Nie jest to niestety moja ulubiona pozycja. Pomysł na fabułę bardzo ciekawy, jednak moim zdaniem zmarnowany - przydałoby się dodać drugie tyle stron. Osobiście nie polecam - z tego cyklu zdecydowanie lepiej sięgnąć po "Dni Ostatnie".

Nie jest to niestety moja ulubiona pozycja. Pomysł na fabułę bardzo ciekawy, jednak moim zdaniem zmarnowany - przydałoby się dodać drugie tyle stron. Osobiście nie polecam - z tego cyklu zdecydowanie lepiej sięgnąć po "Dni Ostatnie".

Dobrze, że to takie krótkie, bo ledwo wymęczyłem.
Nie polecam👎🏻

Dobrze, że to takie krótkie, bo ledwo wymęczyłem.
Nie polecam👎🏻

Wielce klimatyczna opowieść zanurzona w świecie Indian, bardzo zgrabna stylistycznie

Wielce klimatyczna opowieść zanurzona w świecie Indian, bardzo zgrabna stylistycznie

Przeczytalem „Mapę” bezpośrednio po „Jedynych dobrych Indianach”, bo byłem ciekawy na ile obie książki są podobne. I w sumie są, choć „Mapa” jest tak naprawdę dłuższym opowiadaniem. Obie książki maja kilka podobnych motywów - rozliczenia z duchami przeszłości, trudne dzieciństwo i niemożność wyjścia spoza zaklętego kręgu. Obie opowiadają o Indianach i ich wymierającej kulturze. Obie są smutne, choć moim zdaniem „Mapa” jest troche lepsza - opowieść jest prostsza, ale przy okazji ciekawsza. Obie są dziwne, oniryczne i żadnej z nich nie nazwałbym horrorem.

Przeczytalem „Mapę” bezpośrednio po „Jedynych dobrych Indianach”, bo byłem ciekawy na ile obie książki są podobne. I w sumie są, choć „Mapa” jest tak naprawdę dłuższym opowiadaniem. Obie książki maja kilka podobnych motywów - rozliczenia z duchami przeszłości, trudne dzieciństwo i niemożność wyjścia spoza zaklętego kręgu. Obie opowiadają o Indianach i ich wymierającej...

Stephen Graham Jones to z pewnością ciekawa postać w świecie literatury. Z pochodzenia jest on rdzennym mieszkańcem Aneryki pn., co ma duży wpływ na jego książki w których stara się on przemycić namiastkę swojej kultury.
"Mapa wnętrza" to pierwsza książka tego autora po którą sięgnąłem, chociaż słowo książka może być tutaj na wyrost, bardziej to nowelka nie liczącą nawet osiemdziesięciu stron.
Pierwsza część historii mnie zaciekawiła, w końcówce za to coś nie pykło, nagle wkradła się nuda, znóżenie. Ostatnie strony czytałem niestety na siłę.
Cóż, czytanie tej nowelki było ciekawym doświadczeniem, ale wracam już do Sandersona i jego "Drugi królów", która po pierwszych siedemdziesięciu stronach jest dla mnie o wiele bardziej interesująca.

Stephen Graham Jones to z pewnością ciekawa postać w świecie literatury. Z pochodzenia jest on rdzennym mieszkańcem Aneryki pn., co ma duży wpływ na jego książki w których stara się on przemycić namiastkę swojej kultury.
"Mapa wnętrza" to pierwsza książka tego autora po którą sięgnąłem, chociaż słowo książka może być tutaj na wyrost, bardziej to nowelka nie liczącą nawet...

Interesująca wariacja na temat amerykańskich wierzeń w odpowiednik słowiańskich upiorów.

Interesująca wariacja na temat amerykańskich wierzeń w odpowiednik słowiańskich upiorów.

Niespodziewana książka numer 3 wyzwania czytelniczego na 2024.
Nie planowałam jej zaczynać w tym roku, ale słyszałam, że nie ma nawet 100 stron, a potrzebowałam czegoś takiego do czytania podczas przerw na drugie śniadanie w pracy jako poważniejszą odskocznię od czytanej obecnie serii - w dodatku podzielona jest na parę krótszych fragmentów, co dla mnie było w sam raz.
No i dostałam całkiem ciekawą historię, trochę horror, trochę opowieść o poszukiwaniu swoich korzeni, trochę o tym, jak na pewnym etapie życia muszą nam spaść klapki z oczu, by odkryć, że czasem dzieciństwo i opinia bliskich może doprowadzić do idealizacji kogoś, kto niestety nie zawsze na to zasługuje.
Było kilka momentów, które musiałam przeczytać 2 razy, żeby zrozumieć co autor miał na myśli, ale ogółem całość prezentuje się serio dobrze. Jestem skłonna polecić.

Niespodziewana książka numer 3 wyzwania czytelniczego na 2024.
Nie planowałam jej zaczynać w tym roku, ale słyszałam, że nie ma nawet 100 stron, a potrzebowałam czegoś takiego do czytania podczas przerw na drugie śniadanie w pracy jako poważniejszą odskocznię od czytanej obecnie serii - w dodatku podzielona jest na parę krótszych fragmentów, co dla mnie było w sam raz.
No i...

Jakbym czytała któryś z drobiazgów Kinga. Jest tu kilka intrygujących zdań, włącznie z otwierającym, ale w sumie nie kest to rzecz szczególnie angażująca.

Jakbym czytała któryś z drobiazgów Kinga. Jest tu kilka intrygujących zdań, włącznie z otwierającym, ale w sumie nie kest to rzecz szczególnie angażująca.

Lekka, nienachalna groza.

Lekka, nienachalna groza.

Mroczna i niepokojąca książka w formie krótkich opowiadań o dwunastoletnim chłopcu, który po latach ma kontakt ze swoim ojcem. Jest to lektura na jeden wieczór, lecz pełna grozy kręcąca się wokół społeczności rdzennych Amerykanów. Przyjemnie było się oddać niepokojącym uczuciom, a sama książka sprawiła że nie wiem co mam myśleć

Mroczna i niepokojąca książka w formie krótkich opowiadań o dwunastoletnim chłopcu, który po latach ma kontakt ze swoim ojcem. Jest to lektura na jeden wieczór, lecz pełna grozy kręcąca się wokół społeczności rdzennych Amerykanów. Przyjemnie było się oddać niepokojącym uczuciom, a sama książka sprawiła że nie wiem co mam myśleć