Bardzo sympatyczna książka. Polecam:)

Bardzo sympatyczna książka. Polecam:)

Bardzo dobra książka, choć trochę nierówna. O ile na początku mamy dość szczegółowe opisy wrażeń, emocji, o tyle pod koniec czułem się, jakbym czytał sprawozdanie. Nie mniej jednak warto, zdecydowanie, przeczytać tę książkę z wielu powodów. Po pierwsze, jest dobrze napisaną, pełną humoru opowieścią o Francji z perspektywy kogoś, kto francuzem nie jest, a przy megalomanii narodowej ludzi znad Sekwany, to ma dość duże znaczenie. Po drugie, dla każdego kto kocha kuchnię, opowieść o tym, jak ciężko ale i satysfakcjonująco się w niej pracuje, co można zrobić, jakie potrawy gotować - to lektura, że się tak brzydko wyrażę - obowiązkowa. Po trzecie, książka ta uczy nas nieco amerykańskości. Podejścia do rozwiązywania problemów, w ogóle do życia. Gdyby Julia Child przejmowała się każdym drobiazgiem, jak czasem my, w ogóle nie doszłaby do tego, do czego doszła. No i wreszcie, powodem do przeczytania "Mojego życia we Francji" jest to, że można zobaczyć, jak wspaniale można przeżyć własne życie, tylko trzeba mieć pasję, cierpliwość i kogoś kochanego u boku. Polecam.

Bardzo dobra książka, choć trochę nierówna. O ile na początku mamy dość szczegółowe opisy wrażeń, emocji, o tyle pod koniec czułem się, jakbym czytał sprawozdanie. Nie mniej jednak warto, zdecydowanie, przeczytać tę książkę z wielu powodów. Po pierwsze, jest dobrze napisaną, pełną humoru opowieścią o Francji z perspektywy kogoś, kto francuzem nie jest, a przy megalomanii...

Opowieść Julii Child jest przepyszna i warto zostać do ostatniego słowa na ostatniej stronie! Dzięki uprzejmości jej członka rodziny jesteśmy w stanie poznać stan umysłu Julii, jej frustracje, uciechy i smutki. Piękna i barwna opowieść o USA i Europie od lat 40 aż do prawie teraz.

Opowieść Julii Child jest przepyszna i warto zostać do ostatniego słowa na ostatniej stronie! Dzięki uprzejmości jej członka rodziny jesteśmy w stanie poznać stan umysłu Julii, jej frustracje, uciechy i smutki. Piękna i barwna opowieść o USA i Europie od lat 40 aż do prawie teraz.

Rewelacyjna! Jak wspaniale móc przenieść się choć na chwilę do słonecznej Francji, gdzie w powietrzu unosi się zapach świeżo upieczonej bagietki, a w tle słychać gwar z targowiska. Bardzo podobała mi się podróż do lat 50 XX wieku, gdzie pisało się długie listy, spędzało tak pełnie dni w towarzystwie drugiej osoby.. Rozmarzyłam się.. Ślinka ciekła mi za każdym razem, kiedy Julia opowiadała o oblewaniu ryby ciepłym masłem, o aromatycznym kurczaku faszerowanym ziołami ze chrupiącą skórką. Mniam! To obowiązkowa pozycja dla żarłoków i osób kochających podróże kulinarne... Ta książka będzie stała na mojej półce i będę wracać i wracać do wspomnień Julii Child.

Rewelacyjna! Jak wspaniale móc przenieść się choć na chwilę do słonecznej Francji, gdzie w powietrzu unosi się zapach świeżo upieczonej bagietki, a w tle słychać gwar z targowiska. Bardzo podobała mi się podróż do lat 50 XX wieku, gdzie pisało się długie listy, spędzało tak pełnie dni w towarzystwie drugiej osoby.. Rozmarzyłam się.. Ślinka ciekła mi za każdym razem, kiedy...

Ciepła i barwna opowieść o wczesnych latach we Francji Julii Child, o jej miłości do jedzenia i gotowania oraz nauce owego gotowania i początkach "kariery". Pełna optymizmu i humoru. Ciekawa, urocza jak Julia. Cudownie się czyta tę powieść. Na pewno nie raz jeszcze do niej powrócę, tak jak powracam do filmu "Julie&Julia".

Ciepła i barwna opowieść o wczesnych latach we Francji Julii Child, o jej miłości do jedzenia i gotowania oraz nauce owego gotowania i początkach "kariery". Pełna optymizmu i humoru. Ciekawa, urocza jak Julia. Cudownie się czyta tę powieść. Na pewno nie raz jeszcze do niej powrócę, tak jak powracam do filmu "Julie&Julia".

Sympatycznie napisana, łatwa w odbiorze, autobiografia Julii Child, pierwszej profesjonalnej szefowej kuchni w USA. Zanim stała się sławną autorką programów telewizyjnych i książek kulinarnych, uczyła się gotować w 1948 roku w jednej z paryskich szkół. Do Francji przyjechała wówczas z mężem Paulem, amerykańskim dyplomatą. Nie znała francuskiego i nie miała pojęcia o gotowaniu, ale napotykane problemy nie zniechęciły jej do realizacji i doskonaleniu pasji jaką było gotowanie. Miała przy tym duże wsparcie męża.
"Wiedziałam już, że kuchnia francuska to moje przeznaczenie. Nie mogłam wyjść ze zdumienia, jak niewiarygodnie pyszne potrafi być francuskie jedzenie. Moi przyjaciel, zarówno Amerykanie, jak i Francuzi, uważali mnie za trochę stukniętą: gotowanie w żadnym razie nie było typowym hobby klasy średniej. Nie rozumieli, jak to wszystko, czyli zakupy, gotowanie i samodzielne podawanie do stołu może sprawić mi przyjemność."
Autorka opisuje swoje szczęśliwe życie wraz z mężem we Francji w Paryżu, Prowansji i na Lazurowym Wybrzeżu, opracowując materiał do pierwszej książki kucharskiej o francuskiej kuchni dla potrzeb Amerykanów. Nie brakuje w jej życiu humoru i optymizmu. Polecam nie tylko fanom kuchni i biografii.

Sympatycznie napisana, łatwa w odbiorze, autobiografia Julii Child, pierwszej profesjonalnej szefowej kuchni w USA. Zanim stała się sławną autorką programów telewizyjnych i książek kulinarnych, uczyła się gotować w 1948 roku w jednej z paryskich szkół. Do Francji przyjechała wówczas z mężem Paulem, amerykańskim dyplomatą. Nie znała francuskiego i nie miała pojęcia o...

Bardzo ciepła i lekka lektura.

Bardzo ciepła i lekka lektura.

Uczta dla podniebienia.Szkoda tylko, że tak "na sucho" Gdyby tak w realu przesympatyczna pani Child pogotowała chociaż przez tydzień...oj to byłoby coś, no i jeszcze najlepsza kuchnia na świecie...francuska. Sam sposób w jaki jest napisana ta książka specjalnie mnie nie porwał, ale osobowość bohaterki, jej cudowny mąż, jej niesamowita energia i chęć poznawania coraz to nowych potraw, produktów, kuchni, to totalny wulkan! Nie znam drugiej osoby, która z takim zaangażowaniem poznawała kulinarny świat.Polecam nie tylko opowieść o życiu we Francji, ale również przepisy kulinarne zgromadzone w książkach napisanych przez autorkę.

Uczta dla podniebienia.Szkoda tylko, że tak "na sucho" Gdyby tak w realu przesympatyczna pani Child pogotowała chociaż przez tydzień...oj to byłoby coś, no i jeszcze najlepsza kuchnia na świecie...francuska. Sam sposób w jaki jest napisana ta książka specjalnie mnie nie porwał, ale osobowość bohaterki, jej cudowny mąż, jej niesamowita energia i chęć poznawania coraz to...

I oto rzecz niebywała, mimo mojego zachwytu nad Paryżem i Francją, to o dziwo książka, która powinna mi się podobać niestety mi się nie podobała. Była męcząca, nużąca, średnio napisana, nie poczułam ani klimatu Francji, ani smakowitych dań. Szkoda...

I oto rzecz niebywała, mimo mojego zachwytu nad Paryżem i Francją, to o dziwo książka, która powinna mi się podobać niestety mi się nie podobała. Była męcząca, nużąca, średnio napisana, nie poczułam ani klimatu Francji, ani smakowitych dań. Szkoda...

Rozczarowałam się książką. Ciągle tylko jedzą ostrygi ze znajomymi,
poznają przemiłe panie na targu.
Akcja rozgrywa się dopiero na końcu, kiedy Julia Child pisze książkę itp.

Rozczarowałam się książką. Ciągle tylko jedzą ostrygi ze znajomymi,
poznają przemiłe panie na targu.
Akcja rozgrywa się dopiero na końcu, kiedy Julia Child pisze książkę itp.