Eech.. nie jestem niestety egzaltowaną
lentilką. W formę fekalno- językowego porno, weszłam bez oporu- jakbym oglądała bezpośrednią transmisję z czyjegoś szalonego, chorego mózgu, cierpiącego na nadprodukcję strasznych, strasznych scen i scenek. Zagwozdkę mam generalnie taką, że niewiele mnie to obchodzi- bo w tym szaleństwie nie ma metody i nic, nikt i nigdzie się ze sobą nie łączy. A najgorsze, że nic we mnie z tych opowiadań nie zostaje. Ale szanuję fanów, jakby nie było, tak porąbanej pozycji;)

Eech.. nie jestem niestety egzaltowaną
lentilką. W formę fekalno- językowego porno, weszłam bez oporu- jakbym oglądała bezpośrednią transmisję z czyjegoś szalonego, chorego mózgu, cierpiącego na nadprodukcję strasznych, strasznych scen i scenek. Zagwozdkę mam generalnie taką, że niewiele mnie to obchodzi- bo w tym szaleństwie nie ma metody i nic, nikt i nigdzie się ze sobą...

Cudownie dekadenckie.


Jedyny minus to pewna tematyczna monotonia, która wkrada się gdzieś w połowie, połączona jednocześnie z niesamowitą wyobraźnią sprawia wrażenie pewnego zaprzepaszczenia szansy. I ewentualnie pewne niepotrzebne wstawki polityczne. Poza tym bardzo dobra, jak na wstępie.

Cudownie dekadenckie.


Jedyny minus to pewna tematyczna monotonia, która wkrada się gdzieś w połowie, połączona jednocześnie z niesamowitą wyobraźnią sprawia wrażenie pewnego zaprzepaszczenia szansy. I ewentualnie pewne niepotrzebne wstawki polityczne. Poza tym bardzo dobra, jak na wstępie.

"Istnienie to pułapka w którą zostaliśmy zwabieni wskutek bezbrzeżnej ufności. "
(Petr Měrka, "Jestem egzaltowaną lentilką")

"Jestem egzaltowaną lentilką" - to szokująca, ale jednocześnie intrygująca książka autorstwa Petra Měrki. Pisarz zagłębia się w kondycję współczesnego świata, poruszając tematy związane z polityką, społeczeństwem i często przejaskrawionymi ludzkimi relacjami.

Opowieść Měrki jest pełna metafor i symboli, które wymagają od czytelnika przymrużenia oka na przerysowane historie, które opisuje. Autor używa odważnego języka, by przedstawić brutalną prawdę o naszym społeczeństwie.

To dość nietypowa lektura - zbiór krótkich opowieści, które w specyficzny sposób ukazują absurdalność i hipokryzję naszej rzeczywistości.

Autor w doskonały sposób posługuje się językiem, tworząc trudne w odbiorze zdania. Ich niestosowność jest celowa, aby skutecznie dotrzeć do czytelnika i pokazać mu, jak wiele wartościowych spraw jest niedocenianych lub wręcz wyśmiewanych w naszym społeczeństwie.

Jednakże, nie jestem pewna, czy "Jestem egzaltowaną lentilką" jest lekturą dla każdego. Ta książka wymaga pewnego dystansu, poczucia humoru, a także otwartości na niekonwencjonalne sposoby przedstawiania rzeczywistości. Nie każdy będzie w stanie docenić przekaz, jaki autor chce przekazać.

Podsumowując, "Jestem egzaltowaną lentilką" to mocna, satyryczna lektura, która w obrazoburczy sposób porusza tematykę naszej codzienności. Polecam ją tylko tym, którzy są gotowi na nietypowe spojrzenie na świat i nie boją się eksperymentów w literaturze.

"Istnienie to pułapka w którą zostaliśmy zwabieni wskutek bezbrzeżnej ufności. "
(Petr Měrka, "Jestem egzaltowaną lentilką")

"Jestem egzaltowaną lentilką" - to szokująca, ale jednocześnie intrygująca książka autorstwa Petra Měrki. Pisarz zagłębia się w kondycję współczesnego świata, poruszając tematy związane z polityką, społeczeństwem i często przejaskrawionymi ludzkimi...

W pewnym momencie pomyślałem sobie, że autor znakomicie, niezwykle mocno, wykonał gorzką satyrę na rzeczywistość. W pewnym momencie poczułem, że zdania są idealnie zestawione, a ich obrzydliwy wydźwięk musiał taki być, aby skutecznie trafić w sedno. W pewnym momencie byłem zainteresowany następną historią, sposobem jej przedstawienia, uwypukleniem kolejnego elementu tego, co w naszej codzienności trzeba skrytykować, obśmiać, po prostu zauważyć.

Niestety, wszystkie te momenty wydarzyły się mniej więcej do trzeciego, może czwartego, opowiadania. A jest ich w tym zbiorze mnóstwo. Potem nie ma już nic odkrywczego, obrzydliwość zniesmacza zamiast poruszać, przekaz potwornie się rozmywa, a zainteresowanie kolejnymi historiami spada do zera. Kontynuacja książki staje się męczarnią dla czytelnika.

Koniec końców zapamiętam ją jako zlepek wulgaryzmów. I tyle. I to wszystko mimo tego, że każda czeska pozycja ma u mnie fory już na starcie.

W pewnym momencie pomyślałem sobie, że autor znakomicie, niezwykle mocno, wykonał gorzką satyrę na rzeczywistość. W pewnym momencie poczułem, że zdania są idealnie zestawione, a ich obrzydliwy wydźwięk musiał taki być, aby skutecznie trafić w sedno. W pewnym momencie byłem zainteresowany następną historią, sposobem jej przedstawienia, uwypukleniem kolejnego elementu tego,...

Cokolwiek obsceniczna, fekalno-dewiacyjna, satyra na współczesny świat.

Cokolwiek obsceniczna, fekalno-dewiacyjna, satyra na współczesny świat.

Obrazoburczy zbiór opowiadań. Tylko Czech mógł coś takiego wymyślić i przelać na papier. Nie każdy jest w stanie udźwignąć taki świat przedstawiony. Niestety w połowie zaczęłam się nudzić, bo motywy się powtarzają, ale ciekawie to było przeżycie.

6/10
@moze_booka

Obrazoburczy zbiór opowiadań. Tylko Czech mógł coś takiego wymyślić i przelać na papier. Nie każdy jest w stanie udźwignąć taki świat przedstawiony. Niestety w połowie zaczęłam się nudzić, bo motywy się powtarzają, ale ciekawie to było przeżycie.

6/10
@moze_booka

Bardzo ciekawa książka. Jest ona w metaforą naszego społeczeństwa i tego co się dzieje z ludzkością przedstawioną bardzo wulgarnie i surrealistycznie. Warto przeczytać nawet jeżeli kogoś wulgarność odstrasza to warto czytać po dwa rozdziały dziennie bo książka jest ciekawym ostrzeżeniem dla nas. Polecam!

Bardzo ciekawa książka. Jest ona w metaforą naszego społeczeństwa i tego co się dzieje z ludzkością przedstawioną bardzo wulgarnie i surrealistycznie. Warto przeczytać nawet jeżeli kogoś wulgarność odstrasza to warto czytać po dwa rozdziały dziennie bo książka jest ciekawym ostrzeżeniem dla nas. Polecam!

To bardzo smutna książka. Dystopiczna, turpistyczna, dekadencka. I niestety nudna - nudna w tym sensie, że ten sam pornograficzny motyw powtarza się we wszystkich kilkudziesięciu opowiadaniach. To, co wywołując szok estetyczny może początkowo pobudzać do refleksji nad stanem społeczeństwa, później staje się już tylko opisem kolejnych gwałtów, ejakulacji, parafilii i waginalnych, analnych i oralnych penetracji, co może już jedynie budzić niesmak. Książka jest zapewne rodzajem terapii dla autora, który zdaje się utożsamiać z bohaterami swoich tekstów, ale dla czytelnika może być trudnym doświadczeniem - nie tylko z uwagi na osobliwą formę, ale głównie na miałką treść. Petr Měrka niewątpliwie szokuje, ale czy wnosi coś jeszcze?

Cenię twórczość Mariusza Szczygła, ale w tym przypadku nie zgadzam się z jego opinią zamieszczoną w książce. Zdania: “Měrka trafia albo na totalnych adoratorów swojej twórczości, albo na tych, którzy odrzucają ją natychmiast. Razem z tłumaczką Elżbietą Zimną jesteśmy w pierwszej grupie. [...] Łatwo nie poznać się na Měrce” sugerują, że jest to hermetyczne, wyrafinowane intelektualnie i stylistycznie dzieło dostępne jedynie dla wybranych. A moim zdaniem jest to wprawdzie nietypowa, ale niezbyt udana próba diagnozy społecznej, w której seksualna metafora zdecydowanie dominuje nad treścią.

Wyrazy uznania należą się jednak wspomnianej tłumaczce, która dobrze poradziła sobie z wulgarno-anatomiczno-”pseudo-inteligencką papką” (jak pisze Szczygieł) i wykazała się dużą kreatywnością przy przekładaniu imion i nazwisk postaci, takich jak Brandzlomił Odbytniczek, Kopulena von Bukówka czy Jebaczek Moralnik.

To bardzo smutna książka. Dystopiczna, turpistyczna, dekadencka. I niestety nudna - nudna w tym sensie, że ten sam pornograficzny motyw powtarza się we wszystkich kilkudziesięciu opowiadaniach. To, co wywołując szok estetyczny może początkowo pobudzać do refleksji nad stanem społeczeństwa, później staje się już tylko opisem kolejnych gwałtów, ejakulacji, parafilii i...

Kojarzycie ten najbardziej pojebany rodzaj snów, po których budzicie się rano i przez kilka pierwszych godzin tkwicie pomiędzy niepokojem i obrzydzeniem, poniekąd do siebie, bo w końcu to wasz mózg wyprodukował te chore wizje? Opowiadania Merki to ciąg właśnie takich snów, w których surrealizm spotyka przemoc, na jednej stronie ma się trzy zwroty akcji i każdy cios jest dozwolony.

W miarę czytania wydawać by się mogło, że czytelnik trochę zobojętnieje, "obędzie" się z różnymi scenami, a potem dostajemy kolejne rozepchane odbyty i niemowlęta w mikrofalówce, konserwy z bezdomnych i wyjadanie mózgu łyżeczką, i człowiek się dziwi, że ktoś to przeczytał i stwierdził, że ok, wydamy i ludzie będą za to płacić.

Nie jest to raczej moja działka literatury - taka forma komentarza do otaczającej nas rzeczywistości mało do mnie trafia, ale trudno mi też powiedzieć, że jest ble. Wyszłam ze strefy komfortu, dostałam jazdę bez trzymanki i chociaż raczej nie wsiądę znowu na tę karuzelę, to chyba nie żałuję.

Kojarzycie ten najbardziej pojebany rodzaj snów, po których budzicie się rano i przez kilka pierwszych godzin tkwicie pomiędzy niepokojem i obrzydzeniem, poniekąd do siebie, bo w końcu to wasz mózg wyprodukował te chore wizje? Opowiadania Merki to ciąg właśnie takich snów, w których surrealizm spotyka przemoc, na jednej stronie ma się trzy zwroty akcji i każdy cios jest...

Wiem, że nie spodoba się wszystkim. Wiem, że jest dziwna, kontrowersyjna, popieprzona, pornograficzna, okrutna, agresywna, abstrakcyjna..........
Ja się uśmiałam :).

Wiem, że nie spodoba się wszystkim. Wiem, że jest dziwna, kontrowersyjna, popieprzona, pornograficzna, okrutna, agresywna, abstrakcyjna..........
Ja się uśmiałam :).