Różne są biografie. Tak jak i różni chodzą po ziemi pisarze. Ci wielcy zasługują na wielkie biografie, a ta autorstwa Williama Soudera zdecydowanie do takich należy. Jednak pytanie, które pojawia się w trakcie lektury brzmi, czy rzeczywiście Steinbeck zasługuje na aż tak pogłębioną analizę życia? Był wielkim twórcą czy małostkowym blagierem? Odpowiedź wcale nie jest taka prosta.


NOBLISTA NIEIDEALNY

Nazwisko Steinbecka jest dziś powszechnie znane i na ogół wysoko cenione, przynajmniej wśród czytelniczej braci. Jednak nie zawsze tak było. Gdy w 1962 roku otrzymał literacką nagrodę Nobla za monumentalne „Grona gniewu”, opinie na ten temat były – delikatnie rzecz ujmując – mocno podzielone. Wielu uważało, że John Steinbeck zdecydowanie na takie wyróżnienie nie zasługuje, a stało się to możliwe tylko dlatego, że po prostu zabrakło godnych pretendentów do nagrody.

Choć osobiście uważam „Grona gniewu” (podobnie jak i „Na wschód od Edenu”) za arcydzieło literackie, to jednak rozumiem też kontrowersje jakie budził John Steinbeck. Nie należał do osób „łatwych” w obyciu, co świetnie wyraża tytuł biografii Soudera. Steinbeck rzeczywiście był „wściekły na świat”, a świat nieraz był wściekły na Steinbecka. Jego życie to dowód na to, że wielcy twórcy mają nieraz nie tylko wiele do powiedzenia, ale również niemało za uszami.

John Steinbeck nie był ideałem. I choć podskórnie chciałem wierzyć w to, że mógłbym się z nim zaprzyjaźnić, to po lekturze tej biografii mam wiele wątpliwości w tej kwestii.


STEINBECK OBNAŻONY

William Souder proponuje nam bardzo szczegółowy wgląd w życie Johna Steinbecka. Momentami miałem wrażenie, że wręcz zbyt szczegółowy, ponieważ spokojnie mógłbym żyć bez informacji dotyczącej rozmiaru ryb jakie udało się Johnowi złowić tego czy innego lata. Być może jednak wędkarze, którzy zdecydują się na obcowanie z tą biografią w formie audiobooka, będą zachwyceni tymi fragmentami podczas spokojnych poranków nad rzeką, kto wie? Może to właśnie takie detale pomagają nam lepiej uchwycić pewne niuanse, które kształtowały Steinbecka.

Zakrawa to na pewnego rodzaju ironię, że Steinbeck, który tak bronił swojej prywatności, został przez Williama Soudera tak skrupulatnie obnażony. Biografia ta przeprowadza nas praktycznie przez całe życie noblisty, nie szczędząc detali, które starał się ukrywać. Okazuje się, że Steinbeck wielokrotnie postępował nieuczciwie, zarówno w sferze prywatnej jak i zawodowej. Zdradzał żonę i ogólnie miał mocno pogmatwane życie rodzinne. Ale również jako autor zdaje się, że był nierzetelny.

Najbardziej rozczarowałem się tym, że wiele wskazuje na to, iż wcale nie odbył swojej sławnej podróży po Ameryce, podczas której opisywał swoją ojczyznę. Jestem rozgoryczony, ponieważ planowałem przeczytać reportaż Geerta Mak’a („Śladami Steinbecka”),w ramach którego odwiedza po 50 latach wszystkie opisane przez Johna miejsca. Jeśli podróż z 1960 okazuje się być mistyfikacją, to cały wysiłek Geerta Mak’a traci sens.


POWTÓRKA Z LITERATURY

„Steinbeck. Wściekły na świat” to rozbudowana biografia, która bierze na warsztat nie tylko samo życie, ale również szczegółowo analizuje twórczość pisarza. O ile cenne było dla mnie poznanie tła najgłośniejszych powieści Johna Steinbecka, to niekoniecznie rozumiem pomysł na streszczanie ich treści. W ten sposób William Souder niepotrzebnie „napompował” objętość i tak bardzo rozbudowanej biografii. Myślę, że ci, którzy sięgają po tę książkę, na ogół robią to dlatego, że znają twórczość Steinbecka. Z drugiej strony, jeśli ktoś nie zna jeszcze którejś z omawianych powieści, niekoniecznie będzie zachwycony tym, że Souder serwuje mu całą masę „spoilerów” fabuły.

Mimo drobnych zarzutów, całościowo należy tę biografię ocenić jednak naprawdę wysoko. Czyta się ją bardzo dobrze. Wciąga. Stawia pytania i nie zawsze daje odpowiedzi. Daje nam wgląd w przemianę, która zachodziła w Steinbecku. Ukazuje go na tle innych wielkich autorów, którzy byli „kolegami po piórze” pozostając jednocześnie rywalami Johna.

Choć nieidealny, często wściekły, a czasem po prostu wredny – jest to pisarz nietuzinkowy. Tego mu nie odbierzemy. Można go lubić lub nie, ale trzeba mu oddać to, że stworzył powieści, które sprawiły, że nie można o nim zapomnieć. Polecam. Piękne wydanie nawiązuje do niedawno wznowionej serii, w ramach której ukazują się kolejne powieści Steinbecka.

Różne są biografie. Tak jak i różni chodzą po ziemi pisarze. Ci wielcy zasługują na wielkie biografie, a ta autorstwa Williama Soudera zdecydowanie do takich należy. Jednak pytanie, które pojawia się w trakcie lektury brzmi, czy rzeczywiście Steinbeck zasługuje na aż tak pogłębioną analizę życia? Był wielkim twórcą czy małostkowym blagierem? Odpowiedź wcale nie jest taka...

Bardzo ciekawa biografia autora, laureata nagrody Nobla. Pomieszczone w treści streszczenia jego utworów, obszerne, pozwalają, tym którzy ich nie czytali, lepiej zrozumieć autora. Zarówno w procesie tworzenia, jak i znaleźć, co oczywiste, doświadczenia życiowe które ukształtowały Steinbeck'a jako pisarza.
Dawno nie czytałem czegoś tak wartościowego w dziedzinie biografii.

Bardzo ciekawa biografia autora, laureata nagrody Nobla. Pomieszczone w treści streszczenia jego utworów, obszerne, pozwalają, tym którzy ich nie czytali, lepiej zrozumieć autora. Zarówno w procesie tworzenia, jak i znaleźć, co oczywiste, doświadczenia życiowe które ukształtowały Steinbeck'a jako pisarza.
Dawno nie czytałem czegoś tak wartościowego w dziedzinie biografii.

Polecam biografię Johna Steinbecka do przeczytania, do przemyślenia, ale ostrzegam, że jeśli nie czytało się jeszcze nic tego autora, to jest tutaj sporo streszczeń jego utworów. To może razić, bo nie chcemy przecież przed przeczytaniem powieści znać skróconej treści. Miałam szczęście przeczytać wcześniej większość omawianych w biografii utworów, do niektórych na pewno wrócę.

Polecam biografię Johna Steinbecka do przeczytania, do przemyślenia, ale ostrzegam, że jeśli nie czytało się jeszcze nic tego autora, to jest tutaj sporo streszczeń jego utworów. To może razić, bo nie chcemy przecież przed przeczytaniem powieści znać skróconej treści. Miałam szczęście przeczytać wcześniej większość omawianych w biografii utworów, do niektórych na pewno wrócę.

John Steinbeck to nazwisko ważne w światowej literaturze, choć mam wrażenie, że w ostatnich latach było nieco przykurzone, zapomniane, jakby lekko już pachniało naftaliną. Być może jednak za sprawą kryzysów, jakie przydarzają się światu całymi stadami, w tym wojennego, imigranckiego i wreszcie ekonomicznego, proza Steinbecka zyskała na aktualności, odkryto, że opowiada o rzeczach najważniejszych, o człowieku wobec trudności i załamania, o sile trwania przy sobie i przetrwania. I oto obserwujemy comeback steinbeckowskiej prozy, wznowienia i nowe tłumaczenia dzieł dotychczas nam w Polsce nieznanych. John Steinbeck to nie tylko noblista, ale przede wszystkim człowiek i pisarz na ciężkie czasy, zawsze blisko ludzi, szczególnie tych najbardziej przez los pokrzywdzonych, którzy sami nie dadzą rady się obronić.

William Sounders stworzył coś fantastycznego – biografię, którą czyta się tak wartko, jak powieść. Cały ogrom faktów, szczegółów, dat, dygresji, popartych niezwykle rzetelnie przypisami u dołu strony, równoważy piękny, dynamiczny styl. Opisy miejsc i ludzi oddają klimat nie tylko konkretnej sceny, ale składają się na atmosferę Ameryki tamtych lat.

John Steinbeck nie korzysta tutaj z żadnej taryfy ulgowej. Widzimy od samego początku, już jako chłopca, trudną osobowość, z jednej strony bardzo z boku, raczej obserwator niż uczestnik, wycofany, nieśmiały, jednak w niektórych sytuacjach wysuwa się na czoło, inicjuje zabawę, ma własne, niecodzienne pomysły na wspólne spędzanie czasu. Autor dotarł do wielu kolegów szkolnych pisarza. A oni, co charakterystyczne, nie tylko go zapamiętali, ale potrafili wręcz podać niezwykle drobne detale, co po tylu latach może zadziwiać. Świadczy to o wyrazistości Johna. Można było go lubić lub nie, ale zauważalny był bezsprzecznie. I choć on sam długo nie wiedział, co chce robić w życiu, jaką szkołę skończyć, jakie studia, a uczyć się nie lubił, to wszyscy, którzy go znali, byli pewni jednego: John będzie pisał, został stworzony do opowiadania historii.

Lubił żyć na własnych warunkach, nawet jeśli oznaczało to mieszkanie w szopie albo pracę w cukrowni czy też wożenie taczek z cementem na budowie. I wprost nie chce się wierzyć, że jego pierwsze opowiadania, a nawet te pisane już później w Stanfordzie, były bardzo niezdarne i po prostu słabe. Wcześniejsze, nie bardzo zrozumiałe zmiany nastroju, potrzeba odosobnienia przechodzące w pewne siebie, żywiołowe przewodzenie grupie, okazały się być powodowane przez cyklotymię. To z pewnością oznaczało wyboistą drogę życiową i konieczność walki z samym sobą, o czym już w młodości John zdążył się przekonać.

Czytając takie biografie przybliżające nam twórców z panteonu literatury, owianych legendą wielkości, widzimy, jak bardzo podobnymi do nas ludźmi byli, jak nic nie przychodziło im łatwo. Imponuje mi bardzo taka postawa, gdy nie poddajemy się szybko, porażki wzmacniają nas, nie deprymują. Jeśli jedyną rzeczą, w jakiej czujesz się spełniony jest pisanie – koniecznie pisz, jeśli podróżowanie – wędruj, jeśli zaś jakaś inna dziedzina – nie daj się zniechęcić. Gdyby Johna załamały wieloletnie, nieudane próby opublikowania pierwszych opowiadań, nie mielibyśmy dziś radości z czytania „Gron gniewu” ani „Na wschód do Edenu”.

Przy tworzeniu tejże biografii bardzo pomocne okazało się zamiłowanie Steinbecka do pisania szczerych, bardzo osobistych listów, zawierających nawet dość intymne szczegóły. Z korespondencji tej wyłania się nie tak znowu nieśmiały osobnik, zwłaszcza jeśli mówimy o kobietach. Miał do nich słabość, jednak do każdej dość krótkotrwałą. Natomiast o swoich męskich zaletach i umiejętnościach zdanie miał jak najlepsze, a nawet „doszedł do wniosku, że zawsze może zarobić na życie jako żigolak.”

Jego powieści zwykle powstawały z trudem, niczym w bólach porodowych. Nie zgadzał się na zbyt daleko idące poprawki. Tak wycofany w życiu prywatnym, jeśli chodzi o pracę twórczą był nieprzejednany. Być może stąd owa „wściekłość” w tytule. Nie ma więc lepszej drogi niż definiowanie autora poprzez jego dzieła i rozumienie jego twórczości poprzez życie osobiste. To wzajemnie uzupełniające się sfery, wpływające na siebie. Toteż nie dziwi, że tyle miejsca w biografii Steinbecka oddano jego dziełom. Omówiono ich powstawanie, drogę wydawniczą, dość mocno problematyczną, skąd brał pomysły, jak bardzo się wówczas zamykał w sobie. Tak naprawdę Steinbeckowi samotność nie sprawiała jakiejś szczególnej przykrości, często nawet sam jej poszukiwał. Niejeden raz natrafimy w książce na podobne fragmenty: „Latem Steinbeck spełnił swoją groźbę o przeniesieniu się na łono przyrody i zamieszkał w niewielkiej chacie w sekwojowym lesie jakieś trzydzieści kilometrów od Palo Alto – równie dobrze mogło to być gdzieś daleko, ponieważ nikt nie znał miejsca jego pobytu.”

Sporo ciekawostek znajdziemy też na temat nowej, współczesnej amerykańskiej literatury, zapoczątkowanej przez Scotta Fitzgeralda i Ernesta Hemingwaya, do których Steinbeck miał wkrótce dołączyć. Wojna, kryzys ekonomiczny, bieda, to wszystko Steinbeck obserwował wokół siebie, nad tym się zastanawiał, szukał przyczyn tych zjawisk, a przede wszystkim podejścia ludzi do problemu, czemu generuje tyle nienawiści i nietolerancji. Tym zajmie się w swoich utworach, będzie drążył, rozwijał. W polu zainteresowania, w samym jego centrum postawił człowieka. A że sam niejedno już w życiu przeszedł, imał się wielu zajęć, to był doskonale zorientowany w temacie, zaś zmysł obserwacji, charakteryzujący dobrego pisarza, pomagał mu wejrzeć w naturę ludzką i nie dać się zwieść pozorom. Dlatego jego bohaterowie są tak prawdziwi.

Tajniki systemu wydawniczego być może nie każdego zainteresują, jednak patrząc, jak łatwo dzisiaj wydać książkę niewiele wartą, słabą, nieporadną nawet pod względem stylistycznym, nie mówiąc już o wartości literackiej samej treści, warto pomyśleć nad tym, ile trudności musiał pokonać przyszły noblista, by jego pierwszy utwór ujrzał światło dzienne i trafił w ręce czytelników.

Życie osobiste i twórcze Steinbecka, koleje losu Ameryki w dobie wielkich przemian społeczno-obyczajowych, rozwoju technologicznego, ruchów obywatelskich, miłość, pasja, podróże, rozczarowania i sukcesy, to wszystko splata się razem na kartach biografii Soudera, czyniąc ją książką ważną nie tylko jako studium życia pisarza, ale też jako świadectwo epoki.
Książkę przeczytałam dzięki portalowi: https://sztukater.pl/

John Steinbeck to nazwisko ważne w światowej literaturze, choć mam wrażenie, że w ostatnich latach było nieco przykurzone, zapomniane, jakby lekko już pachniało naftaliną. Być może jednak za sprawą kryzysów, jakie przydarzają się światu całymi stadami, w tym wojennego, imigranckiego i wreszcie ekonomicznego, proza Steinbecka zyskała na aktualności, odkryto, że opowiada o...

Rozczarowała mnie ta biografia.
Zabrakło mi w niej pasji autora w tym, by z uczuciem oddać portret pisarza. I stąd zapewne to wrażenie nijakości.

Poza kilkoma ciekawymi fragmentami z życia Steinbecka otrzymujemy kiepskie streszczenia jego powieści, po których przechodzi ochota na sięgnięcie po oryginały. Przynajmniej mnie przeszła. Na szczęście te najbardziej znane utwory już czytałam.

Tym, którzy nie czytali jeszcze „Gron gniewu”, radzę, by ominęli ich streszczenie w biografii Soudera, ponieważ zdradza, jakże ważne dla wywołania końcowego wrażenia – zakończenie.

Podobało mi się kilka ciekawostek mówiących o pisarskiej drodze powieściopisarza i tych zwracających uwagę na różnorodność jego utworów, a także opis jego samotnego pobytu nad jeziorem Tahoe i dla odmiany, spędzonego w doborowym towarzystwie, niezwykle barwnego i malowniczego rejsu po Zatoce Kalifornijskiej. Urzekł mnie klimat tej wyprawy i przynajmniej dla niej warto było tę książkę przeczytać.

Ale gdzie ten gniew? Ta złość Steinbecka na świat? Te niezwykle silne emocje targające człowiekiem?

Wściekłość jest ostatnią z cech, którą po przeczytaniu tej biografii przypisałabym powieściopisarzowi. Przeciwnie, biografia pokazuje Steinbecka jako introwertyka, skupionego na sobie, na tym by spokojnie i wygodnie żyć, najlepiej z dala od szumu wielkiego świata, a w gronie znajomych i bliskich.

Interpretacja lektora nie była najgorsza, ale jego przesadne akcentowanie dwóch wyrazów: Tahoe i ale - działało mi na nerwy.

Myślę, że nie jest to zła biografia i warto przeczytać chociażby po to, by wyrobić sobie własne zdanie.

Moich oczekiwań jednak nie spełniła.

Rozczarowała mnie ta biografia.
Zabrakło mi w niej pasji autora w tym, by z uczuciem oddać portret pisarza. I stąd zapewne to wrażenie nijakości.

Poza kilkoma ciekawymi fragmentami z życia Steinbecka otrzymujemy kiepskie streszczenia jego powieści, po których przechodzi ochota na sięgnięcie po oryginały. Przynajmniej mnie przeszła. Na szczęście te najbardziej znane utwory...

Jeśli szukać by biografii kompletnej, encyklopedycznej niemal, a jednocześnie niepozbawionej pewnej beletrystycznej lekkości, Steinbeck. Wściekły na świat byłoby propozycją idealną. William Souder z niebywałą pieczołowitością przywołuje najważniejsze punkty z życia jednego z ważniejszych amerykańskich pisarzy dwudziestego wieku, robi to jednak – co zasługuje na wyrazy uznania – bez najmniejszej stronniczości i jakiegokolwiek idealizowania noblisty. To grona kluczowych punktów życia Steinbecka: efekty pracy twórczej ale też frustracje i egzystencjalna niepewność, która na owe efekty miały znaczący wpływ.

William Souder nie stroni od wpisanej między wiersze krytyki, co sprawia, iż obraz Johna Steinbecka jest w tej biografii – tak jak i kreowani w jego powieściach bohaterowie – pełnokrwisty, wyjątkowo ludzki, naturalny, swojski i wiarygodny. To obraz pisarza z pełnym wachlarzem nie tyleż atutów co przede wszystkim przywar. Autor wielokrotnie podkreśla aspołeczne podejście Steinbecka do ludzi i życia, niepewność w stosunku do swojego talentu, której nie ukróciły nawet spływające kolejno nagrody i wyróżnienia. To jednocześnie portret człowieka nostalgicznego, nieustającego w poszerzaniu warsztatu pisarskiego, szukającego nowych inspiracji, ale też frustrata, raz za razem niszczącego swoje próbki literackie.

Choć osią napędową niniejszej pozycji jest głównie twórczość literacka Steinbecka, warto podkreślić, iż biografia ta osadzona została jednocześnie w pełnym kontekście historycznym i społecznym, co daje nie tylko pełnowymiarowy i kompletny obraz autora ponadczasowych dzieł ale ukazuje przede wszystkim jego literackie motywacje i konteksty ważniejszych dzieł. Nie bez znaczenia pozostaje tutaj wpływ Wielkiego Kryzysu, jaki miał miejsce w Stanach Zjednoczonych. Owo załamanie gospodarcze odbiło się szerokim echem w twórczości noblisty, nadało mu specyficzny i charakterystyczny ton, co odczuć dało się w jednym z jego głośniejszych dzieł – Gronach gniewu.

Steinbeck. Wściekły na świat to biografia szczegółowa, a w tej pieczołowitości rzetelna, co udowadnia dołączona do tekstu długa lista bibliograficzna, liczne odwołania do rodzinnych zapisków, listów i innych dokumentów. Pozycja ta uzupełniona została nielicznymi zdjęciami z prywatnego i pisarskiego życia autora, co może wywołuje lekkie odczucie niedosytu. Mimo wszystko całość daje kompletny obraz pisarza i pozostaje idealnym uzupełnieniem jego twórczości. Solidna, rzeczowa i autentyczna. Pozycja obowiązkowa dla fanów twórczości Johna Steinbecka.

Jeśli szukać by biografii kompletnej, encyklopedycznej niemal, a jednocześnie niepozbawionej pewnej beletrystycznej lekkości, Steinbeck. Wściekły na świat byłoby propozycją idealną. William Souder z niebywałą pieczołowitością przywołuje najważniejsze punkty z życia jednego z ważniejszych amerykańskich pisarzy dwudziestego wieku, robi to jednak – co zasługuje na wyrazy...

Książkę przeczytałam w ramach Klubu Synchronicznego Czytania i dziękuję wszystkim współczytaczom tej lektury. Nie było to łatwe spotkanie, ale w ostatecznym rozrachunku i po przeczytaniu całości stwierdzam, że książka jest warta uwagi.
Najważniejsza rzecz, którą chcę napisać już na początku - książki nie powinny czytać osoby, które nie zapoznały się wcześniej z największymi dziełami autora. Dlaczego ? Po prostu biografia Steinbecka zawiera streszczenia (łącznie z podaniem zakończenia) chyba wszystkich jego książek.
Początek książki był dla mnie bardzo trudny i ciężko mi się wchodziło w historię życia Steinbecka, gdzie tego życia autor opisywał faktycznie niewiele a bardziej się skupiał na walorach krajobrazowych doliny Salinas, sytuacji politycznej Ameryki i życiu znajomych autora. W momencie w którym dochodzimy do rodzącej się w bólach pierwszej książki Johna a potem kolejnych autor biografii dość szczegółowo analizuję fabułę jego dzieł. Każda z książek, czy to tych najważniejszych jak "Grona gniewu" czy "Na wschód od Edenu" jak i tych mniej znanych jak "Kasztanek" czy "Pastwiska niebieskie" dostaje dość pokaźny rys historyczny, dowiadujemy się o niemal bólu tworzenia, okolicznościach pisania, meandrach wydania tych książek jak i dywagacjach, jakie mieli wówczas krytycy (dlatego też autor napisał o zakończeniu "Gron gniewu", bo wśród pierwszych recenzentów toczyła się dyskusja na jego temat i padały propozycje jego zmiany). Myślę, że w kontekście znajomości całości życia Steinbecka tak dokładne opisy jego książek mają dużą wartość poznawczą. Wydaje mi się również (choć to tylko moje subiektywne odczucie),że właśnie poprzez charakterystykę jego dzieł autor biografii chciał oddać tą tytułową "wściekłość". Dlaczego ? Bo jego książki oddają jego stan emocjonalny w danym momencie życia, zwracają uwagę na tematy, z którymi Steinbeck się nie zgadzał albo pokazują coś, czego inni nie chcieli widzieć albo w końcu ukazują życie osób, które były dla niego ważne. I mimo, że często był nierozumiany, jak oddawał książkę do wydawnictwa, namawiany do zmiany zakończenia albo fabuły to "wściekle" pisał dalej. Pisał coraz to na inne tematy, nie przejmował się opiniami, mimo, że nanosił poprawki - tylko te mieszczące się w sobie narzuconych granicach.
Biografia dostarczyła mi wiele faktów z życia Steinbecka, szczególnie od momentu, gdy zaczął wydawać - być może wtedy też pojawiało się o nim więcej wiadomości, z których mógł czerpać autor. Bardzo dała mi do myślenia postać pierwszej żony Johna i tego jaki miała swój wkład na przykład w "Grona gniewu", bo myślę, że znaczny. Nie bez kozery w książce pojawia się zdanie, że "Carol zrobiła z niego pisarza."
Podsumowując, myślę, że mimo trudnego początku to książka okazała się dla mnie bardzo dobra i ciekawa. Zostawiła z pewnymi przemyśleniami na temat tego autora i jego dzieł. Będę chciała sięgnąć po jego resztę książek, których jeszcze nie czytałam i oddać się jego "wściekłości".

Książkę przeczytałam w ramach Klubu Synchronicznego Czytania i dziękuję wszystkim współczytaczom tej lektury. Nie było to łatwe spotkanie, ale w ostatecznym rozrachunku i po przeczytaniu całości stwierdzam, że książka jest warta uwagi.
Najważniejsza rzecz, którą chcę napisać już na początku - książki nie powinny czytać osoby, które nie zapoznały się wcześniej z...

Zabrakło mi wytłumaczenia czemu to Steinbeck był "wściekły na świat" i czym to się przejawiało. Umknęły mi genezy inspiracje, i impulsy pisarza do napisania konkretnych tytułów. Nie dowiedziałam się czemu tworzył to co akurat pisał, co go do tego skłoniło. Za to mamy streszczenia kolejnych utworów i dużo o wątpliwościach pisarskich. Poznajemy kolejne stany ducha pisarza, kiedy ma energię do pisania, kiedy uważa że się do tego nie nadaje, a kolejne utwory są do niczego/gruntownej przeróbki itp. itd. Autor skrzętnie odnotował fakty biograficzne (zmiany miejsca zamieszkania, zmiany wydawcy, udział w wojnach itp.). Ocena tej pozycji zależy od oczekiwań czytelnika, można różnie podejść do tematu, mi tytuł zasugerował coś innego niż dostałam i stąd ocena książki jako dobra, nie porywająca, poprawna biografia.

Zabrakło mi wytłumaczenia czemu to Steinbeck był "wściekły na świat" i czym to się przejawiało. Umknęły mi genezy inspiracje, i impulsy pisarza do napisania konkretnych tytułów. Nie dowiedziałam się czemu tworzył to co akurat pisał, co go do tego skłoniło. Za to mamy streszczenia kolejnych utworów i dużo o wątpliwościach pisarskich. Poznajemy kolejne stany ducha pisarza,...

Nie mam w sobie chęci poznania życiorysu każdego poznanego w czytelniczej przygodzie pisarza, są jednak tacy autorzy, którzy poprzez swoje teksty sprawiają, że zaczynam kopać w czeluściach internetu, by nieco poszerzyć wiedzę. Tak było u mnie między innymi po pierwszym spotkaniu z Gronami Gniewu, wydawało mi się wręcz nieprawdopodobne, by za tą książką nie stały własne przekonania i doświadczenia Steinbecka, w tym przypadku swoje poszukiwania poszerzyłam o temat Dust Bowl oraz wielkiego kryzysu, wciąż do ekspertki mi daleko, ale na pewno nieco rozwiałam mgłę niewiedzy.
Konkretnym wademekum na temat życia oraz twórczości Steinbecka jest książka Williama Soudera „Steinbeck. Wściekły na świat”. W niej oprócz wątków biograficznych Souder poświęcił setki stron, by opowiedzieć o tym, co chyba najbardziej interesuje czytelników, mianowicie książkom, ich powstawaniu, odbiorze przez zwykłych ludzi oraz krytyków- Steinbeck w piku popularności wykręcał olbrzymie nakłady wydawnicze, choć jego początki wcale do kolorowych nie należały, tak Steinbecka również nawiedzały wątpliwości twórcze i towarzyszyły mu niemal przez całe życie.
Książka ta dodatkowo mówi wiele o ówczesnym amerykańskim rynku wydawniczym, polecam osobom, które są zainteresowane tą tematyką. Sama pozaznaczałam fragmenty, o których chcę dowiedzieć się nieco więcej.
I chyba to, co mi najbardziej zostaje po tym tekście, bo nie da się spamiętać tylu faktów, to świadomość tego, iż mimo ogromnego sukcesu w dziedzinie literatury, Steinbeck był człowiekiem, któremu było trudno o własne miejsce na świecie, przez wiele lat w rodzinnej Kalifornii uważany był za wichrzyciela, Nowy Jork był dla niego zbyt duszny.
Już na koniec chciałabym dodać, iż jako czytelniczka niezwykle doceniam ilość przypisów, które uświadamiają, jak wiele autor tej książki włożył pracy, by mogła ona powstać.

Nie mam w sobie chęci poznania życiorysu każdego poznanego w czytelniczej przygodzie pisarza, są jednak tacy autorzy, którzy poprzez swoje teksty sprawiają, że zaczynam kopać w czeluściach internetu, by nieco poszerzyć wiedzę. Tak było u mnie między innymi po pierwszym spotkaniu z Gronami Gniewu, wydawało mi się wręcz nieprawdopodobne, by za tą książką nie stały własne...

Ciekawa, dobrze napisana, niezbyt rozwlekła biografia słynnego pisarza. Wszystkiego w niej w sam raz, każdy etap życia i twórczości został opisany dokładnie tak, jak trzeba, wciągająco i zwięźle. Są też krótkie streszczenia poszczególnych książek Steinbecka, ale nie zdradzają puent, raczej zachęcają do ich przeczytania. Autor świetnie tę książkę wyważył, nie ma w niej zbędnych informacji ani dłużyzn.
Wadą tej książki jest tłumaczenie na polski. Tłumaczka niestety nie sprostała zadaniu, tłumacząc niemal słowo w słowo, tak że czytając czuć wyraźnie amerykańską, a nie polską składnię. Typowe dla amerykańskiej odmiany języka angielskiego wyrażenia i sformułowania są przekładane tak dosłownie, że czasem wrażenie koślawości polskiego tekstu wprost dominuje lekturę. Próżno szukać w tej książce pięknej, eleganckiej polszczyzny. Czytając odniosłam też dość nieuchwytne wrażenie pośpiechu, być może wynikające stąd, że wydawnictwo dało tłumaczce zbyt mało czasu na tłumaczenie.
Podsumowując, książka ta jest dobrą lekturą dla miłośników Steinbecka, ale tych, którzy nie zwracają zbytniej uwagi na warstwę językową.

Ciekawa, dobrze napisana, niezbyt rozwlekła biografia słynnego pisarza. Wszystkiego w niej w sam raz, każdy etap życia i twórczości został opisany dokładnie tak, jak trzeba, wciągająco i zwięźle. Są też krótkie streszczenia poszczególnych książek Steinbecka, ale nie zdradzają puent, raczej zachęcają do ich przeczytania. Autor świetnie tę książkę wyważył, nie ma w niej...