Ta książka jak dla mnie jest jedną wielką mieszanką poważnych tematów, z zabawnymi tekstami i scenami. Czyli ogółem - super.

Ta książka jak dla mnie jest jedną wielką mieszanką poważnych tematów, z zabawnymi tekstami i scenami. Czyli ogółem - super.

Przeczytałam i mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki.

Przede wszystkim: w tej książce nic się nie działo. Dosłownie ciekawie zaczęło się robić dopiero przy ostatnich 50 stronach. Fabuła w moim odczuciu była po prostu nudna i strasznie mi się ciągnęła, a do tego mam wrażenie, że donikąd nie prowadziła. Zakończenie było pozytywne, ale jednak chyba liczyłam na coś innego. Zupełnie nie mogłam się wciągnąć. Nie pamiętam, kiedy poprzednio miałam takie odczucia przy jakiejkolwiek książce. Fajnie natomiast, że został poruszony ciężki temat alkoholizmu mamy Aideen oraz dążenie do perfekcji przez Meabh. To na plus.

Aideen to postać, którą raczej postawiłabym po stronie "irytujący bohater". Nie była totalnie najgorsza, ale jednak nie pałam do niej sympatią. Cała reszta postaci to płaskie, nieszczególnie wyróżniające się persony. Z bohaterów w zasadzie pamiętam tylko Meabh (ze względu na polskie korzenie) i Kaviego (uwielbiam jego postać). Cała reszta, łącznie z Aideen - która swoją drogą więcej gada, niż robi - nie była w moim odczuciu ciekawa.

Miłość Aideen i Meabh jak dla mnie naciągane. Nie wierzę w chemię między nimi, było po prostu zbyt drętwo i wydarzyło się za mało zbliżeń, żebym mogła wziąć ich relację na poważnie. Zdecydowanie bardziej wierzę w przyjaźń bohaterów, która jest bardzo wiarygodnym i przyjemnym elementem tej historii❤️

Największym plusem, który w zasadzie ratuje tę historię, jest jej humor. Dawno nie spotkałam się z książką tak napakowaną ironicznymi, czasami głupkowatymi żartami. Zawarte tutaj poczucie humoru dostaje ode mnie bardzo dużego plusa.

Nie przypadła mi do gustu. Zabrakło jednak wielu rzeczy🥲

Przeczytałam i mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki.

Przede wszystkim: w tej książce nic się nie działo. Dosłownie ciekawie zaczęło się robić dopiero przy ostatnich 50 stronach. Fabuła w moim odczuciu była po prostu nudna i strasznie mi się ciągnęła, a do tego mam wrażenie, że donikąd nie prowadziła. Zakończenie było pozytywne, ale jednak chyba liczyłam na coś...

Biorąc tę książkę myślałam, że biorę coś lekkiego; jedną ze standardowych książek o młodzieży chodzącej do szkoły i mierzącej się z problemami i… O MÓJ BOŻE jak bardzo się myliłam 😅 (wynikało to z tego, że nie miałam pojęcia o czym jest ta książka).

Czy niektóre rzeczy wydawały mi się absurdalne? Owszem.
Czy niektóre sytuacje (zwłaszcza w końcówce) rozwiązały się za łatwo i za szybko, niż miałoby to miejsce w prawdziwym życiu? Uważam, że tak.
Jednak nie odjęło mi to przyjemności poznawania tych postaci czy humoru, który w sobie ta książka miała.
Przeżywałam całą masę problemów z główną bohaterką. Maskowała swoje problemy pomaganiem innym oraz na codzień żyła z rodzicem uzależnionym od alkoholu. Mamy tutaj też bohaterów, którzy stawiają sobie zbyt wysokie wymagania, którzy czują się samotni czy też niewystarczająco dobrzy i myślę, że są to problemy, które w aktualnie otaczającym nas świecie są bardzo częste.

Pamiętajmy, że wypowiedzenie swoim najbliższym ostatniego zdania, które w tej książce pada jest niezwykle ważne!

Biorąc tę książkę myślałam, że biorę coś lekkiego; jedną ze standardowych książek o młodzieży chodzącej do szkoły i mierzącej się z problemami i… O MÓJ BOŻE jak bardzo się myliłam 😅 (wynikało to z tego, że nie miałam pojęcia o czym jest ta książka).

Czy niektóre rzeczy wydawały mi się absurdalne? Owszem.
Czy niektóre sytuacje (zwłaszcza w końcówce) rozwiązały się za łatwo...

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Druga połowa okazała się naprawdę w dobra — ale na samym początku... coś nie zagrało.

Pierwsze spotkanie dwóch głównych bohaterek, po którym wszystko zmienia... było bardzo niesmaczne. Nie mówię tu o akcji ze schodami, ale o zachowaniu dziewczyn w szatni. Poza tym w całej powieści można znaleźć kilka fragmentów, które również językowo nie zachwycają, ten rodzaj humoru jest po prostu... prostacki. No i kto, na litość boską, wymyślił, by przed egzaminem wyrwać sobie wszystkie rzęsy? To zdecydowanie nienormalne...

I ja naprawdę rozumiem chęć niećwiczenia na lekcjach WF-u. Ale... (w dodatku respektowana) kartka z usprawiedliwieniem od rodzica ze względu na dżumę czy syfilis dziecka? Wiecie, sama z najwyższą chęcią też bym z tego skorzystała, ale wątpię, by jakikolwiek nauczyciel to przyjął, bo... no błagam 🤷‍♀️

Im dalej, tym jednak lepiej. Dzięki interesującym ,,przysługom" (włamywanie się do gabinetów itd) robi się ciekawiej, choć relacja romantyczna ciągle pozostaje  nieco drętwa. Kwestia przyjaźni została tu poruszona chyba najlepiej. Miły jest też fakt, że Meabh ma w jakimś stopniu polskie korzenie, choć w sumie poza jej nazwiskiem i kilkoma wzmiankami nic to nie wnosi.

Poza tym jednak średnio polecam tę książkę — bohaterki są irytujące, ,,miłość", mało przekonująca, a większość wydarzeń jest mało prawdopodobna. Autorce chyba najbardziej zależało na wyeksponowaniu humoru, w kontrze do poważniejszych tematów, takich jak alkoholizm matki... Tylko ten usilny komediowy ton zaburzył realność niektórych zdarzeń i jeszcze bardziej podkreślił pewną sztuczność tej historii.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Druga połowa okazała się naprawdę w dobra — ale na samym początku... coś nie zagrało.

Pierwsze spotkanie dwóch głównych bohaterek, po którym wszystko zmienia... było bardzo niesmaczne. Nie mówię tu o akcji ze schodami, ale o zachowaniu dziewczyn w szatni. Poza tym w całej powieści można znaleźć kilka fragmentów, które również...

📖🐲
DNF str. 52
Niestety ta książka mnie nudzi, bo narratorka strasznie dużo gada, a mało robi. 😜 Poniekąd rozumiem, że to pewnie wynika z jej sytuacji rodzinnej i problemu z pijącą matką, ale po prostu nie mam ochoty męczyć się z nią przez całą książkę. Poza tym mam alergię na dziewczyny, które unikają ćwiczeń fizycznych. Uważam to za mega słabe i robienie sobie krzywdy na przyszłość, więc promowanie takiej postawy w książkach dla młodzieży nie jest według mnie dobre.

Mimo wszystko styl pisania nie jest zły, ironiczne poczucie humoru też w zasadzie powinno mi się podobać, ale to niestety okazało się za mało w tym przypadku. Daję wobec tego piątkę, jednak szansa na to, że kiedyś ją dokończę, jest właściwie zerowa.

📖🐲
DNF str. 52
Niestety ta książka mnie nudzi, bo narratorka strasznie dużo gada, a mało robi. 😜 Poniekąd rozumiem, że to pewnie wynika z jej sytuacji rodzinnej i problemu z pijącą matką, ale po prostu nie mam ochoty męczyć się z nią przez całą książkę. Poza tym mam alergię na dziewczyny, które unikają ćwiczeń fizycznych. Uważam to za mega słabe i robienie sobie krzywdy na...

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Była fajna, szybko się ją czytało, ale to właściwie tyle. Nie poruszyła mnie jakoś mocno. Była po prostu ok.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Była fajna, szybko się ją czytało, ale to właściwie tyle. Nie poruszyła mnie jakoś mocno. Była po prostu ok.

Miałam ochotę walnąć główną bohaterkę, choć nie powinnam się jej czepiać. W końcu byłam taka sama ((:

Miałam ochotę walnąć główną bohaterkę, choć nie powinnam się jej czepiać. W końcu byłam taka sama ((:

„ᴛęsᴋɴɪᴌᴀś ᴢᴀ ᴋɪᴍś ɪ ᴄʜᴄɪᴀᴌᴀś ᴘᴏᴄᴢᴜć, żᴇ ᴛᴀ ᴏsᴏʙᴀ ᴢɴᴏᴡᴜ ᴄɪę ᴋᴏᴄʜᴀ. ᴛᴏ ᴡᴄᴀʟᴇ ɴɪᴇ ᴊᴇsᴛ żᴀᴌᴏsɴᴇ. ᴛᴏ ᴡ ᴋᴏńᴄᴜ ᴛᴡᴏᴊᴇ sᴇʀᴄᴇ, ᴄᴋʟɪᴡᴇ ɪ sᴇɴᴛʏᴍᴇɴᴛᴀʟɴᴇ."

Książka „To nie mój problem" to historia przepełniona dobrym humorem a także i bólem. Autorka świetnie ukazuje nam tutaj nastoletnie problemy a akcja toczy się głównie w szkolnych murach.
Historia kierowana jest do młodszych czytelników, przez co można powiedzieć, że średnio przypadła mi do gustu bo jednak wolę takie mroczniejsze klimaty, aczkolwiek była to taka przyjemna odskocznia od codzienności. Coś co bardzo mi się spodobało to sposób, w który autorka przedstawiła moc przyjaźni. Można zauważyć, że prawdziwi przyjaciele nigdy nie zostawią cię sam na sam z problemami i zawsze będą służyć pomocą. Drugą kwestią jest przedstawienie ludzkich problemów, z którymi tak naprawdę zmierza się wiele ludzi dookoła i pokazanie, że każdy jest człowiekiem niezależnie od sytuacji materialnej. Główny morał płynący do nas z tej historii to to aby nie bać się prosić o pomoc. Nie jest to nic złego ❤️
Cała historia jest bardzo urocza i wiele razy się śmiałam pod nosem. Zwłaszcza kiedy nasza bohaterka wymyślała cudowne wymówki by nie ćwiczyć na wf 🥹
Zdecydowanie najbardziej uwielbiałam te momenty z całej książki haha
Jeśli lubicie „Perfect on paper" to pokochacie również tą książkę!

„ᴛęsᴋɴɪᴌᴀś ᴢᴀ ᴋɪᴍś ɪ ᴄʜᴄɪᴀᴌᴀś ᴘᴏᴄᴢᴜć, żᴇ ᴛᴀ ᴏsᴏʙᴀ ᴢɴᴏᴡᴜ ᴄɪę ᴋᴏᴄʜᴀ. ᴛᴏ ᴡᴄᴀʟᴇ ɴɪᴇ ᴊᴇsᴛ żᴀᴌᴏsɴᴇ. ᴛᴏ ᴡ ᴋᴏńᴄᴜ ᴛᴡᴏᴊᴇ sᴇʀᴄᴇ, ᴄᴋʟɪᴡᴇ ɪ sᴇɴᴛʏᴍᴇɴᴛᴀʟɴᴇ."

Książka „To nie mój problem" to historia przepełniona dobrym humorem a także i bólem. Autorka świetnie ukazuje nam tutaj nastoletnie problemy a akcja toczy się głównie w szkolnych murach.
Historia kierowana jest do młodszych...

Dla tych, którzy nie byli w stanie dosięgnąć koła ratunkowego. Po prostu płyn, aby móc je znaleźć.

„- Twoje serce zostało zdeptane. Tęskniłaś za kimś i chciałaś poczuć, że ta osoba znowu cię kocha. To wcale nie jest żałosne. To w końcu twoje serce, ckliwe i sentymentalne. Właśnie takie na być i przykro mi, że uznał, że może je złamać, ale to on popełnił błąd, nie ty.”

To nie mój problem — Ciara Smyth

[reklama]

Problemy
Każdy z nas posiada własne problemu. A problemy otaczają cały świat. Otaczają naszych bliskich.

Problemami są również ludzie, och zachowanie czy charakter, nie raz przynoszą nam problem. A w szczególności decyzję. Za podjęte decyzję musimy ponosić konsekwencje, które także podchodzą pod problemy.

Jednak w tym wszystkim nie dostrzegamy, aby pomagać osobą, którzy nie radzą sobie z problemami. Wiele osób nie jest w stanie poprosić o pomoc z wielu względów. Słabości czy leków.

Jedno wyciągnięcie ręki jest w stanie uratować kogoś życie. Pomoc jest niczym koło ratunkowe. Mam nadzieję, że ktoś je do was rzuci.

„To, że ktoś obiecuje wam, że jest w stanie zrobić coś, co wam się podoba, wcale nie oznacza, że jest to możliwe.”

To nie mój problem.

Gdy poznawałam tą historię, nie byłam do niej przekonana. Męczyłam się z wielu względów, ale głównym czynnikiem była główna bohaterka — Aideen. Była ona dla mnie nie jasna, a nie taz irytująca. Jej tok myślenia nie raz mnie zrażał, nie mogłam pojąć, jakie ma one podejście do życia.

Jednakże akcja po niespodziewanej scenie ze schodami, zaczęła bardziej skupić swoją uwagę. Historia stała się dla mnie ciekawsza, jak i przemyślenia bohaterów, jak i w szczególności Aideen stały się dla mnie jaśniejsze.

Nie zaprzeczę faktu, że tą historię polubiłam w szczególności za morał, jaki niesie ta książka. Ukazywane są problemy młodzieży, jak i rodzin co pokazuję ogromną wartość tej historii.

Pod sumując „To nie mój problem”. Ta książka tknęła moje młodsze serce i przy końcu bardzo się wzruszyłam.

Ta historia idealnie pasuję na jesienny wieczór, gdyż akcja toczy się również w szkole, co czuć już na początku. Jednakże klimat szkoły tylko polepsza tą lekturę.

Dla tych, którzy nie byli w stanie dosięgnąć koła ratunkowego. Po prostu płyn, aby móc je znaleźć.

„- Twoje serce zostało zdeptane. Tęskniłaś za kimś i chciałaś poczuć, że ta osoba znowu cię kocha. To wcale nie jest żałosne. To w końcu twoje serce, ckliwe i sentymentalne. Właśnie takie na być i przykro mi, że uznał, że może je złamać, ale to on popełnił błąd, nie ty.”

To...

Mam problem z tą książką. Z jednej strony odsłania problemy nastolatków, z drugiej... no, nie dla mnie.
Przeczytałam do końca, ale mam niesmak, którego nie jestem w stanie dookreślić. Długo nie mogłam się wciągnąć w treść, od połowy było lepiej, najlepsze zakończenie..
Ciekawa, owszem, ale bardzo 'równościowa' - to chyba najlepsze słowo do określenia treści. Jeśli ktoś nie przepada za tego typu lekturą - nie polecam.

Mam problem z tą książką. Z jednej strony odsłania problemy nastolatków, z drugiej... no, nie dla mnie.
Przeczytałam do końca, ale mam niesmak, którego nie jestem w stanie dookreślić. Długo nie mogłam się wciągnąć w treść, od połowy było lepiej, najlepsze zakończenie..
Ciekawa, owszem, ale bardzo 'równościowa' - to chyba najlepsze słowo do określenia treści. Jeśli ktoś nie...