lat czternaście - muszą być rewelacyjne...). To dużo więcej niż Zbigniew Nienacki. Tyle, że o Molendzie pies z kulawą nogą nie słyszał, a autora Pana Samochodzika znają wszyscy (no, wszyscy po 40.).

Napisane jest toto, czego nie ukrywa autor, pospiesznie i na kolanie, byle zdążyć, bo Netflix filmuje Pana Samochodzika i fajnie byłoby się wstrzelić.Trudno to zresztą nazwać "pisaniem", ot kompilacja copy paste tego, co o Nienackim napisali inni plus sporo żółci i kompleksów. Żadnych rewelacji i nieznanych faktów.

No ale zawsze jest szansa, że na fali serialu może czytelnicy się rzucą, może będzie burza jak po biografii Kapuścińskiego. A tu guzik, panie Molenda. Cisza i zażenowanie jakby ktoś głośno puścił bąka.

Przyznam, że nie czytałam opinii, wzięłam z biblioteki, bo swego czasu zaczytywałam się w książkach Nienackiego. A szkoda. Rzadko się zdarza mieć w ręku coś tak topornie napisanego. Przeleciałam głównie dla zdjęć.

Molenda chwali się w notce biograficznej, że napisał pięćdziesiąt książek (z tego w ciągu ostatnich trzech lat czternaście - muszą być rewelacyjne...). To dużo...

Rozczarowująca i powierzchowna biografia. Pełna własnych wtrąceń i opinii autora co do jego poczucia bycia niedocenianym literatem. O samym Nienackim jest niewiele i raczej poprzez cytowanie innych autorów. Nie była to grzeczna postać i zasługuje na lepsze opracowanie faktograficzne.

Rozczarowująca i powierzchowna biografia. Pełna własnych wtrąceń i opinii autora co do jego poczucia bycia niedocenianym literatem. O samym Nienackim jest niewiele i raczej poprzez cytowanie innych autorów. Nie była to grzeczna postać i zasługuje na lepsze opracowanie faktograficzne.

Jako wielka fanka Pana Samochodzika, musiała zapoznać się z najnowszą biografią Zbigniewa Nienackiego. Nie mogę powiedzieć, że męczyłam się podczas lektury, ale szczególnie zachwycona nie jestem. Coś mi nie pasowało. Coś w samej książce i stosunku autora do pana Zbigniewa. Nie jestem obiektywna, ponieważ pana Nienackiego uwielbiam od dzieciństwa. Właśnie za to, że dał mi Pana Samochodzika. Za te chwile, kiedy z latarką w ręku, schowana pod kołdrą, przeżywałam mnóstwo cudownych przygód u boku pana Tomasza. I nie przeszkadza mi, że jego twórca był zatwardziałym komunistą, albo, że miał kochankę. Dla mnie jest ważne, że dzięki jego książkom, zainteresowałam się zabytkami, archeologią, ochroną przyrody.

Jako wielka fanka Pana Samochodzika, musiała zapoznać się z najnowszą biografią Zbigniewa Nienackiego. Nie mogę powiedzieć, że męczyłam się podczas lektury, ale szczególnie zachwycona nie jestem. Coś mi nie pasowało. Coś w samej książce i stosunku autora do pana Zbigniewa. Nie jestem obiektywna, ponieważ pana Nienackiego uwielbiam od dzieciństwa. Właśnie za to, że dał mi...

Ta książka jest po prostu nudna. Autor powtarza kilkakrotnie te same fakty, jakby chciał dodać książce stron. Owszem, są dobrze udokumentowane lata 50-60 i niechlubna działalność Nienackiego. Niestety nie wiadomo skąd brał tematy do kolejnych "Samochodzików", a przecież te książki przyniosły mu największa popularność. Mimo kilkuset stron, książka jest powierzchowna i niestety męcząca.

Ta książka jest po prostu nudna. Autor powtarza kilkakrotnie te same fakty, jakby chciał dodać książce stron. Owszem, są dobrze udokumentowane lata 50-60 i niechlubna działalność Nienackiego. Niestety nie wiadomo skąd brał tematy do kolejnych "Samochodzików", a przecież te książki przyniosły mu największa popularność. Mimo kilkuset stron, książka jest powierzchowna i...

PAN MEGALOMAN

Wydawnictwo Prószyński i S-ka wydało niedawno biografię Zbigniewa Nienackiego pióra Jarosława Molendy zatytułowaną „Skandalista od Pana Samochodzika”. Imponujących rozmiarów opracowanie przykuwa wzrok okładką, a także zawartością. Jakim człowiekiem był autor napoczytniejszej serii powieściowej dla młodzieży?

Któż nie zna sympatycznego pana Tomasza, który przemierzał kraj dziwacznym wehikułem i rozwiązywał zagadki historyczne? Pan Samochodzik – ikoniczna postać nakreślona przez Zbigniewa Nienackiego, rozpalała żylkę poszukiwacza przygód w kolejnych pokoleniach Polaków. Właściwie to rozpala do dziś, czego przykładem może być najnowsza produkcja z cyklu „Pan Samochodzik i Templariusze” wyprodukowana przez Netflix. Kim był Nienacki? Jak rozpoczęła się jego literacka droga? Co sprawiło, że zamieszkał w domu na odludziu i jakie sekrety skrywał jeden z najpopularniejszych pisarzy PRL-u?

Jarosław Molenda przyzwyczaił nas do tego, że w swoich opracowaniach gromadzi potężne zasoby materiałowe i niezwykle rzetelnie przygotowuje się do każdej kolejnej książki. Tak jest także i tym razem. Wielkie wrażenie robi to, jak dużo dokumentów, listów i akt prześledził, aby przedstawić nam Zbigniewa Nienackiego takim, jakim był naprawdę. Odartego z „samochodzikowego” mitu. Komunistę, człowieka zaślepionego martwymi ideałami i zdradliwego. Wiele grzechów miał autor na sumieniu. I Molenda nie waha się ich odsłaniać. Z materiałów źródłowych, publikacji i akt IPN-u wyłania się obraz człowieka małostkowego, służalczego wobec komunistycznych władz i ogarniętego swoistą megalomanią artystyczną. Chyba mało kto z nas chciałby mieć takiego osobnika w gronie bliskich osób. Zostawił Łódź, mieszkanie, a także żonę i syna, by osiedlić się w mazurskim Jerzwałdzie, w domu z widokiem na jezioro. Zamieszkał z kobietą znacznie młodszą od siebie, a z prawowitą małżonką nigdy się nie rozwiódł. Skandalista, który nie bał się literackich wyzwań. Autor, jakże sensacyjnej na ówczesne czasy, powieści „Raz w roku w Skiroławkach”. Utalentowany pisarz, oczytany, inteligentny człowiek, a jednocześnie arogant, narcyz i kabotyn. Kim naprawdę był?

„Nienacki. Skandalista od Pana Samochodzika” to obszerna, zawierająca mnóstwo interesujących materiałów i fotografii, opowieść o człowieku, który przebył daleką drogę od lokalnego dziennikarza do jednego z najlepiej sprzedających się pisarzy w historii rodzimej literatury. Człowieka, którego trudno stawiać za wzór dla młodzieży, a jednocześnie bardzo utalentowanego i ambitnego pisarza. Jest coś głęboko poruszającego w tym, jak wielki szacunek miał zawsze Nienacki do swoich czytelników. I jak ogromny nacisk kładł na to, by pisać możliwie jak najlepiej. To rzadko spotykane dziś, w epoce Wattpad, gdzie nastoletnie dziewczęta w strachu przed pierwszą miesiączką bawią się w pisarki.

Zbigniew Nienacki ; pisarz, który nie doczeka się pomników, ale na zawsze żywa pozostanie jego literatura. Trudny, odstręczający człowiek, który potrafił porwać rzesze czytelników. I Jarosław Molenda – pisarz niezłomny, który od wielu lat starannie i z wielkim namaszczeniem wykonuje tytaniczną pracę dostarczając nam przebogatą literaturę : podróżniczą, true crime i biograficzną. Jego książka o Nienackim to odsłonięcie nagiej, brudnej prawdy o autorze cyklu o przygodach muzealnika Tomasza, wielka praca archiwistyczna i głęboka analiza postaci. Tę książkę czyta się z zapartym tchem, a jej oprawa graficzna dostarcza dodatkowych wrażeń wizualnych. Fenomenalnie wydana, rzetelna i odważna opowieść o pisarzu, który wydawał książki w nakładach, które dziś mogą pozostać jedynie marzeniem nawet dla najpopularniejszych autorów. Molenda zmierzył się z postacią niełatwą, ale jakże intrygującą. Wyszło mu to rewelacyjnie. Bardzo polecam sięgnięcie po tę książkę, ponieważ stanowi skarbnicę wiedzy, a mroczne sekrety Nienackiego nawet dziś mogą zmrozić niejedno serce. Diabeł piekielnie mocno poleca.

PAN MEGALOMAN

Wydawnictwo Prószyński i S-ka wydało niedawno biografię Zbigniewa Nienackiego pióra Jarosława Molendy zatytułowaną „Skandalista od Pana Samochodzika”. Imponujących rozmiarów opracowanie przykuwa wzrok okładką, a także zawartością. Jakim człowiekiem był autor napoczytniejszej serii powieściowej dla młodzieży?

Któż nie zna sympatycznego pana Tomasza, który...

Trudny charakter, poczytne książki, kontrowersyjne życie. Dużo zdjęć, rękopisów, listów, pamiątek z Muzeum Warmii i Mazur.

Trudny charakter, poczytne książki, kontrowersyjne życie. Dużo zdjęć, rękopisów, listów, pamiątek z Muzeum Warmii i Mazur.

Biografia czy paszkwil?

Trudno jest mi wyobrazić sobie polskiego czytelnika (zwłaszcza dorosłego),który nigdy nie miał styczności z prozą Zbigniewa Nienackiego. O ile jego twórczość jest powszechnie znana, jego życiorys już nie. Jarosław Molenda postanowił wziąć na tapet biografię jednego z najpopularniejszych pisarzy literatury młodzieżowej w Polsce. Czy z powodzeniem? Niekoniecznie.

Kiedy sięgamy po "Nienackiego. Skandalistę od Pana Samochodzika" pierwsze, co przykuwa uwagę to fantastyczne opracowanie graficzne książki, spory zasób zdjęć i ilustracji oraz ogrom zebranych źródeł (choć poziom publicystyki w lokalnych dziennikach, "Vivie" i "Przyjaciółce" budzi jednak moje wątpliwości). Publikacja jest bardzo przyjemna dla oka i naprawdę warto to docenić.

W przypadku fabuły trudno jest mi być tak hurraoptymistyczną, jak w przypadku warstwy wizualnej. To, czego naprawdę nie mogę przełknąć w biografiach, to nieustannie przebijające się w nich poglądy i opinie samego autora – w przypadku "Nienackiego" tak nachalne i jednostronne, że aż trudno brać tę pozycję na poważnie. W swoim życiu przeczytałam wiele biografii przywódców reżimowych, zbrodniarzy wojennych i nie przypominam sobie, żeby którykolwiek autor pozwolił sobie na obelżywe nazywanie swoich bohaterów lub na moralną ocenę ich czynów. Jarosław Molenda wytyka Nienackiemu plucie jadem w swoich artykułach, co w zestawieniu z jego własną publikacją jest całkiem sporą hipokryzją. Dobór słów naprawdę ma znaczenie.

Bardzo chciałabym móc polecić tę pozycję, zwłaszcza że sama wyczekiwałam jej od momentu, gdy pojawiła się w zapowiedziach wydawniczych. Nawet jeśli jest to najpełniejsza biografia Nienackiego, oparta na największej liczbie źródeł, to samo przestawienie bohatera jest bardzo jednostronne (skrajnie negatywne),a jedyną zaletą autora przygód Pana Samochodzika wydaje się być to, że potrafił pisać książki, które dobrze się sprzedawały. Niezależnie od charakteru Zbigniewa Nienackiego, od jego wyborów życiowych, nie tak powinna wyglądać dobrze napisana biografia i wcale nie chodzi o to, żeby szukać w kimś zalet na siłę, a to, by pozwolić czytelnikowi na samodzielne wyrobienie sobie własnego zdania. Niechęć, jaką Jarosław Molenda zdaje się odczuwać do bohatera swojej książki, jest wręcz namacalna, a sam autor jest aż nazbyt widoczny w napisanej przez siebie biografii.

Biografia czy paszkwil?

Trudno jest mi wyobrazić sobie polskiego czytelnika (zwłaszcza dorosłego),który nigdy nie miał styczności z prozą Zbigniewa Nienackiego. O ile jego twórczość jest powszechnie znana, jego życiorys już nie. Jarosław Molenda postanowił wziąć na tapet biografię jednego z najpopularniejszych pisarzy literatury młodzieżowej w Polsce. Czy z powodzeniem?...