Bardzo ładna i wyczerpująca lektura o Puszczy. Szkoda, że nie było więcej zdjęć omawianych miejsc, byłaby wtedy jeszcze lepsza.

Bardzo ładna i wyczerpująca lektura o Puszczy. Szkoda, że nie było więcej zdjęć omawianych miejsc, byłaby wtedy jeszcze lepsza.

Drzewa potrafią słuchać. Las, to miejsce, w którym czas płynie inaczej - w lesie świta kręci się jakoś tak wolniej, spokojniej. Gdy szukam wytchnienia, idę do lasu. PUSZCZA. OPOWIEŚCI KAMPINOSKIE, to bardzo osobista książka, w której Lechosłw Herz snuje historie swojej relacji z Kampinosem.
Przyznaję, że nigdy nie byłam w Puszczy Kampinoskiej i raczej niewiele o niej wiedziałam. Lektura PUSZCZY sprawiła, że zapragnęłam przejść się tymi drogami, którymi chadza Herz. W jego słowach jest romantyzm, jest lekkość i ciche, szumiące w konarach drzew - szczęście.
Ta książka jest zarówno przewodnikiem, jak i pamiętnikiem. Styl autora jest bardzo przyjemny, a rozdziały nie są długie i bardzo dobrze się je czyta. To piękne opowieści, które można z ciekawością czytać, podczytywać. Warto dać się porwać tym ścieżkom, tym jagiellońskim dębom i przeżyć swój własny "puszczański dzień".
PUSZCZA została przepięknie wydana! Wrażenie robi obwoluta i to co pod nią. Projekt okładki jest doskonały - nie mógł być lepszy! W środku zaś znajdziemy fotografie, które postawią kropkę nad "i" w kwestii wyprawy do Puszczy Kampinoskiej.
Podczytywanie tej książki, to dla mnie wielka przyjemność. Tu, tak jak w lasie, wszystko ma swoje miejsce, rośnie powoli, ale nieustannie - aż w końcu zadziwia i pozostawia nas w zadumie. Myślę, że to dobra książka dla każdego, kto szuka
odpoczynku od codziennego zgiełku - ta pozycja zabierze was w dzikie miejsce, które sąsiaduje z miejską, betonową dżunglą...

Rzecze łoś do łosia
Wydawnictwo ISKRY
egzemplarz recenzencki

Drzewa potrafią słuchać. Las, to miejsce, w którym czas płynie inaczej - w lesie świta kręci się jakoś tak wolniej, spokojniej. Gdy szukam wytchnienia, idę do lasu. PUSZCZA. OPOWIEŚCI KAMPINOSKIE, to bardzo osobista książka, w której Lechosłw Herz snuje historie swojej relacji z Kampinosem.
Przyznaję, że nigdy nie byłam w Puszczy Kampinoskiej i raczej niewiele o niej...

Książka bardzo inspirująca - nie tylko do poznawania Puszczy Kampinoskiej, ale także do odkrywania i poznawania wszystkiego, co nas otacza. Podziwiam pasję autora i piękny język, którym się posługuje. Bardzo mi brakuje takiej formy na co dzień, w książkach i w kulturze. Wiele jest pięknie wydanych publikacji o niczym, ale są na szczęście autorzy, którzy wnoszą do literatury piękno, pasję i zachwyt prostymi sprawami. Mieszkam w pobliżu Puszczy Kampinoskiej od 13 lat, ale do niedawna był to dla mnie zwykły las. Niesamowite jest, że w wielu miejscach tego lasu, na rozstajach dróg, pozostałościach nieistniejących wsi, kiedyś tyle się działo. Nawet jeśli czas zupełnie zatarł ślady, to dzięki wspomnieniom Pana Lechosława, możemy wyobrazić sobie te czasy i poznać historię tych miejsc. Ta książka zachęciła mnie właśnie do tego.

Książka bardzo inspirująca - nie tylko do poznawania Puszczy Kampinoskiej, ale także do odkrywania i poznawania wszystkiego, co nas otacza. Podziwiam pasję autora i piękny język, którym się posługuje. Bardzo mi brakuje takiej formy na co dzień, w książkach i w kulturze. Wiele jest pięknie wydanych publikacji o niczym, ale są na szczęście autorzy, którzy wnoszą do literatury...

Jedno ważne pytanie do warszawiaków — czy mieszkając w stolicy, choć raz wybraliście się na spacer po Puszczy Kampinoskiej? Jeśli jakimś cudem Wasza odpowiedź jest negatywna, to w tym roku zmieńcie ten stan rzeczy. Zanim jednak wyruszycie na wycieczkę krajoznawczą, pozwolę sobie polecić książkę, dzięki której ten wyjątkowy obszar przyrody odkryje przed Wami swoje tajemnice, które skrzętnie zebrał i opisał pan Lechosław Herz, swoją drogą postać równie intrygująca, jak sama Puszcza.

„Puszcza. Opowieści kampinoskie” to książka, która potrzebuje odpowiedniego nastawienia. Jej gawędziarski styl daje poczucie relaksu, jednocześnie szpikując czytelnika całą masą informacji i ciekawostek. Kampinoski Park Narodowy wymaga niespieszności i uwagi, bowiem niemal każde drzewo, krzew czy wzniesienie kryje w sobie część przeszłości, która nie chce być zapomniana.

Prawdziwa gratka dla miłośników języka polskiego, autor nie stroni od podawania źródłosłowia, choćby narty, czym były w XV w.?  Nie zgadniecie bez zaglądania do Internetu, podobnie jak nie zwrócilibyście uwagi na pęk zboża zostawiony po żniwach, ozdobiony kwiatami, a to żywy zabytek etnograficzny Mazowsza, znany od wieków Słowianom. Puszcza to również historia najnowsza, to wrzesień 1939 roku, to okupacja, powstanie i niezliczone egzekucje. To ciała pochłonięte przez puszczańską ziemię i dusze szumiące w liściach drzew. Wciąż jeszcze żywe ślady ludzkiej głupoty i potęgi Natury, dąb Obrońca (wieś Ślady) coś o tym wie.

Lechosław Herz zna tu każdy zakątek, osobiście wytyczał puszczańskie szlaki turystyczne, a także współtworzył mapy,  przywracając miejscom ich dawne nazwy, choćby Ćwiekowej Górze, która niesie ze sobą opowieść o mazowieckim Janosiku. Przecudna też była historia o cenzurze, nie wiedziałam, że aż takie hocki-klocki na mapach się odprawiało, jak dobrze, że mamy już to za sobą.

W styczniowe wieczory z ogromną przyjemnością zagłębiałam się w niezwykłe zakamarki Puszczy z nadzieją, że może w tym roku uda mi się przejść choć jednym jej szlakiem. Takie marzenie. Czytajcie, warto.

IG @angelkubrick

Jedno ważne pytanie do warszawiaków — czy mieszkając w stolicy, choć raz wybraliście się na spacer po Puszczy Kampinoskiej? Jeśli jakimś cudem Wasza odpowiedź jest negatywna, to w tym roku zmieńcie ten stan rzeczy. Zanim jednak wyruszycie na wycieczkę krajoznawczą, pozwolę sobie polecić książkę, dzięki której ten wyjątkowy obszar przyrody odkryje przed Wami swoje tajemnice,...