Zakończenie za szybko urwane.
Sama książka w dość szczegółowy sposób opisuje problem poligamii w Krajach Arabskich. Jednak sama historia jest dla mnie wręcz niemożliwa.
Zastanawiam się, czy nadal istnieją Polki które wchodzą w związek małżeński z Arabami nie znając zasad ich religii, nie wiedząc co może ją spotkać.

Zakończenie za szybko urwane.
Sama książka w dość szczegółowy sposób opisuje problem poligamii w Krajach Arabskich. Jednak sama historia jest dla mnie wręcz niemożliwa.
Zastanawiam się, czy nadal istnieją Polki które wchodzą w związek małżeński z Arabami nie znając zasad ich religii, nie wiedząc co może ją spotkać.

"Jestem jedną z żon" Laili Shukri to powieść, która z pewnością nie pozostawia czytelnika obojętnym. Choć z jednej strony oferuje ona fascynujący wgląd w egzotyczny dla wielu świat poligamii, z drugiej ukazuje brutalną rzeczywistość żyjącą w nim kobiet, pełną zazdrości, manipulacji i walki o przetrwanie. Przedstawiony w książce obraz poligamii budzi mój sprzeciw - oczywiście względem kultury kraju, a nie treści książki. Nie potrafię zaakceptować systemu, w którym kobiety traktowane są jak przedmioty i pozbawione podstawowych praw. Ich sytuacja wydaje się beznadziejna, a walka o uwagę i uczucia męża skazana na porażkę.
Moja negatywna opinia o książce opiera się na kilku aspektach, głównie na niepotrzebnych wstawkach odbiegających od głównego tematu fabuły. Język i styl autorki niestety nie przypadły mi do gustu. Powieść napisana jest prostym, schematycznym językiem, bez polotu i głębi. Brakuje mi w niej barwnych opisów, psychologicznej głębi postaci oraz zaskakujących zwrotów akcji.
"Jestem jedną z żon" to z pewnością książka, która skłania do refleksji nad istotą miłości, wolności i miejscem kobiety w społeczeństwie. Porusza ważne problemy i ukazuje mroczną stronę egzotycznej kultury. Mnie jednak nie przekonała. Nie polecam jej osobom szukającym lekkiej i przyjemnej lektury. Raczej przypadnie do gustu tym, którzy lubią mroczne klimaty i trudne tematy.

"Jestem jedną z żon" Laili Shukri to powieść, która z pewnością nie pozostawia czytelnika obojętnym. Choć z jednej strony oferuje ona fascynujący wgląd w egzotyczny dla wielu świat poligamii, z drugiej ukazuje brutalną rzeczywistość żyjącą w nim kobiet, pełną zazdrości, manipulacji i walki o przetrwanie. Przedstawiony w książce obraz poligamii budzi mój sprzeciw -...

Alicja i Sylwia otrzymują zaproszenie do Dubaju od Sandry . Alicja w Dubaju poznaje bogatego szejka ,zakochuje się , szybkie zaręczyny ,szybki ślub i rozczarowanie ,że nie jest ta jedyna. Nie może się pogodzić ,że jej ukochany żeni się i ma dwie żony.

Alicja i Sylwia otrzymują zaproszenie do Dubaju od Sandry . Alicja w Dubaju poznaje bogatego szejka ,zakochuje się , szybkie zaręczyny ,szybki ślub i rozczarowanie ,że nie jest ta jedyna. Nie może się pogodzić ,że jej ukochany żeni się i ma dwie żony.

Szkoda, że nie można dać 0 gwiazdek. Dawno nie czytalam gorszej ksiazki. Nie wiem czy w jakiejś książce spotkałam tak bezsensowne dialogi. Na dodatek cala fabula przeplatana opisami i artykułami, przez co lekko można było zgubić wątek. A absolutna wisienka na torcie były zachwyty bohaterów nad zabytkami - jakie to wspaniałe- powiedział ktoś tam. O tak wspaniale - odpowiedziała druga postać. Książka na 2 z minusem

Szkoda, że nie można dać 0 gwiazdek. Dawno nie czytalam gorszej ksiazki. Nie wiem czy w jakiejś książce spotkałam tak bezsensowne dialogi. Na dodatek cala fabula przeplatana opisami i artykułami, przez co lekko można było zgubić wątek. A absolutna wisienka na torcie były zachwyty bohaterów nad zabytkami - jakie to wspaniałe- powiedział ktoś tam. O tak wspaniale -...

Książki tej autorki są dość specyficzne ze względu na wplatanie tam informacji o danym problemie. Nie każdemu jednak odpowiada takie nagłe przerwanie wątku, by dorzucić jakąś ciekawostkę. O ile inne pozycje Laili przypadły mi do gustu, tak ta nie do końca. Zbyt długo przeciągane akcje początków znajomości by końcówkę ukrócić najbardziej jak można nie wpłynęło niestety na pozytywny odbiór tej książki. To co intrygowało mnie najbardziej, czyli życie spędzone po pojawieniu się drugiej żony, zostało bardzo okrojone, pozostawiając w czytelniku niedosyt.

Książki tej autorki są dość specyficzne ze względu na wplatanie tam informacji o danym problemie. Nie każdemu jednak odpowiada takie nagłe przerwanie wątku, by dorzucić jakąś ciekawostkę. O ile inne pozycje Laili przypadły mi do gustu, tak ta nie do końca. Zbyt długo przeciągane akcje początków znajomości by końcówkę ukrócić najbardziej jak można nie wpłynęło niestety na...

Cóż za beznadziejne, flegmatyczne, nijakie, żałosne, nudne i naszpikowane błędami stylistycznymi czytadło. I co to w ogóle znaczy " rozwiódł ją". A nie powinno być czasami " rozwiódł się z nią"? Podobno autorka jest Polką mieszkającą w Emiratach. Mogę zrozumieć, że z czasem zapomina się własnego języka nie używając go stale. Ale chyba ma jakichś ludzi, którzy są zaangażowani w wydawanie jej książek. Jakiś korektor? Recenzent? Hm?Droga autorko. Błagam. Nie używaj tego dziwoląga słownego, w którym się lubujesz. To żałosne i dziwaczne. I jeśli nie masz pomysłu na jakąś sensowną treść, to nie lep na siłę czegoś z niczego, bo Ci to nie wychodzi. No chyba, że się przerzucisz na bajki dla dziewczynek z klas 1-4, bo zapewne tylko one mogłyby się zachwycić Twoim stylem pisania. Aż się uśmiecham, gdy sobie wyobrażam, jak jedna Polka mówi do drugiej Polki -słuchaj, rozwiodę swojego męża. Takie kaleczenie języka powinno być karane.

Cóż za beznadziejne, flegmatyczne, nijakie, żałosne, nudne i naszpikowane błędami stylistycznymi czytadło. I co to w ogóle znaczy " rozwiódł ją". A nie powinno być czasami " rozwiódł się z nią"? Podobno autorka jest Polką mieszkającą w Emiratach. Mogę zrozumieć, że z czasem zapomina się własnego języka nie używając go stale. Ale chyba ma jakichś ludzi, którzy są...

Gdybym chciała przeczytać o zabytkach Dubaju lub Omanu, to sięgnęłabym po przewodnik. Gdybym chciała poczytać artykuły o życiu kobiet, ktorych mąż ma kilka żon, to poszukałabym w internecie. Autorka tej książki pomyślała jednak, że poskleja to wszystko do tej książki, bo cóż, gdyby tego nie zrobiła, to pozycja miałaby chyba mniej niż 100 stron. Dochodziło do tego, że momentami pomijałam kilka stron książki, bo dostawałam szczegółowy opis zabytków Omanu, no dlaczego nie?!, Następnym razem w połowie przemyśleń bohaterki dostałam artykuł naukowy z przytoczonymi opiniami różnych osób. No nie! Moja cierpliwość wisiała na włosku, w dodatku durna i dająca sobą manipulować sobą bohaterka. Facet oświadczył mi się po dwóch dniach znajomości, chyba nie powinno tak być, zapytam koleżanki. Koleżanka: on jest bogaty będziesz mieć świetne życie zgódz się!, Ok! Wyjdę za niego!
Hmm ten facet znalazł sobie nową żonę odejdę od niego, nie pozwolę się tak traktować, ale zapytam koleżanki. Koleżanka: on jest bogaty będziesz mieć świetne życie! Ok, zostanę z nim!
No ileż można a im dalej w książkę tym bardziej wszystko zamieniało się w przewidywalną telenowelę brazylijską z lat 90. Dokończyłam w audiobooku w przespieszeniu X2. Niegdy więcej tej autorki!

Gdybym chciała przeczytać o zabytkach Dubaju lub Omanu, to sięgnęłabym po przewodnik. Gdybym chciała poczytać artykuły o życiu kobiet, ktorych mąż ma kilka żon, to poszukałabym w internecie. Autorka tej książki pomyślała jednak, że poskleja to wszystko do tej książki, bo cóż, gdyby tego nie zrobiła, to pozycja miałaby chyba mniej niż 100 stron. Dochodziło do tego, że...

Beznadziejna pozycja - taka bajeczka bez ładu i składu.

Beznadziejna pozycja - taka bajeczka bez ładu i składu.

Alicja przeżyła trudny związek, który udało się jej zakończyć. Z koleżanką wyjeżdżają na urlop do Dubaju. Tam poznaje cudownego mężczyznę, który się jej od razu w zasadzie oświadcza i biorą ślub. A potem bierze sobie on kolejna żonę. Sam problem jest przytłaczający i momentami ciężko się czyta po prostu o poligamicznym związku i tym, że dla faceta to nic skomplikowanego. Kobietom nie wolno pokazywać twarzy innym chłopom, a chłop może mieć kilka żon. Książka w tym kręgu tematycznym jest niejako edukacyjna. Słaba ocena wynika z absurdalności sytuacji, w jaką pakuje się Alicja. Nie ma już 16 lat, a faceta traktuje jak Boga. W dodatku książka dziwnie się urywa...

Alicja przeżyła trudny związek, który udało się jej zakończyć. Z koleżanką wyjeżdżają na urlop do Dubaju. Tam poznaje cudownego mężczyznę, który się jej od razu w zasadzie oświadcza i biorą ślub. A potem bierze sobie on kolejna żonę. Sam problem jest przytłaczający i momentami ciężko się czyta po prostu o poligamicznym związku i tym, że dla faceta to nic skomplikowanego....

Jedna z słabszych książek Laili, które przeczytałam.

Jedna z słabszych książek Laili, które przeczytałam.