Książka ta jest po prostu cudna. Jest to entuzjastyczna opowieść o pasjach Julii Child, o fascynującej Francji, o miłości do gotowania i zgłębiania 'tajemnej sztuki kulinarnej', którą to Julia chce przekazać szerszemu odbiorcy. Ale jest to również opowieść o prozie życia, i jak ta 'proza', której często my nie doceniamy może być źródłem szczęścia.

Dla Julii gotowanie jest przede wszystkim powołaniem, rodzajem sztuki, której oddaje się bezgranicznie. Ale też trzeba zauważyć, że Julia w pewien sposób nawołuje do Doskonalenia się w tej sztuce (tak jak głosi tytuł jej książki kucharskiej, której to powstanie zostało tutaj opisane), że nie ma nic za darmo, ... "Im więcej się jednak uczysz, tym lepiej zdajesz sobie sprawę, ilu rzeczy nie wiesz" ... . Wiele razy słychać to z krat tej książki, kiedy czytamy o sprawdzaniu przepisów do książki kucharskiej i ciągłym ich udoskonalaniu. Ale jakże budujące i pełne uznania, a zarazem motywacji są te opisy nieustannych eksperymentów kulinarnych, których celem jest doprowadzenie każdej potrawy do perfekcji.

Rozczarują się jednak ci, którzy szukają tutaj przepisów na różne wymyślne potrawy. Książka może jednak z powodzeniem rozbudzić w niejednym czytelniku chęć ugotowania czegokolwiek, a już na pewno przypadnie ona do gustu kucharzom (kucharkom) amatorom i pasjonatom (i profesjonalistom też zapewne), którzy doskonale wiedzą jaka to radość pójść na targ, wybrać najświeższe składniki i patrzeć jak przyprawione poświęceniem dania znikają z talerzy naszych gości i najbliższych.

Jak by powiedziała Julia: "Świetnie się bawiliśmy!"

Książka ta jest po prostu cudna. Jest to entuzjastyczna opowieść o pasjach Julii Child, o fascynującej Francji, o miłości do gotowania i zgłębiania 'tajemnej sztuki kulinarnej', którą to Julia chce przekazać szerszemu odbiorcy. Ale jest to również opowieść o prozie życia, i jak ta 'proza', której często my nie doceniamy może być źródłem szczęścia.

Dla Julii gotowanie jest...