Bardzo ciekawa, powściągliwa i strasznie smutna.....

Bardzo ciekawa, powściągliwa i strasznie smutna.....

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Brytyjską rodzinę królewską trzeba lubić. Ich kulturę, zasady i cały tajemniczy klimat, który ich otacza. Mnie ich obraz zainteresował gdy zwiedzałam Londyn. Dlatego wiedziałam, że się nie zawiodę gdy sięgnę po książkę tej autorki. Dzieciństwo dwóch najbardziej rozpoznawalnych dziewczynek na świecie, które nie byłoby ciekawe gdyby nie ich guwernantka. Czasy wojny i abdykacji, miłości i koronacji. Polecam.

Brytyjską rodzinę królewską trzeba lubić. Ich kulturę, zasady i cały tajemniczy klimat, który ich otacza. Mnie ich obraz zainteresował gdy zwiedzałam Londyn. Dlatego wiedziałam, że się nie zawiodę gdy sięgnę po książkę tej autorki. Dzieciństwo dwóch najbardziej rozpoznawalnych dziewczynek na świecie, które nie byłoby ciekawe gdyby nie ich guwernantka. Czasy wojny i...

Marion Crawford - przez wiele lat tkwiąca w niepamięci niezwykle istotna postać we współczesnej historii rodziny Windsorów. Kobieta, która poświęciła swoją młodość, by wychować dwie księżniczki później popełniła, jak się okazało, brzemienny w skutki błąd, kosztujący ją zbyt wiele. Crawfie, jak nazywały ją dziewczynki, spisała swoje wspomnienia z pracy w pałacu, które zostały wydane w formie książki "The Little Princesses". Furia królowej matki nie znała granic, a księżniczka Elżbieta poczuła się zdradzona. Nie miało tu żadnego znaczenia, że obraz wyłaniający się z książki był niezwykle pochlebny. Raz utraconego zaufania nie sposób odzyskać.

Książka Tessy Arlen "W królewskiej służbie" opowiada o losach królewskiej guwernantki z jej perspektywy. Skala poświęcenia Marion jest dość mocno w tekście podkreślona. Czytelnik czuje współczucie ze względu na to, co ją spotkało. Część osób zapewne powie, że kara była zbyt dotkliwa, ale warto też pochylić się na tym czy my chcielibyśmy, aby ktoś, kogo darzyliśmy bezwzględnym zaufaniem opowiadał o nas i jeszcze na tym zarabiał?
Książkę czytało się sprawnie, ale trochę zabrakło mi historycznego kontekstu, zwłaszcza początkowe przeskoki czasowe są trochę zbyt duże.

Marion Crawford - przez wiele lat tkwiąca w niepamięci niezwykle istotna postać we współczesnej historii rodziny Windsorów. Kobieta, która poświęciła swoją młodość, by wychować dwie księżniczki później popełniła, jak się okazało, brzemienny w skutki błąd, kosztujący ją zbyt wiele. Crawfie, jak nazywały ją dziewczynki, spisała swoje wspomnienia z pracy w pałacu, które...

Książka ciekawa, ale styl mógłby być nieco lepszy, bardziej wyrobiony. Przez to miałam wrażenie, że zapoznaję się ze zlepkiem artykułów prasowych. Jeśli ktoś interesuje się brytyjską rodziną królewską, to na pewno mu się spodoba, ale jeśli ktoś szuka po prostu ciekawej lektury - to już niekoniecznie.
Dużo szczegółów, które, jak zgaduję, mają zbudować atmosferę, ale mnie jakoś przytłoczyły.
Ogółem: może być, ale szału nie ma.

Książka ciekawa, ale styl mógłby być nieco lepszy, bardziej wyrobiony. Przez to miałam wrażenie, że zapoznaję się ze zlepkiem artykułów prasowych. Jeśli ktoś interesuje się brytyjską rodziną królewską, to na pewno mu się spodoba, ale jeśli ktoś szuka po prostu ciekawej lektury - to już niekoniecznie.
Dużo szczegółów, które, jak zgaduję, mają zbudować atmosferę, ale mnie...

Książka zwróciła moja uwagę delikatną, a jednocześnie wytworną okładką. Jej treść jest równie subtelna, może niezbyt dynamiczna, ale niezwykle ciekawa. Powieść porusza bardzo popularną ostatnio tematykę rodziny królewskiej w Wielkiej Brytanii. Tym razem poznać możemy losy monarchii w okresie od 1931 do 1957 roku. Pokazana jest ona oczami Marion Crawford, guwernantki księżniczek - Elżbiety i Małgorzaty (córek króla Jerzego VI i jego żony Elżbiety).

Marion Crawford (nazywana przez przełożonych i swoje podopieczne Crawfie),to postać autentyczna. Poświęciła szesnaście lat swojego życia, aby zająć się nauczaniem i służyć pomocą w wychowaniu małych księżniczek. W czasie zatrudnienia była traktowana przez króla, królową i ich córki niemal jak członek rodziny. Jadała z nimi posiłki, razem spędzali część wakacji, podróżowali. Królowa miała do Crawfie zaufanie, często rozmawiały na tematy związane z edukacją i trudnościami wychowawczymi dotyczącymi księżniczek. Przez kilkanaście lat służby Crawfie pokochała Lilibet i Małgorzatę niemal jak córki. Bardzo się zbliżyły do siebie szczególnie podczas trwania II wojny światowej, kiedy to Jerzy VI i jego żona nie mieszkali wraz z córkami, mieli w tym czasie wiele innych, ważnych dla kraju obowiązków. Dla księżniczek Elżbiety i Małgorzaty ich guwernantka była nie tylko nauczycielką, ale także powierniczką ich sekretów i przyjaciółką. To ona kibicowała Lilibet w drodze do jej małżeńskiego szczęścia. Królewska para nie wyrażała zgody na ślub następczyni tronu z greckim księciem Filipem. Za wszelką cenę chcieli wymusić na przyszłej królowej zmianę kandydata na męża. Wtedy to, po wsparcie, radę i pocieszenie przychodziła starsza z królewskich córek właśnie do Marion.
Podczas jednego z pobytów Crawford u matki w Szkocji, odnowiła ona dawną znajomość z młodzieńczą miłością. Z tego powodu po latach wiernej, chociaż mało satysfakcjonującej finansowo, służby Marion chciała zakończyć swoją edukacyjną misję, pragnęła wyjść za mąż i ułożyć sobie prywatne życie. Bardzo nieprzychylnie na wiadomość o planowanym odejściu z pałacu zareagowała matka księżniczek. Niemal wymusiła ona na guwernantce pozostanie na służbie, aż do osiągnięcia dorosłego wieku przez sprawiającą problemy wychowawcze Małgorzatę. Crawford, bardzo profesjonalnie i z dużym oddaniem podchodziła do powierzonych obowiązków, dlatego też zgodziła się na taką umowę, oddalając tym samym w czasie swoje szczęście osobiste. Po wygaśnięciu zawartej z królową umowy, Marion w dalszym ciągu była blisko rodziny Windsor'ów, często też odwiedzała ją księżniczka Elżbieta z małym Karolkiem. Jednak poprawne relacje byłej guwernantki z rodziną królewską zburzyło pewne wydarzenie, które tak naprawdę było skutkiem nieporozumienia.

Co takiego się stało, że wieloletnie, dobrze układające się relacje Crawfie z „royalsami” rozpadły się? Dlaczego zachowanie byłej guwernantki wywołało takie wielkie oburzenie na dworze królewskim, i nie tylko? Tego możecie się dowiedzieć zagłębiając się w powieści „W służbie królowej”.

Jeżeli szukacie w tej książce plotek i sensacji, to niestety ich tu nie znajdziecie. Powieść ciepło, choć niezwykle powściągliwie ukazuje codzienne życie rodziny królewskiej, ich zwyczaje, sposoby spędzania wolnego czasu, celebrowanie wspólnych posiłków. To miało swój urok, czuło się w opowiedzianej historii 100% Wielkiej Brytanii i angielskich konwenansów.
Powieść napisana jest, powiedziałabym, w dyplomatycznym stylu. Mimo, że ukazane są tu wady i potknięcia rodziny Windsor'ów, to jednak nie jest to otwarty atak na „royalsów”. Zastosowanie tak powściągliwego i wyważonego stylu jeszcze bardziej podkreślało klimat i etykietę jaka panowała w królewskiej rodzinie i wśród pracowników ich posiadłości.
Książka bardzo przypadła mi do gustu. Moja czytelnicza wyobraźnia przeniosła mnie do pałacu, gdzie pod bacznym okiem Marion Crawford bawiły się małe, rozbrykane księżniczki. To było bardzo miłe doświadczenie. Niezwykle przypadły mi również do gustu sceny opisujące przygotowania do ślubu księżniczki Elżbiety i księcia Filipa – projektowanie ślubnej sukni, wybór kreacji dla królowej, księżniczki Małgorzaty i Crawfie oraz druhen, opisy strojnych kapeluszy i biżuterii.
Polecam!

Książka zwróciła moja uwagę delikatną, a jednocześnie wytworną okładką. Jej treść jest równie subtelna, może niezbyt dynamiczna, ale niezwykle ciekawa. Powieść porusza bardzo popularną ostatnio tematykę rodziny królewskiej w Wielkiej Brytanii. Tym razem poznać możemy losy monarchii w okresie od 1931 do 1957 roku. Pokazana jest ona oczami Marion Crawford, guwernantki...

Jestem fanką Rodziny Windsor'ów. Czytam i oglądam dużo na ich temat - "różowych" news'ów unikam.
W SŁUŻBIE KRÓLOWEJ jest kolejną książką obdzierającą Royalsów z ich nieskazitelnego wizerunku.
Czy warto przeczytać? Oczywiście!

Jestem fanką Rodziny Windsor'ów. Czytam i oglądam dużo na ich temat - "różowych" news'ów unikam.
W SŁUŻBIE KRÓLOWEJ jest kolejną książką obdzierającą Royalsów z ich nieskazitelnego wizerunku.
Czy warto przeczytać? Oczywiście!

Dużo lepsza niż "Guwernantka Królowej." Przedstawia więcej faktów z życia Craftie.
Niestety ta pozycja utwierdza w przekonaniu, że dozgonna służba dla Windosrów nigdy się nie opłaca.

Dużo lepsza niż "Guwernantka Królowej." Przedstawia więcej faktów z życia Craftie.
Niestety ta pozycja utwierdza w przekonaniu, że dozgonna służba dla Windosrów nigdy się nie opłaca.

Sama historia przedstawiona w książce jest faktycznie bardzo ciekawa. Równie ciekawy nie jest niestety sposób jej przedstawienia. Czytanie dłużyło mi się i wiele było nudnych, ciągnących się fragmentów.

Sama historia przedstawiona w książce jest faktycznie bardzo ciekawa. Równie ciekawy nie jest niestety sposób jej przedstawienia. Czytanie dłużyło mi się i wiele było nudnych, ciągnących się fragmentów.

Życie brytyjskiej rodziny królewskiej od lat fascynuje ludzi na całym świecie, ponieważ mnóstwo spraw związanych z członkami tej rodziny owiewanych jest tajemnicą. Rok temu śmierć królowej Elżbiety II stała się ogromnym krokiem, nieuchronnie prowadzącym do zmian, jednak myślę, że nie tylko mi trudno przyzwyczaić się do tego, że głową Wielkiej Brytanii jest teraz król Karol.

Książka "W służbie królowej" autorstwa Tessy Arlen to opowieść o dorastaniu księżniczek opowiedziana z bardzo interesującej perspektywy- przez ukochaną guwernantkę Elżbiety i Małgorzaty- Marion Crawford. Dzięki Marion poznajemy wiele ciekawych wątków dotyczących rodziny królewskiej i otrzymujemy obraz dwóch zwyczajnych dziewczynek, które tak jak inne dzieci przeżywały wiele rozterek dotyczących dzieciństwa, wieku dorastania oraz młodości, a przy tym musiały mierzyć się z ogromem nakazów, zakazów oraz obowiązków.

Marion Crawford nie jest postacią fikcyjną. To młoda dziewczyna, która pewnego dnia postanowiła na krótki czas trzech miesięcy objąć stanowisko guwernantki księżniczek, a ostatecznie poświęciła im na wyłączność ogromny kawałek swojego życia, ponieważ służbie dla rodziny królewskiej oddawała się przez całe 16 lat, zaniedbując swoje życie osobiste. Chociaż książka opowiada o wychowywaniu i edukacji księżniczek, to jednak główną bohaterką oraz narratorką jest właśnie Marion Crawford, która tuż po udaniu się na emeryturę wywołała (w dobrej wierze?) głośny skandal i ujawniła to, co rodzina królewska chciała zachować w sekrecie.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, a nawiązania do historii świata sprawiają, że z każdą stroną zyskuje ona na autentyczności.
Myślę, że jest to idealne uzupełnienie obrazu życia królowej Elżbiety II, pokazane z bardzo ciekawej perspektywy.
To lektura obowiązkowa dla miłośników serialu "The Crown" oraz wszystkich, którzy interesują się historią współczesną oraz samą rodziną królewską.

Książkę otrzymałam od wydawnictwa Świat Książki w ramach Klubu Recenzenta NK za co bardzo dziękuję :)

Życie brytyjskiej rodziny królewskiej od lat fascynuje ludzi na całym świecie, ponieważ mnóstwo spraw związanych z członkami tej rodziny owiewanych jest tajemnicą. Rok temu śmierć królowej Elżbiety II stała się ogromnym krokiem, nieuchronnie prowadzącym do zmian, jednak myślę, że nie tylko mi trudno przyzwyczaić się do tego, że głową Wielkiej Brytanii jest teraz król...