Powieść Daphne du Maurier to bardzo znany romans w gotyckiej scenerii. Młoda i biedna dziewczyna, pracująca jako dama do towarzystwa pani van Hopper w hotelu w Monte Carlo poznaje bogatego wdowca Maxima de Wintera i wychodzi za niego. Powrót do rodowej rezydencji męża staje się początkiem tajemniczych wydarzeń w życiu bohaterki. Musi się ona zmierzyć z tajemnicami przeszłości męża i jego domu i pokonać swój strach i niedojrzałość.

W utworze narratorką jest sama bohaterka, która powraca myślami do historii, która przydarzyła się w jej życiu w zasadzie u progu dorosłego, samodzielnego życia. Początkowo jest ona bardzo naiwna, nieopanowana i nieobyta, zachowuje się jeszcze trochę dziecinnie, z pensjonarską wręcz egzaltacją podchodzi do zainteresowania, jakie okazuje jej starszy od niej Maxim. Bardzo szczegółowo opisane są jej uczucia i emocje, towarzyszące przyjazdowi do Manderley oraz próbom zaadaptowania się w nowym środowisku. Do niepełności związanej z młodym wiekiem oraz pochodzeniem z niższej warstwy społecznej dochodzi też presja bycia porównywaną do Rebeki de Winter, pierwszej żony Maxima.

Nad młodym małżeństwem wciąż unosi się jakaś tajemnica, w zasadzie nie rozmawiają ze sobą, stąd pewnie niepewność w zachowaniu bohaterki. Przyjeżdża w obce sobie miejsce, gdzie musi się dopasować do nowej roli, ale ma się wrażenie, że Maximowi jest wszystko jedno i nie daje jej wsparcia w tym trudnym momencie, jakie było jej potrzebne. Sytuacja nowej pani de Winter jest nie do pozazdroszczenia, zwłaszcza z powodu ciągłego życia w cieniu poprzedniej pani domu, Rebeki, która choć nie żyje od roku, to nadal zdaje się mieć we władaniu rezydencję.

Dopiero odnalezienie statku i zwłok Rebeki zmusza Maxima do szczerej rozmowy z żoną, rozmowy, która gdyby odbyła się wcześniej oszczędziłaby im obojgu wielu trosk. Odkrycie prawdy umacnia ich związek.

Powieść Du Maurier to w zasadzie powieść psychologiczna, opowieść o dojrzewaniu głównej bohaterki w obliczu nowej sytuacji życiowej. Pani de Winter z jednej strony pada ofiarą gotyckiego klimatu starego domostwa i dziwnego zachowania pani Danvers, z drugiej to jej wyobraźnia (być może podsycona wcześniejszymi lekturami) czyni ją podatną na manipulacje gospodyni i każe jej w taki a nie inny sposób interpretować zachowanie innych o to, co ją spotyka. Myślę, że warto przeczytać tę książkę, a potem obejrzeć świetną ekranizację Hitchcocka.

Powieść Daphne du Maurier to bardzo znany romans w gotyckiej scenerii. Młoda i biedna dziewczyna, pracująca jako dama do towarzystwa pani van Hopper w hotelu w Monte Carlo poznaje bogatego wdowca Maxima de Wintera i wychodzi za niego. Powrót do rodowej rezydencji męża staje się początkiem tajemniczych wydarzeń w życiu bohaterki. Musi się ona zmierzyć z tajemnicami...