Uwaga: mocne sceny przemocy. Dla niektórych mogą być za mocne.

Uwaga: mocne sceny przemocy. Dla niektórych mogą być za mocne.

Sięgając po tą pozycję spodziewałam się jednak czegoś innego. Nie do końca przypadła mi taka forma książki. Niby dużo faktów, ale napisana w formie "powieści"? Czasami czytałam i nie wiedziałam już w którym momencie tej historii jestem. Wolałabym żeby była to zwykła forma reportażu.

Sięgając po tą pozycję spodziewałam się jednak czegoś innego. Nie do końca przypadła mi taka forma książki. Niby dużo faktów, ale napisana w formie "powieści"? Czasami czytałam i nie wiedziałam już w którym momencie tej historii jestem. Wolałabym żeby była to zwykła forma reportażu.

Nurt true crime w literaturze rozwija się coraz prężniej, a tym samym zaczyna cechować się wielką różnorodnością pod względem stylu, formy czy konwencji. Ja jestem w tym aspekcie dość konserwatywna, najbardziej lubię reportaże pisane w obiektywny sposób ze szczególnym naciskiem na fakty. Nie znaczy to jednak, że nie doceniam oryginalności.

"Zabić wszystkich" to kolejna książka Ryana Greena, którą zdecydowałam się przeczytać. Po "Mamie od tortur" wiedziałam czego mogę się spodziewać, dodatkowo tym razem nie miałam wcześniej styczności z historią, jaką opisał tu autor. Po lekturze nie dziwię się, że nigdy o tej sprawie nie słyszałam, bo w moim odczuciu jest dość słabo udokumentowana, co wynika z pewnością z faktu, że miała miejsce na początku minionego wieku.
Historia Carla Panzrama jest przerażająca, o ile jest w pełni prawdziwa. Zdziwiłam się bardzo pod koniec tej książki, gdy okazało się, że została spisana przede wszystkim na podstawie wspomnień samego zbrodniarza. Nie ulega wątpliwości, że przebywał w poprawczaku i więzieniu, ale to, co działo się pomiędzy takie pewne dla mnie już nie jest. Znane są w końcu przypadki, gdy zwyrodnialcy wyolbrzymiali swoje przestępcze dokonania, choćby po to, by zaimponować współosadzonym.

Carl Panzram z całą pewnością był modelowym wręcz sprawcą seryjnym, choć w jego czasach takie nazewnictwo jeszcze nie funkcjonowało. Trudne dzieciństwo, drobne przestępstwa, ciągłe upokorzenia i zupełnie nieodpowiednie metody resocjalizacji najczęściej prowadzą do powstania bestii i tak właśnie było z tym obywatelem Stanów Zjednoczonych. Słyszałam już o wielu brutalnych zbrodniach, ale niektóre elementy tych, które popełniał Panzram, wykraczały poza wszelkie możliwe skale okrucieństwa.
"Zabić wszystkich" to nie jest przypadkowy tytuł. Ryan Green oddał w ten sposób postawę Carla Panzrama, który nie widział nigdy szans na pokojowe rozwiązanie konfliktu czy trudnej sytuacji. Przerażający obraz zła totalnego. Nie jest to z pewnością książka dla każdego, ale warto ją przeczytać.

Nurt true crime w literaturze rozwija się coraz prężniej, a tym samym zaczyna cechować się wielką różnorodnością pod względem stylu, formy czy konwencji. Ja jestem w tym aspekcie dość konserwatywna, najbardziej lubię reportaże pisane w obiektywny sposób ze szczególnym naciskiem na fakty. Nie znaczy to jednak, że nie doceniam oryginalności.

"Zabić wszystkich" to kolejna...

Audiobook

Audiobook

Mam z tą serią bardzo duży problem. „Mama od tortur” rozczarowała mnie głównie tym, że spodziewałam się po niej rasowego reportażu - „true crime” krzyczące z okładki według mnie jasno na to wskazuje. Tymczasem otrzymałam fabularyzowaną historię inspirowaną prawdziwą historią.

Myślałam, że wiedząc, w jaki sposób autor zdecydował się napisać tę serię, następne książki przypadną mi bardziej do gustu… niestety „Zabić wszystkich” okazało się jeszcze gorsze 🙈
Jasne, historia w niej przedstawiona jest przerażająca. W końcu Carl Panzram jest jednym z najokrutniejszych amerykańskich seryjnych m0rderców, jednak sposób przybliżenia czytelnikom sylwetki Panzrama spłyca tę historię. Przeszkadzało mi, że nie wiem, co jest prawdą, a co jedynie przypuszczeniami i wytworem wyobraźni Ryana Greena.
Autor tej serii poniekąd wchodzi w umysł przestępców, ujawnia ich myśli i pragnienia, ale nie kupuję tego, bo to po prostu spekulacje autora…

Chociaż przyznać muszę, że ta seria pod względem wizualnym została świetnie wydana — przyciąga wzrok. Jednak przedstawione w niej historie są krótkie i na pewno nie wyczerpują tematu. Są po prostu oszczędne, zwłaszcza w solidne dowody 🤷🏽‍♀️

Mam z tą serią bardzo duży problem. „Mama od tortur” rozczarowała mnie głównie tym, że spodziewałam się po niej rasowego reportażu - „true crime” krzyczące z okładki według mnie jasno na to wskazuje. Tymczasem otrzymałam fabularyzowaną historię inspirowaną prawdziwą historią.

Myślałam, że wiedząc, w jaki sposób autor zdecydował się napisać tę serię, następne książki...

Lubię mocne i makabryczne książki, tak już mam 🤷
Nie sięgam praktycznie w ogóle po lekką literaturę kobiecą.

A jak to jest w Twoim przypadku, czy realistyczne opisy zbrodni, to coś co lubisz?

"Zabić wszystkich" to druga z serii #truecrime książka #ryangreen.
I mam z nią poważny zgrzyt. Dlaczego?
Początek wręcz doskonały, ciekawa biografia chłopca i jego przemiana w bestię. Krok po kroku poznajemy jak dziecko przeistacza się w potwora i co miało wpływ na to, że tak się ukształtowała jego psychika.
Ostrzegam, że opisy są dość realistyczne i makabryczne, nie jest to książka, którą poleciłabym wrażliwym czytelnikom.

Gdzie jest haczyk i co mi nie gra?
Autor wykreował Carla na superbohatera, którego niż nie zniszczy, nie złamie, nie podłamie nawet. Więzienie, głodówki, przemoc, ból z powodu połamanych nóg i braku pomocy lekarskiej.
Gdzieś jakbym nawet słyszała nutkę zachwytu nad jego osobą.

Generalnie dobrze się słuchało audiobooka, ale nie kupuje całej tej historii.
Mimo to z ciekawości i tam sięgnę po kolejną książkę z tej serii, bo są krótkie.

*Przyznam, że nie słyszałam wcześniej o Carlu Panzramie i ciężko mi ocenić, gdzie i ile autor dodał fikcji.

Lubię mocne i makabryczne książki, tak już mam 🤷
Nie sięgam praktycznie w ogóle po lekką literaturę kobiecą.

A jak to jest w Twoim przypadku, czy realistyczne opisy zbrodni, to coś co lubisz?

"Zabić wszystkich" to druga z serii #truecrime książka #ryangreen.
I mam z nią poważny zgrzyt. Dlaczego?
Początek wręcz doskonały, ciekawa biografia chłopca i jego przemiana w...

Jak można przez całe swoje życie nie spotkać jednej - choć jednej - życzliwej osoby? Czy będąc skazanym na zło, można uniknąć swojego losu?
Bezdyskusyjnie książka o samotności, wielkiej samotności.
Ciekawie napisana.

Jak można przez całe swoje życie nie spotkać jednej - choć jednej - życzliwej osoby? Czy będąc skazanym na zło, można uniknąć swojego losu?
Bezdyskusyjnie książka o samotności, wielkiej samotności.
Ciekawie napisana.

Jak zmienić ludzi? Czy w ogóle jest sens to robić?

Według Carla Panzrama jedynym sposobem, żeby kogoś zmienić, jest zabicie go.

Dzieciństwo Carla nie należało do sielankowych. Żył biednie, przez długi czas wychowywała do jedynie matka i ulica. Szybko nauczył się kraść. W wieku jedenastu lat okradł sąsiada - zabrał mu z domu jabłka, ciasto i rewolwer. Ponieważ często sprawiał problemy sąd skazał go na pobyt w domu poprawczym.

Niestety to tylko bardziej go zdegenerowało.

W ośrodku był bity, torturowany, poniżany, a także gwałcony. Prędko nauczył się nie okazywać bólu i cierpliwie znosił wszystkie krzywdy. A kiedy nadarzyła się okazja odpłacił się swoim oprawcom dokładnie w ten sam sposób.

Miał piętnaście lat, gdy skłamał na temat wieku i wstąpił do armii. Szybko z niej wyleciał za kradzież ubrań i sprzętu. Trafił do wojskowego więzienia, gdzie jego charakter ostatecznie się ukształtował.

Jako dorosły mężczyzna rabował, gwałcił i zabijał na ogromną skalę. Jego ofiarami bywali mężczyźni, których zwabiał na kradziony jacht, upijał i wykorzystywał. W ten sposób stał się jednym z najokrutniejszych przestępców Ameryki.

"Zabić wszystkich" to książka przedstawiająca narodziny potwora. Dzięki Autorowi prześledzimy życie Panzrama i dostaniemy możliwość wyrobienia sobie własnego zdania na temat kształtowania się jego charakteru. Ryan Green szczegółowo opisze także zbrodnie, których Carl dopuścił się w trakcie swojej przestępczej kariery, nie szczędząc czytelnikowi dosadnych opisów przemocy i wykorzystania seksualnego.

I choć nie jest to lekka książka czytało się ją dobrze. Autor ma styl, który sprawia, że ciężko oderwać się od lektury, nawet pomimo przerażających treści, jakie ze sobą niesie.

Jak zmienić ludzi? Czy w ogóle jest sens to robić?

Według Carla Panzrama jedynym sposobem, żeby kogoś zmienić, jest zabicie go.

Dzieciństwo Carla nie należało do sielankowych. Żył biednie, przez długi czas wychowywała do jedynie matka i ulica. Szybko nauczył się kraść. W wieku jedenastu lat okradł sąsiada - zabrał mu z domu jabłka, ciasto i rewolwer. Ponieważ często...

Nie słyszałam wcześniej o postaci Carl'a Panzram'a. Może dlatego, że czynił zło na początku XX wieku. Może dlatego, że historia chciałaby o nim zapomnieć. Ale się nie da.
To, czego dopuścił się ten człowiek jest nie do opisania. Nie do opisania jest również to, co inni ludzie zrobili jemu, jeszcze w czasach dziecięcych.
Koszmarna historia jak źli ludzie stworzyli potwora...
Fragmenty dotyczące przemocy są jeszcze mocniejsze i brutalniejsze niż w historii Gertrude Baniszewski. Ten tom jest zdecydowanie dla czytelników o dużej wytrzymałości psychicznej.

Ciekawi mnie ta seria - pozwala mi poznać kolejnych niechlubnych przedstawicieli ludzkiego gatunku, o których nigdy wcześniej nie słyszałam. Nie mniej chyba ostatecznie preferuję reportaże niż fabularyzowane biografie. Ale i tak sięgnę po kolejny tom.

Nie słyszałam wcześniej o postaci Carl'a Panzram'a. Może dlatego, że czynił zło na początku XX wieku. Może dlatego, że historia chciałaby o nim zapomnieć. Ale się nie da.
To, czego dopuścił się ten człowiek jest nie do opisania. Nie do opisania jest również to, co inni ludzie zrobili jemu, jeszcze w czasach dziecięcych.
Koszmarna historia jak źli ludzie stworzyli...

Beznadziejna… Autor chyba zapomniał że to nie fikcja tylko wydarzenia prawdziwe i zamiast przedstawić fakty jak to powinno być w prawdziwym reportażu, on lubował się w opisach krwawych zbrodni i perwersji zbrodniarza. Do tego te obrzydliwe wstawki z jego strony… Jeszcze bym na coś takiego przystała gdyby to wszystko było zwykłym kryminałem, zwykłą fikcja, a tak to jest po prostu niesmaczne…

Beznadziejna… Autor chyba zapomniał że to nie fikcja tylko wydarzenia prawdziwe i zamiast przedstawić fakty jak to powinno być w prawdziwym reportażu, on lubował się w opisach krwawych zbrodni i perwersji zbrodniarza. Do tego te obrzydliwe wstawki z jego strony… Jeszcze bym na coś takiego przystała gdyby to wszystko było zwykłym kryminałem, zwykłą fikcja, a tak to jest po...