Książkę oceniam podobnie jak poprzednią część. Podoba mi się koncept i czyta się przyjemnie mimo, że jest dużo smutku i nostalgii. W pierwszej części pomysł był jednak czymś świeżym i nowym, tutaj mamy dużo powtórzonych schematów.

Książkę oceniam podobnie jak poprzednią część. Podoba mi się koncept i czyta się przyjemnie mimo, że jest dużo smutku i nostalgii. W pierwszej części pomysł był jednak czymś świeżym i nowym, tutaj mamy dużo powtórzonych schematów.

Trzecia część powieści "Zanim wystygnie kawa" toczy się w innym miejscu ale o podobnym klimacie. Kawiarnia Donna Donna jest prowadzona przez matkę Nagare - Yukari, która niczym dobra wróżka pomaga innym ludziom. Są to kolejne historie o przenoszeniu się w czasie z różnych powodów. Ale łączy je jedna myśl nadrzędna - człowiek nie wie, ile będzie żył. Nikt nie może być pewien, że dożyje jutra. Dlatego każdy dzień powinniśmy celebrować w wyjątkowy sposób. A zwłaszcza doceniać ludzi, którzy są wokół nas. Jeśli dzisiaj mamy ich przy swoim boku, to cieszmy się z tego, bo nie wiadomo, jak długo to będzie trwać. Życie jest bardzo ulotne. Jest tylko sumą oddechów i bić serca. Naszym zadaniem jest cieszyć się każdą daną nam chwilą. I to właśnie jest przesłaniem tej książki

Trzecia część powieści "Zanim wystygnie kawa" toczy się w innym miejscu ale o podobnym klimacie. Kawiarnia Donna Donna jest prowadzona przez matkę Nagare - Yukari, która niczym dobra wróżka pomaga innym ludziom. Są to kolejne historie o przenoszeniu się w czasie z różnych powodów. Ale łączy je jedna myśl nadrzędna - człowiek nie wie, ile będzie żył. Nikt nie może być...

Kolejne opowiadania, napisane w łatwy i przystępny sposób, można by uznać że wręcz naiwnym i infantylnym językiem. Jednak każda z historii niesie za sobą jakiś przekaz i głębsze znaczenie, przekaz, morał. Porównując jednak z poprzednimi dwiema częściami, ta chyba podobała mi się najmniej, zwróciły moją uwagę dialogi, które pozostawiają wiele do życzenia, są jakieś takie płytkie. Czytanie ich momentami mnie denerwowało.

Kolejne opowiadania, napisane w łatwy i przystępny sposób, można by uznać że wręcz naiwnym i infantylnym językiem. Jednak każda z historii niesie za sobą jakiś przekaz i głębsze znaczenie, przekaz, morał. Porównując jednak z poprzednimi dwiema częściami, ta chyba podobała mi się najmniej, zwróciły moją uwagę dialogi, które pozostawiają wiele do życzenia, są jakieś takie...

Mam wrażenie że to już jest powielanie unikatu, czyli pierwszej części.

Mam wrażenie że to już jest powielanie unikatu, czyli pierwszej części.

Kolejna książka z historiami smutnymi ale dającymi otuchę

Kolejna książka z historiami smutnymi ale dającymi otuchę

Trzecia część książki - w moim odczuciu napisana nieco „ciężej”, można ją czytać bez poprzednich dwóch, wtedy może ta różnica nie jest aż tak odczuwalna

Trzecia część książki - w moim odczuciu napisana nieco „ciężej”, można ją czytać bez poprzednich dwóch, wtedy może ta różnica nie jest aż tak odczuwalna

Uwielbiam ten cykl książek, ten tom pod koniec mnie bardzo poruszył i nie spodziewałam się tego. Polecam każdemu sięgnąć po tą serię bo jest naprawdę świetna.

Uwielbiam ten cykl książek, ten tom pod koniec mnie bardzo poruszył i nie spodziewałam się tego. Polecam każdemu sięgnąć po tą serię bo jest naprawdę świetna.

Kolejna równie dobra i zakończona łzami.

Kolejna równie dobra i zakończona łzami.

Myślę, że to niesamowite, że za każdym razem zaczynam audiobooki z tej serii z delikatnym "hm, jest pewien progres", by kończyć pięć godzin nagrania później nawet nie zdenerwowana, a zwyczajnie wkurwiona i sfrustrowana.

Mogłabym powtórzyć wszystko, co pisałam pod poprzednimi tomami, tylko bardziej. Teraz już statystycznie co druga kobieta w tych książkach zapada na rzadką chorobę (najlepiej tak rzadką, że Kawaguchi nawet nie daje fucka, by napisać nazwę) i umiera, a jedyny słuszny sposób przeżycia żałoby to zmuszanie się do szczęścia, by ta zmarła osoba była zadowolona. A, sorry, to nie zmuszanie się - jak twoja siostra umarła trzy miesiące wcześniej, totalnie normalne, że powstrzymywało cię od brania ślubu tylko to, że chciałaś być nieszczęśliwa. Jakby ktoś chciał poczytać wywody autora na temat depresji, poparte chyba badaniami Instytutu Danych z Dupy, też tu są. Pełen pakiet.

Wspominałam już wcześniej, że dla Kawaguchiego bohaterowie są jedynie kukłami zachowującymi się zależnie od tego, czego akurat potrzebuje historyjka, ale najwyraźniej lore, które tak chętnie rozszerzał w tym tomie, jest takie jak wiatr zawieje. Przez pół książki mowa jest, że Nagare do Donna Donna sprowadził Reji, bo matka Nagarego chciała zamknąć kawiarnię na czas swojego wyjazdu - a potem jednak nie, przyjechał bo dostał list. Jeszcze bardziej żenujące są takie pomyłki w książce liczącej mniej niż czterysta stron.

Prawdę powiedziawszy, nie wiem, czy mam w sobie nawet tyle hejterskiej siły, by zapoznać się z dalszymi tomami, jeśli wyjdą w Polsce - po angielsku tym bardziej nie zamierzam się męczyć. W tych książkach naprawdę podoba mi się wyłącznie głos pani lektorki.

Myślę, że to niesamowite, że za każdym razem zaczynam audiobooki z tej serii z delikatnym "hm, jest pewien progres", by kończyć pięć godzin nagrania później nawet nie zdenerwowana, a zwyczajnie wkurwiona i sfrustrowana.

Mogłabym powtórzyć wszystko, co pisałam pod poprzednimi tomami, tylko bardziej. Teraz już statystycznie co druga kobieta w tych książkach zapada na rzadką...

Jak dla mnie najsłabsza część. Nowa kawiarnia i historia czterech osób, które chcą sie przenieść w czasie. Książka porusza temat choroby i śmierci. Mimo wszystko polecam serię i ten klimat

Jak dla mnie najsłabsza część. Nowa kawiarnia i historia czterech osób, które chcą sie przenieść w czasie. Książka porusza temat choroby i śmierci. Mimo wszystko polecam serię i ten klimat