To jest taka ksiażka, która wkróce po premierze zastaje przeceniona i za symboliczną złotówkę mozna ją nabyć z kosza stojacego w markecie między przetworami, a artukułami sezonowymi. Książka jest mniej więcej czymś co okrełśiłbym dłuższą wersją artykułu w magazynie weekendowym jednego z dzienników lub serwisów interentowych. Ot, taka pisanina z kroniki towarzyskiej. Ksiązkę przeczytałem, bo Pamela jest niewątpliwie jedną z ikon lat 90, a po drugie zawsze trochę szuka się sensacji, a także wiodła mnie chęć zajrzenia "pod kołderkę" cudzego życia - skoro sama się zaoferowała. Książka jak na biografię jest bardzo krótka. Styl jest zwyczajny, taki szkolny. Wszystko wg Pamieli jest "amazing". Nie chcę się tutaj odnosić do jej osoby. Mam jednak nieodparte wrażenie, że: 1. Biografię napisała o jakieś 30 lat za wcześnie. 2. Biografia jest napisana tylko dla kasy - to nie jest książka o osobie, która inspiruje, dokonała wielkich rzeczy, ma charyzmę i osobowośc, a jej obecność zmieniła Świat. Jest ładną kobietą i to urodzie zawdzięcza wszystko co osiągneła. Jak to mówią: ładnemu w życiu jest łatwiej. Z tego co przeczytałem, moge powiedzieć, że jest miłą osobą i fajną mamą. Czy są to cechy, które zasługują na ksiażkę z imienia i nazwiska - trzeba zapytać miłych mam choćby w Polsce. Dodatkowo - Pamela mówi tylko tyle ile chce powiedzieć. Zeledwie 280 stron w książce - albo nie ma o czym mówić albo... nie ma o czym mówić ;-) Zaskakuje mnie tak duży odsetek ocen 7 i więcej. SERIO ??? Najwidoczniej to nie ja jestem docelową grupą czytelniczą. Książka jest słabiutka i tylko z sympatii (słabnącej) do Autorki daję 3*. Nie polecam. 4 stracone godziny.

To jest taka ksiażka, która wkróce po premierze zastaje przeceniona i za symboliczną złotówkę mozna ją nabyć z kosza stojacego w markecie między przetworami, a artukułami sezonowymi. Książka jest mniej więcej czymś co okrełśiłbym dłuższą wersją artykułu w magazynie weekendowym jednego z dzienników lub serwisów interentowych. Ot, taka pisanina z kroniki towarzyskiej....

Bardzo lekko sie ją czyta. Wiele wspomnień i traum. Jednak dla mnie zabrakło kilku faktów z jej życia. Miałam wrażenie,że pierwsza jakby część książki była bardziej przemyślana, w drugiej nastąpił lekki chaos.

Bardzo lekko sie ją czyta. Wiele wspomnień i traum. Jednak dla mnie zabrakło kilku faktów z jej życia. Miałam wrażenie,że pierwsza jakby część książki była bardziej przemyślana, w drugiej nastąpił lekki chaos.

Kocham Pamelę Andersona za inteligencję, poczucie humoru i dystans. Ta książka to inteligencja, poczucie humoru, dystans z odrobiną refleksji <3

Kocham Pamelę Andersona za inteligencję, poczucie humoru i dystans. Ta książka to inteligencja, poczucie humoru, dystans z odrobiną refleksji <3

Ciekawa pozycja przybliżająca fakty z życia aktorki. Bardzo prosty język, szybko się czyta.

Ciekawa pozycja przybliżająca fakty z życia aktorki. Bardzo prosty język, szybko się czyta.

10/10

10/10

infantylna, grafomańska, mała szczegółowość, dużo ogólników. słabe

infantylna, grafomańska, mała szczegółowość, dużo ogólników. słabe

„Love, Pamela” to autobiografia Pameli Anderson, która w Polsce ukazała się nakładem Wydawnictwa Luna.

Jest to bardzo prywatna, szczegółowa relacja, rozpoczęta od opowieści o rodzicach Pameli, jej dzieciństwie i burzliwym okresie dorastania, dalej przechodząc we wczesną dorosłość i początki kariery w „Playboyu”, gdy jako 22-latka przeniosła się z Kanady do Stanów Zjednoczonych. Opisuje nam znajomości, jakie tam zawarła, związki, okres małżeństwa i macierzyństwa, jej zaangażowanie w walkę o prawa zwierząt i ochronę środowiska.

Strona po stronie wyłania nam się obraz osoby o dużej wyobraźni, upartej, impulsywnej, nieco naiwnej. Jest kobietą pełną kontrastów - odważną i nieśmiałą, pewną siebie i zakompleksioną, cichą i żądną uwagi. Możemy znaleźć tu jej wspomnienia i zapiski poprzetykane fragmentami wierszy jej autorstwa. Aktorka poprzez tę autobiografię pokazuje swoją wrażliwą, artystyczną stronę, często niezrozumianą i niedostrzeganą. To gorzka historia z wieloma przeciwnościami po drodze. Pamela była seksualizowana i wykorzystywana już od najmłodszych lat, nękana przez fotoreporterów - teraz w końcu opowiada swoją historię na własnych warunkach.

Szczerze nie miałam zbyt wielkiego pojęcia o jej życiu prywatnym, więc sporo rzeczy było dla mnie zaskoczeniem. Nie wiem czy forma przemysleń przeplatanych z fragmentami wierszy do mnie przemawia, może po angielsku brzmi to lepiej 🙈 Jeśli jednak jesteście ciekawi życia Pameli i jej fenomenu, to lektura „Love, Pamela” może okazać się dobrym początkiem do zgłębienia tematu.

„Love, Pamela” to autobiografia Pameli Anderson, która w Polsce ukazała się nakładem Wydawnictwa Luna.

Jest to bardzo prywatna, szczegółowa relacja, rozpoczęta od opowieści o rodzicach Pameli, jej dzieciństwie i burzliwym okresie dorastania, dalej przechodząc we wczesną dorosłość i początki kariery w „Playboyu”, gdy jako 22-latka przeniosła się z Kanady do Stanów...

Po przeczytaniu, obraz Pameli z powierzchownej seksbomby zmienił się na bardzo artystycznie wrażliwą i skupioną na rodzinie kobietę po przejściach. Czasami nawet trochę infantylną, ale nie wiem czy zasłużenie. Plus za fakt, że napisała książkę sama, bez pomocy ghostwritera. Wiersze mnie nie przekonują, może w oryginale są lepsze.
Lekka pozycja, szybko się czyta. Polecam na wolne popołudnie jeśli kogoś interesuje ta tematyka.

Po przeczytaniu, obraz Pameli z powierzchownej seksbomby zmienił się na bardzo artystycznie wrażliwą i skupioną na rodzinie kobietę po przejściach. Czasami nawet trochę infantylną, ale nie wiem czy zasłużenie. Plus za fakt, że napisała książkę sama, bez pomocy ghostwritera. Wiersze mnie nie przekonują, może w oryginale są lepsze.
Lekka pozycja, szybko się czyta. Polecam na...

Pamela Anderson to niekwestionowana gwiazda lat 90-tych. Jej uroda rozpalała wyobraźnię, ale też sama historia jej sukcesu jest niesamowita. Dziewczyna, która nie biegała na castingi, nie wysyłała zdjęć. Dziewczyna, która po prostu została wypatrzona. Jak napisała w swoje autobiografii „Love, Pamela”: „Moje marzenia często się spełniają – przekleństwo i błogosławieństwo”[1].

Aktorka przyznaje, ze pisanie książki miało służyć za terapię. Czytając jej autobiografię wyczuwamy, jak dokładnie przemyślała swoje życie. Dlatego musimy pamiętać, że wszelkie wrażenie, emocje zostały nazwane po czasie, po dogłębnej analizie. Czy nastolatka opuszczająca rodzinny dom, zmęczona awanturami myśli sobie: „(…) dotarło do mnie, że nie mogę zmienić ludzi, nie mogę ich zbawić, mogę ich tylko kochać”[2]? Wątpię. Raczej ma dość panującej tam atmosfery, chce się usamodzielnić, a zarobione pieniądze wydawać na siebie, a nie dokładać się do rodzinnego budżetu. Przywołany cytat doskonale pokazuje w jakim stylu została napisana książka „Love, Pamela”. Ładnie, doniośle, poetycko, a miejscami nawet patetycznie. Świadczy to o wielkiej wrażliwości aktorki, a ja podskórnie czuję, że to nie jest poza, że ona chce pokazać prawdziwą siebie.

Ten element terapeutyczny widoczny jest również w konstrukcji biografii. Na pierwszy rzut oka widzimy chronologię, jednak szybko orientujemy się, że Pamela Anderson traktuje swoje życie problemowo. Dzieciństwo, dzieci, miłość do Tommy'ego Lee (oraz inne związki),ekologia, kariera w „Playboy'u” – porusza te i inne kwestie, jakie są dla niej ważne. Kiedy zaangażuje się w jedną, to poza nią „świata nie widzi”. Czytając „Love, Pamela” niejednokrotnie zastanawiałam się z czego ta kobieta żyła. Ona nie wymieniła kolejnych projektów zarobkowych, bo nie uznała za istotne o nich opowiedzieć.

Najciekawszą w tej autobiografii okazała się kwestia wizerunku aktorki. Jaki on jest (czy był) każdy wie. „Żartowałam, że moje piersi zrobiły własną karierę, a ja tylko się do nich przyczepiłam”[3] pisze Pamela Anderson. Dlatego dziwnie czyta się, iż „zdecydowanie nie należałam do dziewczęcych dziewczynek”[4]. Jak to, ona seksbomba z okładek „Playboya” ponętnie biegająca po plaży w czerwonym kostiumie kąpielowym? Sama Pamela Anderson określiła swój wizerunek jako karykaturalny i w „Love, Pamela” doskonale to widać. Wulgarna i wrażliwa. Emanująca kobiecością, kochająca przesadę, trochę naiwna i tandetnie ekscentryczna, a przy tym delikatna, kochająca sztukę i z wielkim sercem. Aktywistka w lateksowej sukience czytająca Nerudę w oryginale.

Pamela Anderson chyba znalazła swoje miejsce w świecie. Coraz mniej szokuje. Zamiast tego oddaje się sprawom, w które wierzy. Jej kariera prowadziła ją w innym kierunku, jednak ona miała siłę powiedzieć „stop” i złapać pomyślny wiar, który poniósł ją tam gdzie chciała być.

[1] Pamela Anderson, „Love, Pamela. Autobiografia”, przeł. Emilia Skowrońska, wyd. Luna, Warszawa 2023, s. 9.
[2] Tamże, s. 69.
[3] Tamże, s. 127.
[4] Tamże, s. 57.

Pamela Anderson to niekwestionowana gwiazda lat 90-tych. Jej uroda rozpalała wyobraźnię, ale też sama historia jej sukcesu jest niesamowita. Dziewczyna, która nie biegała na castingi, nie wysyłała zdjęć. Dziewczyna, która po prostu została wypatrzona. Jak napisała w swoje autobiografii „Love, Pamela”: „Moje marzenia często się spełniają – przekleństwo i...

Pamiętacie Pamelę Anderson? Dziewczynę z okładki Playboya i gwiazdy że Słonecznego patrolu? 😁 Jeśli tak, to autobigrafia Pameli sprawi, że wrócicie do przeszłości i poznacie losy dziewczyny, której życie przypominało hollywoodzki film. Jeśli nie znacie Pameli, dajcie jej szansę, bo to naprawdę ciekawa I niezwykła kobieta. 😊😊
"Love, Pamela" to intrygujący i wzruszający pamiętnik dziewczyny, która wydawałoby się, że żyła niczym w wymarzonym śnie. Podróż życia opisana przez samą Pamelę jest wyjątkowa w każdym jej aspekcie i niezwykle zaskakująca. Dowiecie się rzeczy, które szokują, wzruszają a niekiedy bawią. Polecam! ❤️

Pamiętacie Pamelę Anderson? Dziewczynę z okładki Playboya i gwiazdy że Słonecznego patrolu? 😁 Jeśli tak, to autobigrafia Pameli sprawi, że wrócicie do przeszłości i poznacie losy dziewczyny, której życie przypominało hollywoodzki film. Jeśli nie znacie Pameli, dajcie jej szansę, bo to naprawdę ciekawa I niezwykła kobieta. 😊😊
"Love, Pamela" to intrygujący i wzruszający...