Uff, skończyłem. Ale to kolejna książka, która byłaby świetna, gdyby nie cośtam. Ogólnie świetny pomysł: szaleni, źli (bardzo źli) alchemicy, chcący zdobyć władzę nad światem za pomocą swoich tajnych alchemicznych knowań. Ale jak to w życiu bywa, coś nie idzie po ich myśli i jest szansa na ocalenie.

Wkręciłem się. Ale momentami czytało się średnio. Książka dosyć prosta, choć Autorka trochę zamąciła chronologię, a mimo to miałem problem z utrzymaniem uwagi. Może to ja, a może trochę odpuściłem, gdy wyszło, że książka jest w zasadzie o superbohaterach. A może dlatego, że nastawiałem się na szybką lekturę, jak w przypadku "Wayward Children", a na kindlu nie było widać, że książka ma ponad 500 stron.

No więc o czym jest książka? Śledzimy historię pary dzieciaków, nie do końca bliźniąt, "hodowanych" przez Bardzo Złych Alchemików w celu zdobycia władzy nad światem. I bardzo dobrze wchodzi, kiedy śledzimy je w krótkich oknach czasowych podczas dorastania, gdy powoli odkrywają swoje "supermoce". Potem następuje nieuchronny kontakt z rzeczywistością (wspomniani alchemicy) i, paradoksalnie, robi się mniej ciekawie, bo odtąd mamy już książkę akcji, z nieuchronnie szczęśliwym zakończeniem. A może nie?

Marudzę trochę, ale prawda jest taka, że po odłożeniu trudno było mi się zabrać do dokończenia. Ale jak czytałem, to było dobrze, bardzo dobrze.

Książka zawiera fragmenty fikcyjnej książki dla dzieci, która okazuje się że nie jest fikcyjna. Tyle że napisała ją prawdziwa Seanan McGuire, nie wymyślona A. Deborah Baker. Jest też sporo nawiązań do prawdziwej popkultury. Fajnie. Czekam na tom drugi.

Uff, skończyłem. Ale to kolejna książka, która byłaby świetna, gdyby nie cośtam. Ogólnie świetny pomysł: szaleni, źli (bardzo źli) alchemicy, chcący zdobyć władzę nad światem za pomocą swoich tajnych alchemicznych knowań. Ale jak to w życiu bywa, coś nie idzie po ich myśli i jest szansa na ocalenie.

Wkręciłem się. Ale momentami czytało się średnio. Książka dosyć prosta,...

Gra środkowa łączy urban fantasy z opowieścią poniekąd superbohaterską, historią o dorastaniu i… wątkami alchemicznymi. Na pewnym poziomie jest tak: dawno, dawno temu była sobie alchemiczka, najlepsza alchemiczka w historii, której jednak nie pozwolono się wybić tak, jak zasługiwała. Asphodel Baker wplotła całą swoją wiedzę o konstrukcji świata i alchemicznych przemianach w serię książeczek dla dzieci, zaś jej ostatnim wielkim czynem było stworzenie swojego następcy i pogromcy. Marzeniem, celem i planem tegoż następcy, Jamesa Reeda, jest kontynuowanie jej dzieła, w tym poskromienie Doktryny Etosu, idei spajającej świat, poprzez… wcielenie jej. Na tym etapie nie brzmi to może zbyt porywająco, więc może…

Na innym poziomie: pewnego dnia w głowie siedmioletniego Rogera, ślęczącego nad zadaniem domowym z matematyki, która zupełnie go nie interesuje, odzywa się głos. Głos rozwiązuje za niego nawet dodatkowe przykłady. Zanim Roger się obejrzy, ma przyjaciółkę, która mieszka po drugiej stronie kraju – a może tylko w jego głowie? – i korzysta z jego wybitnych zdolności językowych, by zaliczyć wreszcie sprawdzian z ortografii. Czy dzieci mają wymyślonych, ale bardzo przekonujących przyjaciół, czy też w jakiś sposób doszło między nimi do połączenia? Tylko dlaczego? I w jaki sposób?

Cała recenzja tutaj: https://whosome.pl/inne-planety/recenzje-inne-planety/recenzja-gra-srodkowa-seanan-mcguire

Gra środkowa łączy urban fantasy z opowieścią poniekąd superbohaterską, historią o dorastaniu i… wątkami alchemicznymi. Na pewnym poziomie jest tak: dawno, dawno temu była sobie alchemiczka, najlepsza alchemiczka w historii, której jednak nie pozwolono się wybić tak, jak zasługiwała. Asphodel Baker wplotła całą swoją wiedzę o konstrukcji świata i alchemicznych przemianach w...

Doskonała!

Zazwyczaj nie czytam powieści fantasy, ale ta skusiła mnie okładką (tak minimalistyczna i pomysłowa, i sugestywna!) i objętością - uwielbiam grube książki!
Powieść jest dobrze dopracowana, co prawda ciężko było się wgryźć w treść - ciągłe zmiany linii czasowych i perspektyw bohaterów wymagała pełnej uwagi podczas czytania - ale tak około setnej strony przepadłam.
I jeszcze jeden, ważny aspekt - zakończenie nie jest cukierkowe. Na plus.

Jeśli tylko ktoś lubi tego typu literaturę - na granicy realizmu i fikcji - i ma możliwość sięgnąć po tę pozycję, to z serca polecam!

Doskonała!

Zazwyczaj nie czytam powieści fantasy, ale ta skusiła mnie okładką (tak minimalistyczna i pomysłowa, i sugestywna!) i objętością - uwielbiam grube książki!
Powieść jest dobrze dopracowana, co prawda ciężko było się wgryźć w treść - ciągłe zmiany linii czasowych i perspektyw bohaterów wymagała pełnej uwagi podczas czytania - ale tak około setnej strony...

Od długiego czasu nie czytałam książki, która tak bardzo by mnie wymęczyła, a przyniosła tak mało radości. Udało mi się dobrnąć gdzieś do ponad połowy i w końcu musiałam przyznać, że to nie jest powieść dla mnie.
Żeby chociaż zahaczyć o pozory rzetelności, wymienię (nieliczne) zalety i listę wad, które tak uprzykrzyły mi lekturę tej powieści.

Co mi się podobało: przez jakiś czas sceny z życia dwójki głównych bohaterów były całkiem przyjemne i ciekawe. Szczególnie podobało mi się ich dzieciństwo. Oboje mieli dużo potencjału, żeby pociągnąć tą powieść do końca. Zmarnowanego potencjału, rzecz jasna.

Co mi się nie podobało: całe mnóstwo rzeczy.
Podkręcający wąsa i śmiejący się złym śmiechem złoczyńcy, którzy mają niejasne, złowrogie plany rządzenia światem, robią mega złe i podłe uczynki, a poza tym są takimi drapieżnymi drapieżnikami o instynkcie drapieżnika - to prawie że wyjęty z książki opis jednego z nich. No po prostu czyste zło złem polane.
Ciągłe powtórzenia i łopatologia. Wszystko tu jest podawane wprost, na talerzu, wielokrotnie dla lepszego efektu. Nie istnieje tu żadna ciekawa tajemnica czy intryga, żeby czytelnik przypadkiem nie zmęczył się samodzielnym myśleniem.
Ta książka jest zdecydowania za długa jak na to, co w niej zawarto. Dominują w niej ściany tekstu tłumaczące w wielu szczegółach bardzo proste rzeczy. Każda myśl i uczucie bohaterów musi być przewałkowana licznymi kręcącymi się w kółko (i usianymi nawiasami, z jakiegoś powodu) akapitami. Na dodatek autorka mocno skłania się w stronę mów nie opisuj. To prawda, że czasami łatwiej coś napisać krótkim "czuł to i tamto" lub "zrobił to i owo", ale skoro autorka preferuje rozwodzenie się przez kilka stron nad jedną refleksją, a potem nagle stwierdza, że bohater "czuł się przerażony" tak po prostu, to coś tu nie gra.
O fabule dużo nie powiem, bo nie skończyłam czytać, ale to, z czym zdołałam się zapoznać nie rokowało za dobrze. Postacie złoczyńców rzucając mnóstwem haseł Pisanych Dużą Literą, ale nie mających sensu, bo nie wiadomo, o co chodzi. Książka sobie sunie w jakimś kierunku znanym tylko autorce, ale nie wiadomo dokąd, bo nie chce ona tego wyjaśnić. Byłam w połowie tekstu, a nic się nie klarowało! I to pomimo ścian tekstu, które serwuje się co rozdział.
Są jeszcze sceny konfrontacji (?) złoczyńców z innymi złoczyńcami - czy jakąś złowrogą radą planującą rządzić światem - i są to sceny żenujące. Jak z bardzo słabego filmu gangsterskiego.

Kończąc przygodę z Grą środkową doszłam do wniosku, że autorka próbowała napisać coś inteligentnego i głębokiego, ale zatrzymała się na poziomie kałuży po deszczu. Zdeptanego kartonu. Można wymyślać takie metafory płytkości bez końca. Nie ma tu ani angażującej fabuły, ani ciekawych postaci, ani tajemnicy, ani głębszych przemyśleń na tematy... no powiedzmy: środowiska naukowego, ludzkiej natury czy zdrowia psychicznego. Nie doświadczymy wiele nawet na temat samej książki, czy rodziny. Autorka szturcha te zagadnienia patykiem i niby podejmuje, ale nie do końca.
Gra środkowa to nieciekawa historia, która próbuje być skomplikowaną powieścią o skomplikowanych tematach, ale jej nie wychodzi. Nie do polecenia.

Od długiego czasu nie czytałam książki, która tak bardzo by mnie wymęczyła, a przyniosła tak mało radości. Udało mi się dobrnąć gdzieś do ponad połowy i w końcu musiałam przyznać, że to nie jest powieść dla mnie.
Żeby chociaż zahaczyć o pozory rzetelności, wymienię (nieliczne) zalety i listę wad, które tak uprzykrzyły mi lekturę tej powieści.

Co mi się podobało: przez...

Nie było to złe, choć spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Niestety ale z książką męczyłam się prawie 2 tygodnie bo tak mi się dłużyła akcja. Przez długi czas nie wiedziałam także do czego właściwie ta historia zmierza. Miałam wrażenie że było tu dużo jakiś nieścisłości czy niedomówień. Choć ta książka była lekkim rozczarowaniem tak zapewne sięgnę po tom kolejny, który mam nadzieję że okaże się dużo ciekawszy.

Nie było to złe, choć spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Niestety ale z książką męczyłam się prawie 2 tygodnie bo tak mi się dłużyła akcja. Przez długi czas nie wiedziałam także do czego właściwie ta historia zmierza. Miałam wrażenie że było tu dużo jakiś nieścisłości czy niedomówień. Choć ta książka była lekkim rozczarowaniem tak zapewne sięgnę po tom kolejny, który...

Przeczytane przed premierą "Middlegame" mnie osobiście mocno rozczarowało, ale fani autorki pewnie będą zadowoleni.
Historia jest nijaka i raczej nudnawa.
Umęczyłem się z tą książką.

Przeczytane przed premierą "Middlegame" mnie osobiście mocno rozczarowało, ale fani autorki pewnie będą zadowoleni.
Historia jest nijaka i raczej nudnawa.
Umęczyłem się z tą książką.