To była naprawdę dobra książka. Bardzo ciekawa i niespotykana intryga, zaskakujący przebieg akcji, podobnie zakończenie. Szczerze mówiąc to jestem pełna podziwu dla autora bo chyba nie każdy potrafiłby wymyślić takie wątki i poprowadzić tak swoich bohaterów.

To była naprawdę dobra książka. Bardzo ciekawa i niespotykana intryga, zaskakujący przebieg akcji, podobnie zakończenie. Szczerze mówiąc to jestem pełna podziwu dla autora bo chyba nie każdy potrafiłby wymyślić takie wątki i poprowadzić tak swoich bohaterów.

Naprawdę wciągający po same uszy kryminał, z niesamowitymi zwrotami akcji i zagadkami. Miałem okazję równolegle słuchać audiobooka Ch. Cartera z jego serii psychopatycznych zabójców (Geniusz zbrodni),czyli podobna historia i...nawet nie chce mi się już wyzłośliwiać nad postrzeganiem świata przez Amerykanów i Europejczyków.
Piękna, czasem zmysłowa, czasem przerażająca, choć właściwie cały czas zatrważająca historia opowiedziana w tej książce zostaje w głowie na długie dni. Wielowymiarowe postaci, nic nie jest czarne lub białe i generalnie jest...dziwnie. Jeśli komuś to porównanie się nie spodoba, to przepraszam - ale to tak jakby "Miasteczko Twin Peaks" zmiksować z literaturą H. Cobena. Zaginięcia, tajemnice, morderstwa, rodzinne tragedie. Niesamowite ile jest emocji i historii w tej książce.
Zaznaczam, że jest to książka w jakiś sposób powiązana z inną pozycją tego Autora, "Manuskrypt niedokończony" i chyba od tej książki powinno się zacząć, aby finalnie przeczytać posłowie Autora - przynajmniej tak to jest sugerowane na koniec.

Naprawdę wciągający po same uszy kryminał, z niesamowitymi zwrotami akcji i zagadkami. Miałem okazję równolegle słuchać audiobooka Ch. Cartera z jego serii psychopatycznych zabójców (Geniusz zbrodni),czyli podobna historia i...nawet nie chce mi się już wyzłośliwiać nad postrzeganiem świata przez Amerykanów i Europejczyków.
Piękna, czasem zmysłowa, czasem przerażająca,...

Gabriel - były żandarm, budzi się w hotelu, nie pamiętajac tego kim jest, gdzie się znajduje i jaki jest rok. Minęło dwanaście lat od kiedy zaginęła jego córka, a on rozpoczął jej poszukiwania. Teraz musi cofnąć się do początku tej sprawy i powoli odkrywać co wydarzyło się naście lat temu.

Sam pomysł na fabułę jest bardzo fajny. Dużo się dzieje od samego początku, nie brakuje tu tempa, zagadek, niedopowiedzeń. Bardzo dobrze są też skonstruowane bohaterowie.

Im głębiej w las tym więcej dziwaczności. Niektóre wątki są dla mnie mocno naciągane. Nie podoba mi się ignorowanie faktów kulturowych, główny bohater bez trudu dogaduje się z każdym bez względu na to, czy będzie to Polska czy Belgia. Ma nieograniczone fundusze mimo, że nie ma pracy, nie stanowi dla niego aż takiego problemu rozwiązanie śledztwa, które zanim stracił pamięć, trwało 12 lat.

To mogła być bardzo dobra książka, ale zbyt duża liczba "niedociągnięć" obniża jej ocenę. Trochę tego wszelkiego było za dużo.

🔥 Ocena 1-10: 6,5
⭐️ Za książkę dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca

Gabriel - były żandarm, budzi się w hotelu, nie pamiętajac tego kim jest, gdzie się znajduje i jaki jest rok. Minęło dwanaście lat od kiedy zaginęła jego córka, a on rozpoczął jej poszukiwania. Teraz musi cofnąć się do początku tej sprawy i powoli odkrywać co wydarzyło się naście lat temu.

Sam pomysł na fabułę jest bardzo fajny. Dużo się dzieje od samego początku, nie...

Każdy z nas oczekuje zupełnie innych wrażeń czytając książkę. I dobrze. W tym przypadku nie podzielam tak wysokich not.😥 I zakończenie również 👎

Każdy z nas oczekuje zupełnie innych wrażeń czytając książkę. I dobrze. W tym przypadku nie podzielam tak wysokich not.😥 I zakończenie również 👎

Dość zawikłana fabuła, postaci mocne, wyraziste. Autor kilkukrotnie naprowadza nas na fałszywe tropy. Jest mroczno, momentami okrutnie, sam zamysł intrygujący. Niestety zakończenie psuje efekt.

Dość zawikłana fabuła, postaci mocne, wyraziste. Autor kilkukrotnie naprowadza nas na fałszywe tropy. Jest mroczno, momentami okrutnie, sam zamysł intrygujący. Niestety zakończenie psuje efekt.

Autor w swojej powieści buduje intrygujący świat pełen tajemnic i napięcia. Zaginięcie siedemnastoletniej Julie stanowi centralny punkt, wokół którego kręci się cała opowieść. Gabriel Moscato, porucznik żandarmerii i ojciec dziewczyny, staje się centralną postacią, w której obsesyjne śledztwo wciąga czytelnika od pierwszych stron. Thilliez wnikliwie oddaje atmosferę społeczności, ukazując relacje między mieszkańcami i ich związki z zaginięciem Julie. To miasteczko staje się niemal jak dodatkowy bohater, skrywający liczne tajemnice, które stopniowo ujawniają się w miarę rozwoju fabuły. Informacja, że minęło dwanaście lat od zaginięcia nastolatki, zaskakuje Gabriela i czytelnika, wprowadzając nowe pytania i wątki. Dzięki temu zabiegowi, wraz z głównym bohaterem, odkrywamy prawdę i krok po kroku docieramy do niezwykle zaskakującego finału.
"Zdarzyło się dwa razy" to literacka podróż przez labirynt tajemnic, obsesyjnych śledztw i surrealistycznych wydarzeń. Thilliez nie tylko kreuje fascynującą fabułę, lecz również zagłębia się w psychikę bohaterów, zabierając czytelnika w emocjonującą podróż, która trwa aż do ostatnich stron. Dla mnie jest to nietuzinkowa i oryginalna książka, która zapada w pamięć i zdecydowanie wyróżnia się na tle innych. Polecam bardzo!

Autor w swojej powieści buduje intrygujący świat pełen tajemnic i napięcia. Zaginięcie siedemnastoletniej Julie stanowi centralny punkt, wokół którego kręci się cała opowieść. Gabriel Moscato, porucznik żandarmerii i ojciec dziewczyny, staje się centralną postacią, w której obsesyjne śledztwo wciąga czytelnika od pierwszych stron. Thilliez wnikliwie oddaje atmosferę...

Zastanawiam się skąd te pochlebne opinie? Książka zapowiadała się nieźle, ale po paru rozdziałach akcja zaczęła wlec się niemiłosiernie, zero akcji, tempa, miałkie postaci, coraz więcej wątków, a emocji coraz mniej. Dla mnie strata czasu. Nuda.

Zastanawiam się skąd te pochlebne opinie? Książka zapowiadała się nieźle, ale po paru rozdziałach akcja zaczęła wlec się niemiłosiernie, zero akcji, tempa, miałkie postaci, coraz więcej wątków, a emocji coraz mniej. Dla mnie strata czasu. Nuda.

Uwielbiam thrillery, w których głównym motywem jest poszukiwanie zaginionych osób. Dlaczego? Bo to, czy ostatecznie osoba okaże się martwa czy żywa za każdym razem jest dla mnie niemałym zaskoczeniem. Lubię czuć dreszczyk emocji i tę niepewność towarzyszącą głównemu bohaterowi, który potyka się o poszlaki, lawiruje w dowodach i przeszukuje miejsca pobytu zaginionego.

Po przeczytaniu więc opisu książki Francka Thillieza, francuskiego pisarza, nie mogłam przejść obok obojętnie. Zdarzyło się dwa razy jest kontynuacją "Manuskryptu niedokończonego" - od razu zdradzę, że nie czytałam pierwszej części. I na szczęście nijak nie przeszkodziło mi to w odbiorze lektury. W ogóle mam wrażenie, że brak znajomości poprzedniego tomu sprawił, że "Zdarzyło się dwa razy" odebrałam mocniej, wyraźniej i kompletnie przepadłam w historii.

Ale po kolei.

Kiedy w 2008 roku znika siedemnastoletnia Julie, porucznik żandarmerii, Gabriel Moscato gotów jest nawet wskoczyć w ogień, by odnaleźć córkę. Wpada w wir obsesyjnych poszukiwań, które momentami zderzają się z szaleństwem. Pewnego dnia melduje się w hotelu Falaise, a po dość dziwnej nocy budzi się w nieswoim pokoju na innym piętrze. Gdy idzie do recepcji wyjaśnić sytuację okazuje się, że jest rok 2020. Od zaginięcia jego córki nie minęły miesiące, lecz lata...

W międzyczasie w Sagas, górskim miasteczku, znalezione zostają zwłoki młodej dziewczyny. Stawia to na nogi całą żandarmerię, w tym kapitana Paula Lacroixa. Czy znaleziona dziewczyna to zaginiona przed laty Julie? Skąd ten nagły zanik pamięci u Gabriela? Dokąd zaprowadzą bohaterów kolejne poszlaki? Może nad porzucony domek gdzieś w górach?

"Zdarzyło się dwa razy" to niesamowita, porywająca i trzymająca w napięciu historia. Rozdziały są dość krótkie, co przyspiesza akcję i nadaje całości specjalnego charakteru. Jest dynamicznie, mrocznie oraz zdecydowanie emocjonująco. Każdy wątek śledzi się z równie dużym zaangażowaniem, chociaż ten związany z zanikiem pamięci u Gabriela jakoś najmocniej przypadł mi do gustu. Dzięki temu zupełnie nie miałam pojęcia, co się wydarzy ani co się wydarzyło. Śledziłam więc tę opowieść na dwóch płaszczyznach czasowych, w obu czując się jak zagubiona, smarkata nastolatka.

Franck Thilliez cudownie poradził sobie z kreacją bohaterów. Byli realistyczni. Wady zderzały się z kilkoma zaletami, a brudne, ciężkie życie niemal przygniatało ich do ziemi. Po wydarzeniach, jakie autor im zaserwował, ja z pewnością bym się już nie podniosła.

Podobało mi się, że w "Zdarzyło się dwa razy" każdy wątek został doskonale przemyślany. Nie znalazłam ani jednego braku, ani jednego niedopowiedzenia. Wszystko ostatecznie ułożyło się w jasną całość, po której nie mogłam się przez kilka godzin pozbierać. Zakończenie mną wstrząsnęło. Zupełnie nie spodziewałam się, że historia potoczy się w takim kierunku.

W książce zaledwie jeden moment nie do końca mnie urzekł. Mowa o Louise (córce Paula) i jej chłopaku - przeczuwałam taki rozwój wydarzeń. Poza tym Louise momentami przypominała Julie, jakby autor na siłę próbował stworzyć analogię: ojciec, który nie zna własnej córki.

Podsumowując, "Zdarzyło się dwa razy" to majstersztyk. Książka pochłania od pierwszej do ostatniej strony. Wzbudza emocje na potęgę, wciąga w wir zaskakujących i mocnych wydarzeń, a dodatkowo pobudza wyobraźnię do maksimum. Nie trzeba czytać pierwszej części, by nadążyć, co jest moim zdaniem dużym plusem. Franck Thilliez stworzył wspaniałą historię, o której szybko nie zapomnę. Polecam.

Uwielbiam thrillery, w których głównym motywem jest poszukiwanie zaginionych osób. Dlaczego? Bo to, czy ostatecznie osoba okaże się martwa czy żywa za każdym razem jest dla mnie niemałym zaskoczeniem. Lubię czuć dreszczyk emocji i tę niepewność towarzyszącą głównemu bohaterowi, który potyka się o poszlaki, lawiruje w dowodach i przeszukuje miejsca pobytu zaginionego.

Po...

Sagas, 8 marca 2008.

17letnia Julie Moscato przygotowuje się do zawodów w Chamonix. Trzy razy w tygodniu trenuje na swoim rowerze MTB. Pewnego dnia nie wraca do domu. Nazajutrz, na skraju modrzewiowego lasu porastającego górski stok znaleziono jej rower. Według ekspertów dziewczyna miała gwałtownie wyhamować po zjeździe na zboczu między Sagas a Albion, w odległości 50 metrów od żwirowego parkingu.

Jej ojciec, porucznik żandarmerii, Gabriel Moscato rzuca się w wir rozpaczliwego, obsesyjnego śledztwa.
Któregoś dnia trafia do hotelu Falaise. Właściciel udostępnia mu pokój nr 29 na drugim piętrze. Wyczerpany poszukiwaniami Gabriel zasypia. W środku nocy ze snu wyrywa go grad spadających martwych ptaków. Jednak Gabriel znajduje się na parterze, w pokoju nr 7. Zdezorientowany udaje się do recepcji, gdzie dowiaduje się, że mamy 6 listopada 2020 a od zaginięcia Julie minęło 12 lat…

------------

Jakież to było dobre! 🔥🔥🔥
Aż żałuje, że nie da się tego odczytać i przeczytać od nowa!

Mam wrażenie, że w tej książce zgadza się wszystko. Nie ma niczego czego mogłabym się przyczepić.

Mamy tutaj zaginięcie nastoletniej dziewczyny sprzed lat, którego do tej pory nie udało się rozwiązać. Ojca, który będąc żandarmem i mając wiedzę niedostępną przeciętnemu obywatelowi rozpoczyna poszukiwania jedynej córki, które zaprowadziło go do usunięcia ze struktur Żandarmerii Narodowej, rozwodu i totalnej zmiany wizerunku i życia.
Niestety Gabriel nic z tego nie pamięta.

@franckthilliez dozuje nam informacje, ciągle zaskakuje, czasami wręcz szokuje. Stworzona przez niego intryga jest mistrzowska! A jej rozwiązanie wypala mózg, rozwala ciało na atomy…

Gdy nazajutrz po zjawieniu się Gabriela w Sagas nad brzegiem rzeki zostają znalezione zwłoki około trzydziestoletniej kobiety śledztwo niespodziwanie rusza z miejsca. To do czego ono nas zaprowadzi zdecydowanie usatysfakcjonuje najbardziej wymagającego fana thrillerów.

A jeśli dodam do tego, że pojawi się w nim polski akcent czy Was zachęcę?

Sagas, 8 marca 2008.

17letnia Julie Moscato przygotowuje się do zawodów w Chamonix. Trzy razy w tygodniu trenuje na swoim rowerze MTB. Pewnego dnia nie wraca do domu. Nazajutrz, na skraju modrzewiowego lasu porastającego górski stok znaleziono jej rower. Według ekspertów dziewczyna miała gwałtownie wyhamować po zjeździe na zboczu między Sagas a Albion, w odległości 50...

Pomimo ciekawej i wciągającej fabuły, czytało się to dosyć opornie. Moje myśli ciągle uciekały we wszystki kierunki, dlatego postanowiłam zarzucić tego autora, ale na końcu zrobił taki myk, że zostałam lekko zmuszona do przeczytania "Manuskryptu niedokończonego".
Czytam więc, lecz się nie cieszę ;-)

Pomimo ciekawej i wciągającej fabuły, czytało się to dosyć opornie. Moje myśli ciągle uciekały we wszystki kierunki, dlatego postanowiłam zarzucić tego autora, ale na końcu zrobił taki myk, że zostałam lekko zmuszona do przeczytania "Manuskryptu niedokończonego".
Czytam więc, lecz się nie cieszę ;-)