Lekka komedia kryminalna w stylu "wszyscy jesteśmy podejrzani". Zabawne sytuacje, nie zawsze absurdalne i przerysowane, dobra charakterystyka postaci, ciekawa zagadka kryminalna i świetnie pokazane modus operandi sprawy. Polecam w ramach relaksu.

Lekka komedia kryminalna w stylu "wszyscy jesteśmy podejrzani". Zabawne sytuacje, nie zawsze absurdalne i przerysowane, dobra charakterystyka postaci, ciekawa zagadka kryminalna i świetnie pokazane modus operandi sprawy. Polecam w ramach relaksu.

Czy dracena może pomóc wyjaśnić zagadkę morderstwa? Jak wygląda codzienność pracowników naukowych i jaką rolę pełni kotka Mopka dowiecie się z przezabawnej komedii kryminalnej Mai Kotarskiej. Jeżeli ktoś wychował się na książkach Joanny Chmielewskiej, lubi twórczość Małgorzaty Kursy to na pewno się nie zawiedzie. Polecam gorąco.

Czy dracena może pomóc wyjaśnić zagadkę morderstwa? Jak wygląda codzienność pracowników naukowych i jaką rolę pełni kotka Mopka dowiecie się z przezabawnej komedii kryminalnej Mai Kotarskiej. Jeżeli ktoś wychował się na książkach Joanny Chmielewskiej, lubi twórczość Małgorzaty Kursy to na pewno się nie zawiedzie. Polecam gorąco.

Długo polowałam na tę książkę i wreszcie udało mi się ją dopaść i przeczytać.
Debiut Mai Kotarskiej "Dracena przerywa milczenie".
Jak dla mnie - o ile kolejne są równie dobre - autorka mogłaby zająć niszę po Chmielewskiej. I to WŁAŚNIE DLATEGO, że jej nie kopiuje.
Uśmiałam się przy tej książce, może jeszcze nie tak, jak przy Chmielewskiej, ale pierwsze jaskółki są. No i moje ukochane środowisko - to też nie bez znaczenia, więc nigdy tu nie będę obiektywna.
Akcja dzieje się wśród genetyków. Nie znam dziewczyny i nigdy nie byłam w AR we Wrocławiu, ale środowisko sportretowała świetnie. Ubawiłam się. Chociaż my czasem robiliśmy jeszcze lepsze numery niż w jej labie :)
Do tego ciekawa intryga kryminalna i jeszcze ciekawszy sposób wykrycia przestępcy.
Jeśli ktoś lubi zabawne kryminały dziejące się w zamkniętej grupie zawodowej, zwłaszcza wśród naukowców - gorąco polecam.
I będę polować na kolejną z serii czyli "Strusie jajo". Niestety nasza biblioteka nie ma :(
Ale draceny też nie miała, a w końcu udało mi się ją dorwać.
Zamówiłam sobie obyczajówkę tej autorki.
Nie spodziewam się zbyt wiele, bo trudno zaskoczyć obyczajówką, ale... zobaczymy. :)

Długo polowałam na tę książkę i wreszcie udało mi się ją dopaść i przeczytać.
Debiut Mai Kotarskiej "Dracena przerywa milczenie".
Jak dla mnie - o ile kolejne są równie dobre - autorka mogłaby zająć niszę po Chmielewskiej. I to WŁAŚNIE DLATEGO, że jej nie kopiuje.
Uśmiałam się przy tej książce, może jeszcze nie tak, jak przy Chmielewskiej, ale pierwsze jaskółki są. No i...

Debiut powieściowy całkiem udany! Wprawdzie obowiązkowo nasuwają się porównania z Chmielewską (zwłaszcza z "Wszyscy jesteśmy podejrzani"),niemniej jednak parę pomysłów jest nowych i świeżych. Szczególnie kwestia tytułowej draceny, nie dość, że zabawna i oryginalna, to jeszcze całkiem prawdopodobna nawet z naukowego punktu widzenia. Miła, niezobowiązująca i humorystyczna lektura na letnie popołudnie.

Debiut powieściowy całkiem udany! Wprawdzie obowiązkowo nasuwają się porównania z Chmielewską (zwłaszcza z "Wszyscy jesteśmy podejrzani"),niemniej jednak parę pomysłów jest nowych i świeżych. Szczególnie kwestia tytułowej draceny, nie dość, że zabawna i oryginalna, to jeszcze całkiem prawdopodobna nawet z naukowego punktu widzenia. Miła, niezobowiązująca i humorystyczna...

Przezabawna książka Marii Kotarskiej. Pierwsza z "trylogii" sławiących dwie przyjaciółki Agatkę Cyryl i Jolę Kapłan na co dzień wykształcone panie pracujące jako genetyczki w katedrze naukowej prywatnie uwielbiające rozwiązywanie zagadek kryminalnych pakując się przy tym w kłopoty. W tej części pierwsza nich prawie ociera się o śmierc próbując rozwiązac za wszelką cenę sprawę morderstwa znienawidzonej przez wszystkich pani profesor. Zabawne opisy wydarzeń niejednokrotnie sprawiły że czytając śmiałam się w głos. Autorka współpracowała z Iloną Łepkowską pisząc scenariusz do filmu "Nie kłam kochanie".

Przezabawna książka Marii Kotarskiej. Pierwsza z "trylogii" sławiących dwie przyjaciółki Agatkę Cyryl i Jolę Kapłan na co dzień wykształcone panie pracujące jako genetyczki w katedrze naukowej prywatnie uwielbiające rozwiązywanie zagadek kryminalnych pakując się przy tym w kłopoty. W tej części pierwsza nich prawie ociera się o śmierc próbując rozwiązac za wszelką cenę...

Świetna - kryminał, a śmieszny. Czyta się błyskawicznie :)

Świetna - kryminał, a śmieszny. Czyta się błyskawicznie :)

Sympatyczna komedia kryminalna.

Sympatyczna komedia kryminalna.

Pachnie Chmielewską, powiedziałbym nawet, że dość mocno, czyli większość elementów ma swoje odpowiedniki w "Wszyscy jesteśmy podejrzani". Ale humoru o kilka stopni mniej.

Pachnie Chmielewską, powiedziałbym nawet, że dość mocno, czyli większość elementów ma swoje odpowiedniki w "Wszyscy jesteśmy podejrzani". Ale humoru o kilka stopni mniej.

Jak dla mnie za mało działania kota - tak sympatyczna kicia jak Mopka na pewno mogła znakomicie ubarwić śledztwo :D

Jak dla mnie za mało działania kota - tak sympatyczna kicia jak Mopka na pewno mogła znakomicie ubarwić śledztwo :D

Laboratoria naukowe to jest to! Kotka Mopka, królik Kubuś, dracena i byczek Kajtuś. Przestraszam, dziupciskuje!

Laboratoria naukowe to jest to! Kotka Mopka, królik Kubuś, dracena i byczek Kajtuś. Przestraszam, dziupciskuje!