Pani Katarzyna Wolwowicz w powieści „Fałszywe tropy” funduje nam drugie spotkanie z komisarz Olgą Balicką. Tak jak przy pierwszej części napisałem, jestem pod wrażeniem Pani Kasiu, a ściślej pomysłem na całą serię i sposobem realizacji, który jest dla mnie imponujący. Zwykły wypadek drogowy, kobieta dwójka dzieci a w bagażniku nieboszczka. Czy to aby wszyscy pasażerowie? W schronisku ginie facet, który nawet nie miał czasu się zdziwić dlaczego on. Czy ma coś wspólnego z nieszczęsną pasażerką bagażnika? No i wreszcie pomazany krwią miejscowy Komendant Policji przez… No właśnie przez kogo. A w tym wszystkim autorka umiejętnie wpłata wątki społeczne i osobiste Olgi. Bo oprócz tego, że jest gliniarzem, nie jest wolna od rozterek zwykłych kobiet. Autorka odważnie podejmuje trudny temat. Zakończenie powieści intrygujące. W tym wszystkim powieść zaskakuje mnogością przemyślnych tropów zwrotów akcji jaki i też dialogami bohaterów. W kilku słowach, powieść gwarantuje czytelnikowi dobrą zabawę a ja gwarantuję, że sięgną po następną część tylko się otrząsnę po eskapadach po narkotycznej Warszawie z niejakim Jackiem i Martą.

Pani Katarzyna Wolwowicz w powieści „Fałszywe tropy” funduje nam drugie spotkanie z komisarz Olgą Balicką. Tak jak przy pierwszej części napisałem, jestem pod wrażeniem Pani Kasiu, a ściślej pomysłem na całą serię i sposobem realizacji, który jest dla mnie imponujący. Zwykły wypadek drogowy, kobieta dwójka dzieci a w bagażniku nieboszczka. Czy to aby wszyscy pasażerowie? W...

moim zdaniem pierwsza część lepsza, ale co się komu podoba..... zakończenie dość przewidywalne, choć książkę miło się czyta.

moim zdaniem pierwsza część lepsza, ale co się komu podoba..... zakończenie dość przewidywalne, choć książkę miło się czyta.

Książka napisana naprawdę bardzo dobrze, mnóstwo przeplatających się wątków i wszystkie z nich zostają wyjaśnione w odpowiednich momentach, mocno przemyślani bohaterowie i ich relacje oraz problemy. Akcja wciąga od początku i trzyma do samego końca.

Książka napisana naprawdę bardzo dobrze, mnóstwo przeplatających się wątków i wszystkie z nich zostają wyjaśnione w odpowiednich momentach, mocno przemyślani bohaterowie i ich relacje oraz problemy. Akcja wciąga od początku i trzyma do samego końca.

Świetna jak poprzednia część. Trudno było się oderwać, ale na szczęście był weekend, więc szybko poszło :-) Osobiście bardzo lubię styl Katarzyny Wolwowicz. Zabieram się więc za kolejną, trzecią część tj. „Toksyczne układy”.

Świetna jak poprzednia część. Trudno było się oderwać, ale na szczęście był weekend, więc szybko poszło :-) Osobiście bardzo lubię styl Katarzyny Wolwowicz. Zabieram się więc za kolejną, trzecią część tj. „Toksyczne układy”.

Książka jest napisana, że właściwie czyta się sama. Przeczytałam ją w kilka godzin. Niezmiennie kibicuje komisarz Oldze Balickiej. Cieszę się także, że nadkomisarz Kornel Murecki wrócił do jeleniej Góry i mam nadzieję, że zawalczy o kochaną przez siebie kobietę. Oprócz kryminału dużo jest w tej powieści obyczajówki a nawet otarła się troszeczkę o romans. Zupełnie jednak nie uwłacza to kryminalnemu wątkowi. Fabuła oparta jest na kilu powszechnie znanych wątkach jak np. zbrodni, miłości, zazdrości, zawiści czy chciwości. Dwie kryminalne sprawy się przecinają ze sobą a następnie łączą pokazując jak trudno ludziom wybaczyć błędy czy namiętności. Życząc komisarz Balickiej szczęścia niedługo sięgnę po kolejny tom z cyklu.

Książka jest napisana, że właściwie czyta się sama. Przeczytałam ją w kilka godzin. Niezmiennie kibicuje komisarz Oldze Balickiej. Cieszę się także, że nadkomisarz Kornel Murecki wrócił do jeleniej Góry i mam nadzieję, że zawalczy o kochaną przez siebie kobietę. Oprócz kryminału dużo jest w tej powieści obyczajówki a nawet otarła się troszeczkę o romans. Zupełnie jednak...

Bardzo dobra kontynuacja serii o Oldze Balickiej.
Razem z bohaterami zagłębiamy się w zimową scenerię kotliny jeleniogórskiej i okolicznych miejscowości. Olga ze swoją ekipą z komendy ma tym razem do rozwiązania dwie sprawy - wypadek samochodowy i morderstwo. Co łączy te sprawy? Do tego właśnie dojdziemy z naszymi ulubionymi bohaterami.
Autorka poza wątkami kryminalnymi, bardzo dobrze wplotła w historię wątki obyczajowe związane między innymi z rodzicielstwem.
Olga Balicka jest na pewno jedną z moich ulubionych bohaterek literackich :)

Bardzo dobra kontynuacja serii o Oldze Balickiej.
Razem z bohaterami zagłębiamy się w zimową scenerię kotliny jeleniogórskiej i okolicznych miejscowości. Olga ze swoją ekipą z komendy ma tym razem do rozwiązania dwie sprawy - wypadek samochodowy i morderstwo. Co łączy te sprawy? Do tego właśnie dojdziemy z naszymi ulubionymi bohaterami.
Autorka poza wątkami kryminalnymi,...

Czytam pierwsze strony i się zastanawiam czy to dialog między niezbyt rozgarniętymi trzynastolatkami ,czy jak chce autorka prokuratorem i policjantką spodziewającymi się wspólnego potomka. Osobiście skłaniam się ku wersji pierwszej-zgodnej z moimi odczuciami. Ponieważ masochistą nie jestem czytać dalej nie zamierzam ,a to co już przeczytałem odczytać się nie da i pozwala mi ocenić to CUŚ 1/10.

Czytam pierwsze strony i się zastanawiam czy to dialog między niezbyt rozgarniętymi trzynastolatkami ,czy jak chce autorka prokuratorem i policjantką spodziewającymi się wspólnego potomka. Osobiście skłaniam się ku wersji pierwszej-zgodnej z moimi odczuciami. Ponieważ masochistą nie jestem czytać dalej nie zamierzam ,a to co już przeczytałem odczytać się nie da i pozwala...

Druga część serii jest bardziej wciągająca, niż pierwsza. Jest w niej dużo mniej chaosu, a dzięki temu, że bohaterowie zostali nakreśleni wcześniej, akcji nie spowalniają tak bardzo opisy poszczególnych osób. Rozterki i życie osobiste komisarz Olgi zajmują dość sporo fabuły, ale są już dużo mniej naiwne, niż w poprzedniej części i naprawdę mnie interesowały. A dużo dzieje się obecnie w jej życiu i czekają ją ogromne zmiany.

Śledztwa są dwa. Na początku wydają się być zupełnie odrębnymi sprawami, po czym zazębiają się i wydaje się, że są ściśle powiązane. Długo zajmuje śledczym dojście do prawdy, a same działania policjantów są dynamiczne i żaden wątek nie jest odstawiany na boczny tor. Akcja jest równomierna, bez zastojów.

Z przyjemnością zabieram się za kolejną część.

Druga część serii jest bardziej wciągająca, niż pierwsza. Jest w niej dużo mniej chaosu, a dzięki temu, że bohaterowie zostali nakreśleni wcześniej, akcji nie spowalniają tak bardzo opisy poszczególnych osób. Rozterki i życie osobiste komisarz Olgi zajmują dość sporo fabuły, ale są już dużo mniej naiwne, niż w poprzedniej części i naprawdę mnie interesowały. A dużo dzieje...

Drugi tom serii o Oldze Balickiej. Lekka i przyjemna lektura na dwa wieczory. Nic nadzwyczajnego. Można przeczytać, ale myślę że są w naszej polskiej literaturze lepsze serie kryninalne po które warto sięgnąć.

Drugi tom serii o Oldze Balickiej. Lekka i przyjemna lektura na dwa wieczory. Nic nadzwyczajnego. Można przeczytać, ale myślę że są w naszej polskiej literaturze lepsze serie kryninalne po które warto sięgnąć.

Trochę romans. Wątek kryminalny spoczko.

Trochę romans. Wątek kryminalny spoczko.