Studium zdrady. Przygnębiająca książka. Michał od początku był śliskim typem - umiejętnym uwodzicielem i nic więcej. Filarem małżeństwa były wybitne zdolności łóżkowe męża, o czym autor nie omieszkiwał regularnie przypominać. No cóż, dawka cringe'u czasem też się przydaje w tak dołującej historii.

Studium zdrady. Przygnębiająca książka. Michał od początku był śliskim typem - umiejętnym uwodzicielem i nic więcej. Filarem małżeństwa były wybitne zdolności łóżkowe męża, o czym autor nie omieszkiwał regularnie przypominać. No cóż, dawka cringe'u czasem też się przydaje w tak dołującej historii.

Kolejne moje '' przykurzątko '' zaliczone. Są to trzy części powieści, w jednym tomie. Dzięki temu możemy spojrzeć na problem rozpadającego się małżeństwa z trzech rożnych perspektyw . W części pierwszej narratorem jest Michał Biernat, 54 letni lekarz z już ugruntowaną pozycją zawodową, który rzuca ordynaturę w poważnym szpitalu i osiada w nowym ośrodku zdrowia gdzieś na prowincji . Powodem jego decyzji jest tocząca się właśnie jego sprawa rozwodowa. Część druga to spojrzenie na sytuację oczami zdradzonej żony, Barbary, jej myśli uczucia, uczynki . W części trzeciej autor oddaje głos dwudziestoletniemu synowi owego małżeństwa, Andrzejowi. Chociaż relacje chłopaka dotyczą bardziej wyprawy na '' saksy '' do Anglii niż rozwodu rodziców, chociaż tego też, w mniejszej części . Książka została wydana w roku 1989, w roku w którym sporo się działo w naszym szacownym kraju . Zaczęła się '' odwilż '', można było wyżej podnieść głowę i opadnięte ramiona i pisać trochę bardziej prawdziwie . Jednak, niestety autor zdeklarowany członek partii od 1963 roku, napisał swoje powieści gloryfikując socrealizm . W ich treści wyraźnie daje się zauważyć jakie to partia miała jedynie słuszne założenia, jak to w niczym nie przeszkadzała, a wręcz nawet pomagała . W ogóle angielski kapitalizm szczerzy kły i jest zły obskurny i taki niesprawiedliwy , w przeciwieństwie do obecnego ówcześnie u nas socjalizmu który był taki przyjazny, dobry i sprawiedliwy, że sami widzimy co z tego wszystkiego wyszło . Ale wracając do książki. Swoich bohaterów, Kopczyński uczynił niemal idealnymi . Michał Biernat lekarz z powołania którego chwalą wszyscy pacjenci i który jest tak uczciwy, że jak to się mówi popularnie '' nie bierze '' . Owszem, nie bierze kiedy nie potrzebuje, bo jak potrzebował mieszkania, to je '' wziął '' po znajomości i nawet się nie zająknął że może to mało uczciwe .Barbara, żona Michała , to też wprost święta kobieta , tylu facetów jej się umizguje, a ona niewzruszona jak skała, nawet jak już wie że mąż ją zdradza z prawie dwadzieścia lat młodszą pielęgniarką , dalej jest taką cnotką niewydymką .Jedynie Andrzej, trzeci komentator życia swojej rodziny , jest w miarę '' normalnym '' nastolatkiem , chociaż to właśnie on będąc w Anglii na saksach postrzega tamten kapitalizm jak raroga z czerwonymi z nienawiści oczami . Żadna z tych postaci nie przypadła mi do gustu, Michał podstarzały pan doktorek , o takich jak on , moja babcia mawiała kiedyś '' Głowa siwieje, dupa szaleje '' . Barbara rozmemłana pani ekonomistka która sama nie wie do końca czego chce . No i te dzieci, nie do końca rozumiejące co się dzieje między rodzicami . Zdezorientowane i pozostawione samym sobie z tą dezorientacją . Postać głównego bohatera Michała Biernata, jak i autora tej książki Edwarda Kopczyńskiego nie podoba mi się jeszcze z jednego względu . Nigdy nie uzyska mojego szacunku i sympatii osoba która weekendowo uprawia hobby w postaci zabijania bezbronnych zwierząt . Takim osobom mówię zdecydowane NIE i omijam je szerokim łukiem . A '' pan '' Kopczyński, stuletni już prawie staruszek (nie znalazłam nigdzie w internetach wzmianki że umarł) właśnie to czynił . Nie mam więc szacunku, ani dla niego , ani dla jego skądinąd miałkiej powieści .

Kolejne moje '' przykurzątko '' zaliczone. Są to trzy części powieści, w jednym tomie. Dzięki temu możemy spojrzeć na problem rozpadającego się małżeństwa z trzech rożnych perspektyw . W części pierwszej narratorem jest Michał Biernat, 54 letni lekarz z już ugruntowaną pozycją zawodową, który rzuca ordynaturę w poważnym szpitalu i osiada w nowym ośrodku zdrowia gdzieś na...

Ah, cudowny socrealizm, ah, ten słodki PeeReL... Dla zainteresowanych realiami epoki I realiami literatury - TAK. Dla przeciętnego czytelnika, który nie zagłąbi się w meandry cenzury I nie weźmie poprawki na ówczesny rynek wydawniczy - NIE.
Tu nawet mamy do czynienia z wyjazdem do anglii... I ze stanowczym odrzuceniem angielskiego kapitalizmu. Bo taki płytki, fałszywy, oddala ludzi od siebie!

Ah, cudowny socrealizm, ah, ten słodki PeeReL... Dla zainteresowanych realiami epoki I realiami literatury - TAK. Dla przeciętnego czytelnika, który nie zagłąbi się w meandry cenzury I nie weźmie poprawki na ówczesny rynek wydawniczy - NIE.
Tu nawet mamy do czynienia z wyjazdem do anglii... I ze stanowczym odrzuceniem angielskiego kapitalizmu. Bo taki płytki, fałszywy,...

Ah, cudowny socrealizm, ah, ten słodki PeeReL... Dla zainteresowanych realiami epoki I realiami literatury - TAK. Dla przeciętnego czytelnika, który nie zagłąbi się w meandry cenzury I nie weźmie poprawki na ówczesny rynek wydawniczy - NIE.

Ah, cudowny socrealizm, ah, ten słodki PeeReL... Dla zainteresowanych realiami epoki I realiami literatury - TAK. Dla przeciętnego czytelnika, który nie zagłąbi się w meandry cenzury I nie weźmie poprawki na ówczesny rynek wydawniczy - NIE.

Ah, cudowny socrealizm, ah, ten słodki PeeReL... Dla zainteresowanych realiami epoki I realiami literatury - TAK. Dla przeciętnego czytelnika, który nie zagłąbi się w meandry cenzury I nie weźmie poprawki na ówczesny rynek wydawniczy - NIE.

Ah, cudowny socrealizm, ah, ten słodki PeeReL... Dla zainteresowanych realiami epoki I realiami literatury - TAK. Dla przeciętnego czytelnika, który nie zagłąbi się w meandry cenzury I nie weźmie poprawki na ówczesny rynek wydawniczy - NIE.

Niezła powieść obyczajowa, napisana w czasach PRL-u, z perspektywy człowieka żyjącego w tych czasach i będącego całkiem zadowolonym z tego życia...Ten sam wątek jest przedstawiony dwukrotnie- najpierw z punktu widzenia mężczyzny, drugi raz-oczami jego żony. Sporo jest też wspomnień i retrospekcji do okresu II wojny światowej.
Całkiem zabawnie było przenieść się znów w lata 70-te...;)

Niezła powieść obyczajowa, napisana w czasach PRL-u, z perspektywy człowieka żyjącego w tych czasach i będącego całkiem zadowolonym z tego życia...Ten sam wątek jest przedstawiony dwukrotnie- najpierw z punktu widzenia mężczyzny, drugi raz-oczami jego żony. Sporo jest też wspomnień i retrospekcji do okresu II wojny światowej.
Całkiem zabawnie było przenieść się znów w lata...

Miło, że autor zauważył jak trudne bywa dla kobiety łączenie pracy na trzech etatach: pracy zarobkowej, gospodyni domowej i opiekunki do dzieci i jak wszystko to wpływa na (po)życie małżeńskie. Owszem takie rzeczy to dziś już oczywista oczywistość, przynajmniej dla "bardziej oświeconej" części społeczeństwa, jednak za PRLu raczej silny był etos Matki Polki i o czymś takim jak zmęczenie prowadzeniem domu czy wychowywaniem dzieci podczas gdy mąż poświęcał się pracy nie wypadało mówić głośno.
Dobre jest także to, że Kopczyński opisał także wydarzenia z powieści z perspektywy Barbary ("Barbara. Miłość i medycyna") i dorastających dzieci, głównie Andrzeja ("Miłość i medycyna po raz trzeci").

Miło, że autor zauważył jak trudne bywa dla kobiety łączenie pracy na trzech etatach: pracy zarobkowej, gospodyni domowej i opiekunki do dzieci i jak wszystko to wpływa na (po)życie małżeńskie. Owszem takie rzeczy to dziś już oczywista oczywistość, przynajmniej dla "bardziej oświeconej" części społeczeństwa, jednak za PRLu raczej silny był etos Matki Polki i o czymś takim...

Świetna książka!!!

Świetna książka!!!