Mam wrażenie, że w Polsce jest dość cicho o książkach egiptologów, ale o Karze Cooney słyszałam sporo dobrych rzeczy, dlatego kiedy zobaczyłam, że dostępna jest jej najnowsza książka, musiałam przeczytać.

Nie jest to typowa pozycja biograficzna. Kara Cooney zestawia wybranych faraonów Egiptu ze współczesnymi przywódcami dążącymi do autorytaryzmu, obok historii starożytnych pojawia się omawianie wydarzeń całkowicie współczesnych (tak, na sytuację w Polsce też znalazło się miejsce). Autorka rozprawia się w tym miejscu z romantycznymi wyobrażeniami na temat przeszłości, idealizowaniem jej – pokazuje, że wiele działań dawnych przywódców, które na ekranach czy kartach powieści wydają się cudowne i fascynujące, niebezpiecznie przypominają rzeczy, za które potępiamy dzisiejszych polityków. Jednak nie jest tak, że nie ma tu w ogóle samej historii – czytelnik może dowiedzieć się wiele na temat Egiptu, a książkę czyta się bardzo płynnie i lekko. Przyznam, że gdy byłam młodsza, bardzo lubiłam historyczne non-fiction, natomiast obecnie, kiedy czytam sporo literatury naukowej na studiach, w pozostałych przypadkach zdecydowanie częściej wybieram fikcję. Jednak ,,Wielcy królowie” przypomnieli mi, dlaczego lubiłam biografie i może powoli będę do tego wracać.

Jednak przed zapoznaniem się z tą pozycją warto mieć na względzie pewne rzeczy – Cooney nie ukrywa tu swoich sympatii politycznych, otwarcie pisze o tym, co uważa za właściwe i nie, a jest mocno lewicowa (i nie mam tu na myśli tylko kwestii światopoglądowych, ale także ekonomiczne). Mnie osobiście specjalnie to nie przeszkadza, bo nie uważam, że autor ma się ukrywać ze swoimi przekonaniami, w końcu jego narzędziem jest słowo, więc w jaki inny sposób ma przekazywać swoje wartości, a pisaniem nikomu nic się nie narzuca. Niemniej rozumiem, że niektórym może się to nie podobać i przyznam, że chwilami też byłam nieco zmęczona tym rozpisywaniem się, jak to wszędzie jest źle, ale autorka wie, jak to naprawić. Te nagłe wzmianki o współczesności czy innych okresach historycznych czasem tworzyły wrażenie chaosu, niektóre porównania uważam za trochę na wyrost. Jednak jako całość ta koncepcja mi nie przeszkadzała.

Myślę, że ,,Wielcy królowie” są dobrą pozycją dla osób zarówno zainteresowanych Egiptem, jak i współczesną polityką. Książka obowiązkowa dla antyfanów Donalda Trumpa XD

,,Idee są najpotężniejszym orężem ludzkości używanym dla jej dobra bądź przeciwnie.”

Mam wrażenie, że w Polsce jest dość cicho o książkach egiptologów, ale o Karze Cooney słyszałam sporo dobrych rzeczy, dlatego kiedy zobaczyłam, że dostępna jest jej najnowsza książka, musiałam przeczytać.

Nie jest to typowa pozycja biograficzna. Kara Cooney zestawia wybranych faraonów Egiptu ze współczesnymi przywódcami dążącymi do autorytaryzmu, obok historii starożytnych...

„Wielcy królowie” to książka, która swoim zamysłem ma pokazywać czytelnikowi jak dużo we współczesnym świecie (głównie w polityce i społeczeństwie) wyrosło na starożytnych fundamentach - w tym wypadku na starożytnym Egipcie. Kara Cooney, stara się zaprezentować porównanie współczesnych polityków do faraonów, którzy rządzili tysiące lat temu. Co więcej, z racji swojego wykształcenia, zna bardzo dobrze (i w taki też sposób) opisuje dzieje wybranych władców Egiptu, przy jednoczesnym opowiadaniu o tym jak wyglądały czasy za jego panowania.

W książce znalazłam fragmenty, które niesamowicie mnie zaciekawiły - psychologia władzy, wątki związane z kulturą pochówków czy ciekawostki o sztuce.

Pierwszy rozdział wypad najgorzej na tle całej książki, czasami wręcz mnie nużył, jednak gdy zaczęły się fragmenty, w których opisani zostali faraonowie - czytałam z zapartym tchem, uzupełniając brakujące wiadomości o ich dziejach.
____
Książka jest idealna dla fanów starożytnego Egiptu, jak i dla psychologów czy politologów. Zabierając się za nią, bądźcie gotowi na dawkę nowej wiedzy.

„Wielcy królowie” to książka, która swoim zamysłem ma pokazywać czytelnikowi jak dużo we współczesnym świecie (głównie w polityce i społeczeństwie) wyrosło na starożytnych fundamentach - w tym wypadku na starożytnym Egipcie. Kara Cooney, stara się zaprezentować porównanie współczesnych polityków do faraonów, którzy rządzili tysiące lat temu. Co więcej, z racji swojego...

Nieprawdopodobne, że w kontekście człowieka u władzy od wieków nic się nie zmienia. Manipulacja, chciwość, te same mechanizmy i ogłupianie mas. Pomysł na ukazanie powtarzalności tych wszystkich cech i zachowań, począwszy od starożytnego Egiptu a kończywszy na dzisiejszych czasach, absolutnie genialny!

Nieprawdopodobne, że w kontekście człowieka u władzy od wieków nic się nie zmienia. Manipulacja, chciwość, te same mechanizmy i ogłupianie mas. Pomysł na ukazanie powtarzalności tych wszystkich cech i zachowań, począwszy od starożytnego Egiptu a kończywszy na dzisiejszych czasach, absolutnie genialny!

"W rezultacie starożytny Egipt zwodniczo każe nam wierzyć, że scentralizowana monarchia to czas, w którym chciała żyć większość ówczesnych Egipcjan. Ideologia stojąca za autorytaryzmem jest tak kusząca, że wciąż na nas działa, nawet ta sprzed tysięcy lat. Każe wierzyć, że preferowano jednorodność, monumentalizm i tworzenie miejsc pracy - nawet jeśli brakowało swobód i sprawiedliwszej dystrybucji bogactwa, a zapłata za pracę była starożytną wersją płacy minimalnej." / K. Cooney 'Wielcy królowie'

Kara Cooney, wykładająca na amerykańskim uniwersytecie egiptolożka, pokusiła się o stworzenie publikacji, w której porównuje starożytne panowanie faraonów z rządami całego współczesnego aparatu władzy i często stawia pomiędzy nimi znaki równości. Sugeruje, że to z zachwytu nad egipskim autokratyzmem, zrodziła się w kolejnych wiekach chęć do powielenia schematów, która trwa do dziś. Cooney konkluduje, że to, co tak podziwiane od zarania dziejów, dzieje się na naszych oczach i prowadzi do zguby równej z upadkiem kilkudziesięciu egipskich dynastii. Potęga piramidy już nie omamia tak jak dawniej, a ukazuje kruchość tego, który pod jej wielkością się ukrył.

Czy te wszystkie rozważania są słuszne?
Pewnie tak, lecz sposób w jaki zostały sprezentowane jest dla mnie nie do przyjęcia.

WIELCY KRÓLOWIE to książka bez wątpienia niezwykle ciekawa. Czytanie o faraonach, ich dokonaniach i porażkach to zajęcie, które może pochłonąć. Kluczem w tej książce są jednak nie tylko rządy władców, ale i reakcje społeczeństwa; losy szarych i mniej szarych na tle despotycznej władzy "bogów". Dowiadujemy się, że - jak zawsze - ci, którzy są na dalekim końcu łańcucha, są najbardziej uciemiężeni, wręcz nie istnieją. Kobiety, dzieci, niewolnicy, mniejszości etniczne... Niektóre rzeczy się zmieniły, ale wiele nie, a przecież dzielą nas tysiąclecia. I ja to wszystko, tę całą pracę pani Cooney ogromnie szanuję, mam jednak jedno poważne ALE.

Bowiem głównym problemem wydają się podprogowe sądy autorki, która nie kryje swoich animozji oraz upodobań politycznych, co w książce, która ma obiektywnie (autorka nigdzie nie zaznaczyła, że treść jest na wskroś subiektywna) przyjrzeć się i zestawić władzę faraonów ze współczesnymi rządami po prostu nie przystoi. Wolałabym by pani Cooney była bardziej bezstronna. Tym bardziej, że podczas całej lektury nawołuje do tego, by nie szufladkować i nie generalizować, bo nic według niej nie jest czarne albo białe. Wszystko pięknie i ładnie, tylko sama się do swoich słów nie stosuje. Już nie wspominając o jej silnie narzucających trend, "fundamentalistycznie" feministycznych zapędach, które karzą jej i wszystkim co do joty czytelnikom traktować np. "patriarchat" jako największe zło świata i powód wszelkich dzisiejszych problemów. Nawet jeśli by tak było to wrzucanie wszystkich do jednego worka nie jest oznaką braku generalizowania, który autorka wyraźnie podkreśla (!). Gdyby nie ilość propagandowych bolączek, znaczna część książki mogłaby być zdecydowanie lepsza.

Na podstawie tej i kilku innych książek, zauważyłam jednak, że bardzo często symbolem współczesnej literatury (i w sumie nie tylko) jest prywatne sianie propagandy, a nie obiektywne zajęcie się przedmiotem pracy. Każdy musi mieć zdanie na każdy temat i jadowicie je wygłaszać, wręcz natarczywie je komuś wciskać. Sami rozumiecie zatem, że nie jestem w stanie polecić Wam WIELKICH KRÓLÓW - nie w takiej formie. Szkoda, bo pomysł był naprawdę świetny, lecz został zwyczajnie przegadany.

"W rezultacie starożytny Egipt zwodniczo każe nam wierzyć, że scentralizowana monarchia to czas, w którym chciała żyć większość ówczesnych Egipcjan. Ideologia stojąca za autorytaryzmem jest tak kusząca, że wciąż na nas działa, nawet ta sprzed tysięcy lat. Każe wierzyć, że preferowano jednorodność, monumentalizm i tworzenie miejsc pracy - nawet jeśli brakowało swobód i...