Czasem nawet Śmierć potrzebuje wakacji. Tylko jedno może mu dać chwilę wytchnienia: Wybiera więc sobie Morta – chłopca gorliwie pragnącego zdobyć wiedzę, której stanowczo posiadać nie powinien. Wprawdzie Mort szybko opanowuje techniki nowego fachu, to jednak sprawa się komplikuje, kiedy zostaje wysłany po „życie”, pięknej młodej księżniczki. Czy niniejsza powieść dała mi frajdę z czytania? Czy fabularnie powieść jest błyskotliwa? I czy podobała mi się kreacja głównych bohaterów? Muszę na wstępie przyznać, że moja relacja z twórczością brytyjskiego pisarza Terrego Pratchrtta, znacząco się ochłodziła. Nie wiem czy to jest spowodowane. Może pewnym zmęczeniem materiału. Bowiem początek mojej przygody z Światem Dysku, był pełen entuzjazmu, pasji, i apetytu na więcej. Jednak to się zmieniło, i w pewnym sensie już z takim zainteresowaniem i przyjemnością nie zanurzam się w fabułę. „Mort” to powieść, która dla mnie miała pewne fazy. Zwłaszcza pierwsza część powieści bardzo przypadła mi do gustu. Jednak z biegiem czasu, powieść fabularnie się rozjechała. Oczywiście nadal doceniam bogactwo uniwersum. Jej wyjątkowość, niepowtarzalność, i unikatowość. Ale w tym wszystkim wkradł się pewien fałsz, który sprawił, że czytanie niniejszej powieści nie sprawiało mi przyjemności. Nawet humor z którego znany jest cykl, tym razem nie trafił do mojego przekonania. Chciałbym zaznaczyć, że to typowy brytyjski humor, który jest dość skomplikowany i specyficzny. Który może nie przypaść wszystkim do gustu. Natomiast, powieść w pewnym sensie ratuje kreacja bohaterów. Zwłaszcza personifikacja Śmierci to element powieści, która w pewnym stopniu powinien okazać się dla czytelnika atrakcyjna. Terry Pratchett przedstawił i wykreował to indywiduum w sposób bardzo ciekawy, złożony i pomysłowy. Jej rola w Świecie Dysku jest nieodzowna i ostateczna. W mojej ocenie fabuła oparta na tym aspekcie trzyma się stabilnie, a książka w odbiorze jest całkiem niezła. Ale dla najważniejszą postacią książki jest oczywiście terminator Śmierci Mort. Jego postać wręcz ewoluuje. W sposób widowiskowy, niepowtarzalny, i popisowy. Ale czy rozwój postaci głównego bohatera, podążył w dobrym kierunku? To właśnie ten motyw definiuje powieść, która powinna być wysoko oceniona, przez zagorzałych fanów, i nie tylko . Również nieodłącznym elementem cyklu brytyjskiego pisarza jest oczywiście wątek romantyczny. Nie chce za dużo zdradzać, ale kierunek w jakim rozwinie się ten wątek, może nie jednego mola książkowego zaskoczyć. Reasumując, „Mort”, to nie będzie ulubiona pozycja z cyklu, ale też nie zaliczę jej, też do nieudanej. Pozycja obowiązkowa dla fanów serii, ale również dla tych czytelników, którzy chcą zacząć przygodę z cyklem. Dla mnie trochę zabrakło błysku, ale to zmienia faktu, że na pewno kolejne książki ze Świata Dysku, będą przeze mnie pochłaniane i czytane.

Czasem nawet Śmierć potrzebuje wakacji. Tylko jedno może mu dać chwilę wytchnienia: Wybiera więc sobie Morta – chłopca gorliwie pragnącego zdobyć wiedzę, której stanowczo posiadać nie powinien. Wprawdzie Mort szybko opanowuje techniki nowego fachu, to jednak sprawa się komplikuje, kiedy zostaje wysłany po „życie”, pięknej młodej księżniczki. Czy niniejsza powieść dała mi...

Mort to najprawdopodobniej na tę chwilę najlepsza książka Pratchetta, jaką czytałem, niewiele lepsza od Koloru Magii i Równoumagicznienia. Teoretycznie książka zawiodła mnie tylko pod jednym względem. Oczekiwałem, że protagonistą będzie Śmierć (nie czytałem opis),a tu okazało się, że książka skupia się na Morcie, jego terminatorze oraz znanej nam już z Błysku Fantastycznego Ysabell. Pomimo tego, książka wciąż bardzo mi się podobała, choć Mort nie jest postacią, która jakoś bardzo przypadła mi do gustu. To raczej Śmierć utrzymywał tak wysoki poziom tego dzieła. Ogólnie jednak jest to bardzo dobra książka i ciężko coś o niej więcej powiedzieć bez spoilerowania.

Mort to najprawdopodobniej na tę chwilę najlepsza książka Pratchetta, jaką czytałem, niewiele lepsza od Koloru Magii i Równoumagicznienia. Teoretycznie książka zawiodła mnie tylko pod jednym względem. Oczekiwałem, że protagonistą będzie Śmierć (nie czytałem opis),a tu okazało się, że książka skupia się na Morcie, jego terminatorze oraz znanej nam już z Błysku...

Contra vim mortis non est medicamen in hortis - jak to miawiali starożytni. Jak to jest, że bohaterowie są tak prześmiesznie głupiutcy, a przez to książka tak przeinteligentna. To, że to sztuka przez głupotę przekazywać mądrość to jedno, a to, że w wyniku tego Mort i spółka są przecudownie przesympatyczni to drugie. Prze-normalnie jestem prze-oczarowany, że aż wymiotuję prze wielokolorową tęczą.

Contra vim mortis non est medicamen in hortis - jak to miawiali starożytni. Jak to jest, że bohaterowie są tak prześmiesznie głupiutcy, a przez to książka tak przeinteligentna. To, że to sztuka przez głupotę przekazywać mądrość to jedno, a to, że w wyniku tego Mort i spółka są przecudownie przesympatyczni to drugie. Prze-normalnie jestem prze-oczarowany, że aż wymiotuję...

Zdecydowałam sie czytać Świat Dysku chronologicznie, a nie cyklami tematycznymi, bo podobno dzięki temu widać jak zmieniał się sposób pisania autora, jak ewoluował, itp. Już przy 4 tomie widzę różnicę, zwłaszcza jeśli chodzi o poczucie humoru - parę razy podczas czytania parsknęłam ze śmiechu. Mam wrażenie że każdy kolejny tom podoba mi się bardziej niż poprzedni. Świat Dysku to dla mnie świetny przerywnik i doskonałą rozrywka pomiędzy dłuższymi/cięższymi tytułami.

Zdecydowałam sie czytać Świat Dysku chronologicznie, a nie cyklami tematycznymi, bo podobno dzięki temu widać jak zmieniał się sposób pisania autora, jak ewoluował, itp. Już przy 4 tomie widzę różnicę, zwłaszcza jeśli chodzi o poczucie humoru - parę razy podczas czytania parsknęłam ze śmiechu. Mam wrażenie że każdy kolejny tom podoba mi się bardziej niż poprzedni. Świat...

Kolejna (już czwarta) przeczytana przeze mnie książka autorstwa Pratchetta, tradycyjnie będąca bardzo przyjemną lekturą.

Tym razem głównym bohaterem jest Mort, młody chłopak który terminuje u mojej ulubionej postaci z serii o świecie dysku - Śmierci. Książka ta mogłaby uzyskać ode mnie wyższą ocenę gdyby było w niej więcej Ponurego Żniwiarza, jednakże nie bez powodu zatytułowana jest właśnie „Mort”. Mimo to jest to pozycja jak najbardziej godna polecenia, a Śmierć pojawia się w niej wystarczająco często, by rozbawić czytelnika swoim charakterystycznym stylem bycia.

Kolejna (już czwarta) przeczytana przeze mnie książka autorstwa Pratchetta, tradycyjnie będąca bardzo przyjemną lekturą.

Tym razem głównym bohaterem jest Mort, młody chłopak który terminuje u mojej ulubionej postaci z serii o świecie dysku - Śmierci. Książka ta mogłaby uzyskać ode mnie wyższą ocenę gdyby było w niej więcej Ponurego Żniwiarza, jednakże nie bez powodu...

Dobrze się bawiłem z tą pozycją! Autor bardzo inteligentnie stworzył swój świat.

Dobrze się bawiłem z tą pozycją! Autor bardzo inteligentnie stworzył swój świat.

Mort to opowieść o niezdarnym chłopcu z pewnej wioski, który za sprawą przeznaczenia staje się uczniem samej ŚMIERCI. A właściwie to samego ŚMIERCI, który jest jedną z najwybitniejszych i najzabawniejszych postaci wykreowanych przez Prattcheta. Nie da się nie lubić niezwykłego humoru ŚMIERCI, jego inteligentnych wypowiedzi i oczywiście bezgranicznej miłości do kotów. Mort natomiast jako jeden z dwóch głównych bohaterów powieści także jest interesującą postacią, którą można polubić i z ciekawością obserwować jej rozwój. Cała lektura to majstersztyk pełen wybitnego komizmu, świat fantastyczny zachwycający ze wszystkich możliwych stron. Obowiązkowa pozycja.

Mort to opowieść o niezdarnym chłopcu z pewnej wioski, który za sprawą przeznaczenia staje się uczniem samej ŚMIERCI. A właściwie to samego ŚMIERCI, który jest jedną z najwybitniejszych i najzabawniejszych postaci wykreowanych przez Prattcheta. Nie da się nie lubić niezwykłego humoru ŚMIERCI, jego inteligentnych wypowiedzi i oczywiście bezgranicznej miłości do kotów. Mort...

Każda kolejna książka ze świata Dysku jest coraz lepsza. Czytanie jej jest niesamowitą rozrywką, do tego książka jest pełna humoru, akcji i ma interesujących bohaterów. I sporo wydarzeń zostało poświęconych Śmierci, który jest jednym z moich ulubionych bohaterów cyklu. Świetnie czytało się fragmenty, w których Śmierć starał się zrozumieć ludzi, a niektóre komentarze na temat rzeczy normalnym w naszym codziennym życiu były wprost cudowne.
Już nie mogę doczekać się kolejnych części z cyklu o Śmierci.

Każda kolejna książka ze świata Dysku jest coraz lepsza. Czytanie jej jest niesamowitą rozrywką, do tego książka jest pełna humoru, akcji i ma interesujących bohaterów. I sporo wydarzeń zostało poświęconych Śmierci, który jest jednym z moich ulubionych bohaterów cyklu. Świetnie czytało się fragmenty, w których Śmierć starał się zrozumieć ludzi, a niektóre komentarze na...

Zdecydowanie moja najmniej lubiana część Świata Dysku...

Zdecydowanie moja najmniej lubiana część Świata Dysku...

Teraz już bez wątpliwości mogę powiedzieć: oto moja ulubiona część Świata Dysku!
Śmierć zmęczony byciem cóż, śmiercią. Mort, który stara się jak może a wychodzi jak wychodzi i oczywiście cudowny Pimpuś!! No i oczywiście poznawanie siebie samych po historii pełnej absurdów.
(mimo wszystko, miło też było spotkać Rincewinda (chociaż nie jestem raczej jego fanką))

Teraz już bez wątpliwości mogę powiedzieć: oto moja ulubiona część Świata Dysku!
Śmierć zmęczony byciem cóż, śmiercią. Mort, który stara się jak może a wychodzi jak wychodzi i oczywiście cudowny Pimpuś!! No i oczywiście poznawanie siebie samych po historii pełnej absurdów.
(mimo wszystko, miło też było spotkać Rincewinda (chociaż nie jestem raczej jego fanką))