Książka całkiem ciekawa. Czyta się szybko, bo jest napisana przystępnym językiem. Jest to na pewno inne spojrzenie na naszych władców, niespotykane w podręcznikach szkolnych. Ma jednak kilka minusów - w treści książki autor nie podaje żadnych przypisów do źródeł, z których korzystał. Oczywiście na końcu książki jest bibliografia, ale nie wiemy, z której pozycji pochodzą konkretne informacje przytaczane przez autora w treści książki. Po drugie książka ma bardzo dużo błędów językowych - ortograficznych, morfologicznych itp. Chyba korektor przysypiał w trakcie swojej pracy;)

Książka całkiem ciekawa. Czyta się szybko, bo jest napisana przystępnym językiem. Jest to na pewno inne spojrzenie na naszych władców, niespotykane w podręcznikach szkolnych. Ma jednak kilka minusów - w treści książki autor nie podaje żadnych przypisów do źródeł, z których korzystał. Oczywiście na końcu książki jest bibliografia, ale nie wiemy, z której pozycji pochodzą...

Bardzo przyjemnie i szybko się to czytało. Autor nie sili się na jakieś piękne słownictwo, tylko pisze jakby po prostu opowiadał coś "koledze". Momentami jednak bywała, dla mnie, nudna. Gdy autor zarzucał czytelnika liczbami, albo opisywał cuda architektoniczne tamtych czasów. Niemniej jednak, warto przeczytać.

Bardzo przyjemnie i szybko się to czytało. Autor nie sili się na jakieś piękne słownictwo, tylko pisze jakby po prostu opowiadał coś "koledze". Momentami jednak bywała, dla mnie, nudna. Gdy autor zarzucał czytelnika liczbami, albo opisywał cuda architektoniczne tamtych czasów. Niemniej jednak, warto przeczytać.

Czy są na sali fani historii opisanej bez kija w pupie, bez natłoku dat? Jeśli tak, to ta książka może Was zainteresować. To inne spojrzenie na władców Polski. Ekonomiczne. Nie nauczą Was w szkole tego, że jeden z nich sprzedawał ludzi za granicę, a inny oszukiwał poddanych, wymieniając pieniądze ze stratą albo produkując miedziaki bez większej wartości.

Z tej książki nie dowiecie się, w jakich bitwach dany władca odniósł zwycięstwo, w jakich latach panował itd. Dowiecie się za to, jak wyglądała gospodarka za ich czasów. Ile kosztowało wyposażenie husarza.

Niby czytałam wiele książek historycznych, ale ta dała mi jeszcze inny pogląd na władców Polski. Zwłaszcza na kwestię Krzyżaków i tego, co dzięki nim osiągnęliśmy. Człowiek jednak się uczy przez całe życie. A i ciekawych rzeczy można się dowiedzieć o Krzywoustym albo o Poniatowskim. Nie powiem co konkretnie, ale szkoda, że tego się nie uczy w szkole, lepiej by się takich władców zapamiętywało.

Sporo tu anegdot. Książka jest napisana prostym, przystępnym językiem. Daje do myślenia i pokazuje królów (i nie tylko) z innej perspektywy. Z jajem, ale to nie jest parodia, to po prostu lekcja historii (albo bardziej ekonomii) prowadzona przez kolesia, który poschodzi do wykładanego przez siebie przedmiotu z luzem.

To książka idealna jako przerywnik od cięższych lektur, można się przy niej pośmiać, a przy okazji dowiedzieć ciekawych rzeczy, które rzucają inne światło na poszczególnych władców i polityków. Polecam fanom historii.

Czy są na sali fani historii opisanej bez kija w pupie, bez natłoku dat? Jeśli tak, to ta książka może Was zainteresować. To inne spojrzenie na władców Polski. Ekonomiczne. Nie nauczą Was w szkole tego, że jeden z nich sprzedawał ludzi za granicę, a inny oszukiwał poddanych, wymieniając pieniądze ze stratą albo produkując miedziaki bez większej wartości.

Z tej książki nie...

157/180/2022
Oczekujecie uczonej książki z wykresami, statystykami i trudnymi słowami? To nie znajdziecie. Jest za to bibliografia, więc możecie z niej wyłuskać opasłe opracowania dla zaawansowanych. A sama opowieść o polskich królach i ich gospodarczych poczynaniach jest napisana lekko, przystępnie i często z przymrużeniem oka (oraz z kilkoma literówkami). Nie znaczy to, że nie jest wartościowa. Z drugiej strony trudno mi ocenić merytoryczną zawartość, bo w szkole przecież nas nie uczą o bogactwie Gdańska (a było większe niż majątek całej Rzeczypospolitej),psuciu monety (hasło psucia się chyba w podręcznikach pojawia, ale bez konkretów),koszcie wyposażenia husarza (np. na ramiona zarzucał on sobie skórę geparda) czy o oszczędności (a raczej chytrości) towarzysza Gomułki. O wykupywaniu przez polskich magnatów ziem Wielkiego Księstwa Litewskiego wiedzą ci, których zaintrygowała dawna wypowiedź Olgi Tokarczuk o kolonizacji i niewolnictwie w Polsce. A propos niewolnictwa, to podręczniki historii chyba przedstawiają pańszczyznę w dość oględny sposób…
Książka na pewno jest dobra dla tych, którzy mają blade pojęcie o ekonomii w czasach, kiedy słowo ekonomia jeszcze nie zostało wynalezione. I dodatkowo nie odczuwają potrzeby, żeby pozyskać wiedzę jak badacz tamtych czasów. Czyli dla większości z nas. Ale ci, którzy cenią sobie drobiazgowe zestawienia i uczone wywody będą odczuwali solidny niedosyt. Jest to bowiem treść dla odbiorcy artykułów popularno-naukowych w gazetach (autor jest zresztą dziennikarzem),a nie dla miłośników poważnych i opasłych tomiszczy.
Należy się 7/10, ale daję 8 za mrówczą pracę autora ze źródłami.

„Wszak na kuchnię narodową – jak pisał przed laty profesor Janusz Tazbir – miały się odtąd [od Unii Lubelskiej zawartej w 1569 r.] złożyć barszcz ukraiński, pierogi ruskie, kołduny litewskie i karp po żydowsku.”
Czesław Bobrowski, współpracownik Gomułki (który uważał się za omnibusa absolutnego),pisał o nim tak: „Nie był, jak to się zdarza wielu intelektualistom, rozdzierany wątpliwościami co do swoich własnych koncepcji.” Albo Hilary Minc, autor pierwszego planu sześcioletniego: „Miał niezwykłe silne przekonanie o słuszności swojego stanowiska w zasadzie we wszystkich sprawach gospodarczych, ponieważ nie widział przyczyn, które mogłyby powodować zajmowanie przezeń stanowiska błędnego.” Można by spytać po Gierkowskiemu: „Poznajecie?” „Poznajemy!”

157/180/2022
Oczekujecie uczonej książki z wykresami, statystykami i trudnymi słowami? To nie znajdziecie. Jest za to bibliografia, więc możecie z niej wyłuskać opasłe opracowania dla zaawansowanych. A sama opowieść o polskich królach i ich gospodarczych poczynaniach jest napisana lekko, przystępnie i często z przymrużeniem oka (oraz z kilkoma literówkami). Nie znaczy to,...